Γνώμες

Η Νέα Αριστερά κατηγορήθηκε ότι δεν ανέλαβε αυτοκριτικά τη δική της ευθύνη απέναντι στην απροσδόκητα μεγάλη ήττα στις εκλογές του 2023. Αλλά η κατηγορία εμπεριέχει μια λαθροχειρία και μια απόκρυψη.

Ο Κασσελάκης είναι το σύμπτωμα, όχι το αίτιο της σημερινής διαλυτικής κατάστασης.

Διανύουμε, μέσα σε συνθήκες ανισοτήτων και ανασφάλειας, αδικιών και αβεβαιότητας, απογοητεύσεων και απαισιοδοξίας, μία εντελώς αντιφατική μεταβατική περίοδο: τη μεταπολίτευση της Μεταπολίτευσης.

Οι εσωκομματικές μάχες που θα ακολουθήσουν αναμένεται να είναι σκληρές, καθώς η πλευρά Κασσσελάκη δεν θα παραδώσει εύκολα τα όπλα.

Ασφαλώς πρέπει να προσέχει κανείς τι εύχεται.

Το βέβαιο είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ που ξέραμε έχει τελειώσει. Οδεύει στο κοιμητήριο των κομμάτων που γέννησε η κρίση και έφυγαν μαζί της.

Αιχμές από τον Γιώργο Βέλτσο.

Είναι προφανές πως η εκλογική αναμέτρηση του ΠαΣοΚ αποτελεί μία ανοιχτή δυνατότητα. Ευθύνη όσων μετέχουν είναι να την αναβαθμίσουν σε μία κερδισμένη και όχι χαμένη ευκαιρία για τον τόπο και τους ανθρώπους του.

Για να κερδίσει λοιπόν το ΠαΣοΚ μια «δεύτερη ζωή» χρειάζεται να εφεύρει έναν «δεύτερο εαυτό». Ο οποίος αφού τιμήσει την «3η του Σεπτέμβρη», τον Ανδρέα Παπανδρέου κι όποιον άλλο διαλέξει το ακροατήριο, θα απευθυνθεί σε σημερινούς ανθρώπους.

Είναι ξεκάθαρο από την ομιλία του Κασσελάκη που επικαλέστηκε τον Γκράμσι και μίλησε για το παλιό που πεθαίνει και το νέο που δεν μπορεί να γεννηθεί αλλά ξέχασε την αναφορά στην εποχή των τεράτων, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που ξέραμε τελειώνει στην παρούσα Κ.Ε.

Το ΠΑΣΟΚ έχει χώρο, μπορεί να αποκτήσει και μεγαλύτερο. Αλλά...  Πρέπει να βρει κάτι να πει και κάτι να δείξει. Προς το παρόν παρακολουθούμε συγκινητικές τελετές μνήμης και έναν διαγωνισμό υποψηφίων αρχηγών που δεν φαίνεται να ενθουσιάζει τα πλήθη.

Και να ήθελαν οι πολιτικοί να αποφύγουν το ψεύδος, όσο και αν φαίνεται περίεργο, δεν επιθυμούν να μην το ακούν οι αποδέκτες του.

Μέχρι σήμερα η κυβέρνηση πίστευε ότι αν αύξανε τον κατώτατο μισθό, αυτόματα θα έσπρωχνε και τα μεγαλύτερα μισθολόγια υψηλότερα. Αυτό δεν έγινε.

Ένα τοπίο που φαίνεται να οδηγεί σε αδιέξοδο, σε μαυρίλα. Οπότε ο καθένας μας κλείνεται στο ψηφιακό του καβούκι, όπου πλέον προσφέρονται τα πάντα και η ζωή συνεχίζεται με τις μικρές μας υπάρξεις να παίζουν τους ρόλους που τους έχουν ανατεθεί.

Με υψηλές θέσεις στην ιεραρχία του κράτους, στην κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση, διαβάζεις τοποθετήσεις, εντοπίζεις παθολογία που χρήζει κλινικής αντιμετώπισης. Η πολιτική σκέψη που παράγουν δεν έχει ούτε ίχνος πρωτογενούς σκέψης, δειλοί στον λόγο που ξεβολεύει, θρασείς στην κολακεία.

Το καταστατικό είναι συγκεκριμένο, αλλά δεν είναι όπως οι πλάκες του Μωυσή για να μην αλλάζουν. Το θέμα είναι πολιτικό.

Ειναι βέβαιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει την κυβερνητική του προοπτική. Θα πρέπει να συμβούν πράματα και θάματα για να εμφανιστεί, όπως και αν ονομαστεί, ως ελπίδα για τον τόπο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πρώτο κόμμα που διαλύεται μέσα σε χαχανητά και χασμουρητά.

Είμαστε ακόμη ζωντανοί, και δεν μπορούμε να ζούμε χωρίς ελπίδα!

Οι περισσότεροι που ακούν «το σενάριο της Αννας» υπομειδιούν, το αντιμετωπίζουν με καχυποψία και επιφύλαξη μεγάλη. Ωστόσο «παίζει» εκεί έξω και το αδρανοποιημένο μέχρι πρότινος δίκτυο των εκσυγχρονιστών το υποστηρίζει μετά πάθους.