Γνώμες

«O Τ. Ερντογάν θεώρησε ότι ένα συμβολικό κλείσιμο των Στενών θα μπορούσε να αναθερμάνει τις σχέσεις της Τουρκίας με τις Η.Π.Α., να «επουλώσει πληγές που έχουν κακοφορμίσει» (βλ. π.χ. την υπόθεση των S-400) και να «ανοίξει τον δρόμο» για την «επιστροφή του ασώτου υιού» και για νέα ανατολίτικα παζάρια»

Ένα από τα συμπτώματα της ελληνικής δημόσιας σφαίρας είναι η ευκολία με την οποία διάφοροι αυτοπροβάλλονται ως ειδικοί

Είναι οι σεφ οι οποίοι καλούνται από τους «ολιγάρχες» (καμία σχέση με τους… Ρώσους) των βορείων προαστίων της Αθήνας να μαγειρέψουν αποκλειστικά για τους ίδιους και τους φίλους τους.

Θα σας μεταφέρω εικόνες από την Μαριούπολη, όπου οι κάτοικοι, ανάμεσά τους και οι χιλιάδες ομογενείς, ξύπνησαν το πρωί της Δευτέρας από τις σειρήνες να χτυπούν δαιμονισμένα, αλλά και από πυροβολισμούς

Αιχμές από τον Γιώργο Βέλτσο.

Δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία ότι κύριος στόχος του Βλαντίμιρ Πούτιν είναι να προωθήσει με τη δύναμη των όπλων τη ρωσική ζώνη επιρροής προς την Κεντρική Ευρώπη σε απάντηση της επέκτασης του ΝΑΤΟ έως τα σύνορα της μετασοβιετικής Ρωσίας. Και το ερώτημα είναι αν όλα αυτά θα είχαν αποφευχθεί αν το ΝΑΤΟ δεν είχε πραγματοποιήσει την […]

Θα είχε ενδιαφέρον να μετρήσουμε πόσες φορές διέψευσε η Ρωσία τις πληροφορίες που την ήθελαν να ετοιμάζει μεγάλης κλίμακας εισβολή στην Ουκρανία τους τελευταίους μήνες. Θυμάμαι, τον περασμένο Δεκέμβριο, την επίθεση στη «Washington Post» για τα δημοσιεύματα που έκαναν λόγο για στρατιωτική επιχείρηση με δυνάμεις άνω των 175 χιλιάδων στρατιωτών μέσα στο 2022. Το Κρεμλίνο […]

Συμβαίνει ακόμη και την ώρα που οι φιλελεύθερες δημοκρατίες είναι τόσο φιλελεύθερες ώστε να καταντούν βαρετές και συμβαίνει ακόμη και την ώρα που ανελεύθερα καθεστώτα υποδύονται τις δημοκρατίες. Ο κόσμος χωρίζεται ξανά και χωρίζεται με αδρές γραμμές. Στο ένα στρατόπεδο ο Βλαντίμιρ Πούτιν δεν είναι μόνος του – είναι ο Πούτιν και οι φίλοι του. Αλλά […]

Για κάθε νοήμονα αυτής της χώρας, που παρακολουθεί προσεκτικά τις εξελίξεις μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, δεν είναι το «πώς» και το «γιατί» αυτής της βαθιά προκλητικής ενέργειας ενός γίγαντα σε βάρος ενός μικρότερου κράτους. Ούτε το γιατί η διεθνής κοινότητα και οι μεγάλοι οργανισμοί της, Ευρωπαϊκή Ενωση, ΝΑΤΟ κ.λπ., δεν κάνουν τίποτε […]

Ενθαρρυμένος ο Πούτιν, από το νέο διεθνές γεωπολιτικό περιβάλλον, τις εμφανείς αδυναμίες της Δύσης, τις χαλαρές σχέσεις, τους ακραίους ανταγωνισμούς, όπως της εποχής Τράμπ, στο εσωτερικό της, και τις δικές του επιτυχίες, πήρε το μεγάλο ρίσκο εισβάλοντας στην Ουκρανία, προκαλώντας ευθέως την Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ.

Ο αυταρχικός και υπερφίαλος ηγέτης, φανέρωσε τα ελλείμματά του, με κυριότερο αυτό της αδυναμίας κατανόησης των λειτουργιών του σύγχρονου αλληλοεξαρτώμενου και αλληλοεπηρεαζόμενου κόσμου, αυτών δηλαδή που επέτρεψαν στον ίδιο να πλουτίσει και στη χώρα του να ορθοποδήσει και να επανέλθει στα διεθνή πράγματα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει εκφράσει την ελπίδα να υπάρξει απόλυτη εθνική ομοψυχία, ψυχραιμία, σύνεση και αυτοπεποίθηση.

Ο κολεξιονέρ, ο οποίος κάνει μεγάλες μπίζνες στο art world (πουλάει και αγοράζει συνέχεια αφού διαθέτει τεράστιο πλούτο έργων), λατρεύει τα χρήματα των ρώσων μεγιστάνων, δεν μπορεί όμως παρά να αισθάνεται λύπη και μεγάλη συμπόνια για τον λαό της Ουκρανίας που δοκιμάζεται σκληρά.

Αιχμές από τον Γιώργο Βέλτσο

Στο μυαλό πολλών αναλυτών επικρατεί μια σύγχυση περί των αλλαγών που έχουν συντελεστεί στο διεθνές σύστημα μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης το 1991.

Ο Βλαντίμιρ Πούτιν μέθυσε από την ισχύ και τα πλούτη και γι' αυτό επιχείρησε το ουκρανικό άλμα.

Μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η επιστροφή στις σκοτεινές μέρες του Ψυχρού Πολέμου μοιάζει πλέον αναπόφευκτη και η αναδιάταξη δυνάμεων και συμμαχιών είναι, εκ των συνθηκών, επιβεβλημένη.