Έκανε 12,5 ώρες να φτάσει στη Βράϊλα της Ρουμανίας, περνούσε μέσα από οδοφράγματα, από φυλάκια, από μπλόκα από δεκάδες check points, την ώρα που τα αντιαεροπορικά και τα αντιαρματικά κροτάλιζαν δίπλα τους.
Σύζυγος έλληνα βιομηχάνου, η οποία επισκέπτεται συχνά το Ντουμπάι αλλά και το Αμπου Ντάμπι, μου ψιθύρισε ότι ο κελεμπιοφόρος κροίσος ενδιαφέρεται να αγοράσει έργα του εικαστικού που κάνει θραύση αυτή την εποχή και φέρει το όνομα Jitish Kallat.
Αιχμές από τον Γιώργο Βέλτσο
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι στην πραγματικότητα ο πρώτος πόλεμος της νέας ψηφιακής εποχής. Σχεδόν όλοι έχουμε πρόσβαση στο Διαδίκτυο και οι περισσότεροι διατηρούμε προφίλ στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης.
Θλιβερή εξαίρεση σε αυτό το νέο σκηνικό που διαμορφώνεται αποτελεί η Τουρκία, αποδεικνύοντας για ακόμη μία φορά ότι γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της τις συμμαχικές της υποχρεώσεις, στο όνομα της εξυπηρέτησης των στενών εθνικών της συμφερόντων.
Βασικές αξίες πάνω στις οποίες στηρίζεται το ευρωπαϊκό εποικοδόμημα ξεφτίζουν μία-μία, αφήνοντας στους λαούς της ευρωπαϊκής ηπείρου την πικρή γεύση της αποτυχίας να αποτελέσει κάποια στιγμή η Ενωμένη Ευρώπη τον τρίτο πόλο ανάμεσα στις δύο υπερδυνάμεις.
Η Θέκλα, η οποία είχε «στήσει αφτί» και παρακολουθούσε τη συζήτηση, με πληροφόρησε ότι ο Σαλάχ συνηθίζει να κατηφορίζει και εκείνος στο Ντουμπάι.
Ο Μητσοτάκης δεν ξέρουμε πότε θα κάνει εκλογές. Αρα είναι δύσκολο να μετρήσουμε από τώρα τι ρόλο θα παίξει η Ουκρανία στο αποτέλεσμα. Σίγουρα πάντως δεν φαίνεται να του κάνει κακό.
Το Επταήμερο του Διόδωρου
Η σημαντική ερώτηση που θα απασχολήσει διεθνολόγους και ιστορικούς για πολλές δεκαετίες είναι οι πραγματικοί λόγοι για αυτόν τον πόλεμο.
Ο Λαγκαδάς απέχει μία τεράστια απόσταση από το Ντουμπάι, η Ελλάδα όμως λάμπει στο Ντουμπάι και στο Αμπου Ντάμπι.
Υπάρχει κάποιο σήμα από την άλλη πλευρά του Αιγαίου.;
Τα «Ονειρικά τραγούδια» είναι ένα ταξίδι σε στίχους. Μια περιπλάνηση χωρίς Ιθάκη, συνεχώς στο ενδιάμεσο καταστάσεων, μια κατάφαση σε όλων των ειδών τις συνδέσεις, μια πραγματολογία ντελιριακή που όμως διαλέγει τις λέξεις της.
Θα είχε σταματήσει τη ρωσική επιθετικότητα και τον πόλεμο από τον πρόεδρο Πούτιν η άλλη πολιτική; Ουδείς μπορεί να δώσει κατηγορηματική απάντηση.
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία πλήττει στον πυρήνα του το μεταψυχροπολεμικό πλαίσιο επέκτασης της ευρωπαϊκής δημοκρατίας στην ήπειρό μας.
Σε τέτοιες συνθήκες, σε καιρούς που κουνιούνται τα θεμέλια του σύγχρονου κόσμου, ουδείς επιτρέπεται να μένει απαθής παρατηρητής, ούτε να παριστάνει τον επιτήδειο ουδέτερο.
Κάποιοι άλλοι αντιλαμβάνονται την τραγωδία του ουκρανικού λαού ως «χρυσή ευκαιρία» για να ωφεληθούν πολλαπλά οι ίδιοι και για να προωθήσουν τα άνομα σχέδιά τους.
Ποιος έχει το δίκιο και ποιος το άδικο σε έναν πόλεμο με χιλιάδες νεκρούς και ξεριζωμένους;
Όλα θα κριθούν, από τις αντοχές της εξουσίας του Πούτιν, στο εσωτερικό της Ρωσίας. Οι αντιδράσεις ήδη είναι μεγάλες, οι ισχυρές κυρώσεις, σύντομα θα επιφέρουν συντριπτικές απώλειες, στην ούτως ή άλλως, ασθενική Ρωσική οικονομία και στην χειμάζουσα κοινωνία.