Στο βιβλίο μου «Από τον Κεμαλισμό στον Ερντογανισμό» που κυκλοφόρησε πέρυσι (2021) υπογράμμιζα ότι η Τουρκία δεν θα μπορούσε για πολύ καιρό να συνεχίσει την επιδιωκόμενη στρατηγική αυτονομία από τη Δύση και τη διπλωματία των κανονιοφόρων. Τόνιζα ότι ήδη βλέπουμε κάποια ανοίγματα στις σχέσεις της Τουρκίας με την Αίγυπτο και το Ισραήλ και την προσπάθεια […]
Τώρα που έχουν πέσει σχετικά οι τόνοι (άλλα όχι το ενδιαφέρον) για τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών, είναι νομίζω ευκαιρία να αναφερθεί ότι οι συνεχείς δεσμεύσεις του Πρωθυπουργού ότι προτίθεται να εξαντλήσει τη θητεία του (η τελευταία, στο πολύ ενδιαφέρον forum του δικού μας «Οικονομικού Ταχυδρόμου»), θυμίζουν έντονα αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Πράγματι, είναι πολιτικά ορθό για […]
Ενας αντισυμβατικός ντοκιμαντερίστας και μια φοιτήτρια από την Ελλάδα της χούντας συναντιούνται ερωτικά και πολιτικά στη γαλλική πρωτεύουσα του Μάη του 1968
Είχαμε τον πόλεμο. Είχαμε την πανδημία. Να σου τώρα και τα χελιδόνια! Ο πόλεμος και η πανδημία πήγαιναν μαζί. Σκότωναν ανθρώπους. Αλλά η άνοιξη – τι δουλειά έχει μαζί τους; Οσο κρατούσε ο Μάρτης ήμασταν κι εμείς εδώ μία παγωμένη Ουκρανία. Με θύματα, καταστροφές και άφθονο χιόνι. Δεν θυμάμαι στα χρόνια μου να κρύωσα τόσο πολύ. […]
Μια τηλε-ψυχολόγος τηλε-διέγνωσε «σύνδρομο Μήδειας». Κάποιο κανάλι πληροφόρησε το κοινό του πως «η Τζωρτζίνα πέθανε στα χέρια της μη-«τέρας» της», ένα τρίτο ενημέρωσε το δικό του «πώς πέρασε την πρώτη της νύχτα στο κρατητήριο». Εγκλημα; Μπορεί. Αλλά αυτό στο οποίο εξελίσσεται η υπόθεση της Πάτρας δεν είναι η διαλεύκανση ενός εγκλήματος. Αυτό που συμβαίνει μπροστά […]
Το σκεπτικό της γονιδιακής θεραπείας, μιας ιδέας που γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970, είναι απλό: αν ένα γονίδιο ευθύνεται για την εμφάνιση μιας νόσου, η νόσος θα μπορούσε να θεραπευθεί με την αλλαγή ή επιδιόρθωση αυτού του γονιδίου. Η θεωρία όμως απέχει από την πράξη και οι πρώτες απόπειρες γενετικής θεραπείας έδωσαν απογοητευτικά […]
Οπόλεμος είναι τόσο αρχαίος όσο και η ανθρώπινη ιστορία. Η ζωή στον πλανήτη Γη από τα παλιά χρόνια έως σήμερα υπήρξε μια ατελείωτη σχοινοβασία ανάμεσα στον πόλεμο και την ειρήνη. Είναι μια καθολική, προγονική πτυχή της ανθρώπινης φύσης. Σε ένα έξοχο άρθρο του στον «New Yorker» ο Peter Schjeldahl μιλάει για μια παμπάλαια σχέση. Εκείνη […]
Στη μόνιμα εσωστρεφή Ελλάδα, τα φώτα (της πλειοψηφίας) των κοντόφθαλμων δημοσιολογούντων εστιάζουν στην ακατάσχετη εκλογολογία. Επιδιώκουν να ερμηνεύσουν χρησμούς, «να μυριστούν» ανασχηματισμούς, να τοποθετηθούν εν όψει της… επόμενης κατάστασης. Συνήθης η πρακτική αυτή στη χώρα μας, ουδεμία έκπληξη προκαλεί, παρά μόνο κινδύνους για το μέλλον παράγει. Μοιάζει δυστυχώς με ασθένεια ανίατη. Αλλού όμως κρύβονται όσα […]
Οσο και αν οι επαναλαμβανόμενες δηλώσεις του Πρωθυπουργού – οφείλουμε να αποδεχόμαστε την ειλικρίνειά τους – απομακρύνουν τις εκλογές προς το τυπικό συνταγματικά όριό τους, η εκλογική συζήτηση δεν θα υποχωρήσει και τα σχετικά ερωτήματα θα συνοδεύσουν την πολιτική περίοδο, η οποία ούτως ή άλλως μηχανικά ακολουθεί τον χρόνο και τα γεγονότα του. Προς τις επόμενες εκλογές […]
Προ ημερών ο γάλλος πρόεδρος και εκ νέου υποψήφιος Μακρόν υποσχέθηκε περισσότερο Κράτος και αυτάρκη Γαλλία. Ενδιαφέρουσα εξέλιξη σε μια εποχή που φαίνεται ότι το Κράτος και οι δημόσιες πολιτικές παίρνουν τη ρεβάνς τους. Η παρούσα ενεργειακή κρίση, με τον πληθωρισμό να καλπάζει και να πλήττει σημαντικά τις οικονομίες, οδηγεί σε αναθεώρηση της στρατηγικής των […]
«Είναι πάντα αδύνατο να διαβάσεις την ανάγνωση» Πωλ ντε Μαν Ανακυκλώνοντας εδώ ένα κείμενό μου που δημοσιεύτηκε στις 29.5.1999 στα «ΝΕΑ» – διότι το χαρτί επιστρέφει σε αυτό που κυκλώνει ο αναγνώστης διαβάζοντας με το μολύβι στο χέρι – κατάλαβα όχι μόνο τι ήθελε τότε να πει ο Ντεριντά για τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, αλλά και γιατί […]
Με αφορμή το «ουκρανικό», διεξήχθη στη Βουλή μία ακόμη σκιαμαχία ανάμεσα στους μονομάχους του μικρού και «κουτσού» δικομματισμού. Στο ερώτημα «πού ανήκει η Ελλάδα» ο Κ. Μητσοτάκης απαντά στη Δύση και ο Αλ. Τσίπρας ανταπαντά στους Ελληνες. Ο πρώτος εμφανίζεται ο συνεπής υπηρέτης τού «ανήκομεν εις την Δύση» του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο δεύτερος συνεπής αντιγραφέας […]
Με το άρθρο 18 Ν. 4777/2021, που αφορά μεταξύ άλλων την προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας και την αναβάθμιση του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος, καθιερώνεται για πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική μας ιστορία ο θεσμός των Ομάδων Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων (ΟΠΠΙ), οι οποίες συγκροτούνται από αστυνομικό προσωπικό και ειδικούς φρουρούς που προσλαμβάνονται για την προστασία και ασφάλεια τόσο των […]
Μπορεί ο πόλεμος στην Ουκρανία να αναβίωσε τη λειτουργία της διατλαντικής συνεργασίας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ (που είχε πληγεί από τη γνωστή πολιτική Τραμπ και του «Αmerica First») με αποτέλεσμα να υπάρξει όχι μόνο μια ξεκάθαρη καταδίκη των πολεμικών προκλήσεων του Πούτιν, αλλά και κοινός σχεδιασμός στρατιωτικών ενεργειών, αλλά η εξαιρετικά σημαντική αυτή εξέλιξη δεν […]
Ο πρόσφατος νόμος του Μαΐου 2021 για τη διεξαγωγή των αρχιτεκτονικών διαγωνισμών, με την υπογραφή του υφυπουργού Περιβάλλοντος, επιχειρεί την επικαιροποίηση αυτού του σπουδαίου θεσμού σύμφωνα με νεότερα δεδομένα. Ενα από αυτά είναι και η διευθέτηση της επιθυμητής κατά τα άλλα συμμετοχής των ιδιωτών στη στήριξη του θεσμού. Εως εδώ όλα καλά. Δεν χρειάζεται να […]
Οι ανασφάλιστοι ασθενείς με ψυχιατρικά προβλήματα θα στερηθούν την πρόσβαση στην απαραίτητη φροντίδα που τους παρέχεται κοντά στον τόπο της κατοικίας τους
Μου λένε πως ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας έχει στραμμένη την προσοχή του στο πως θα υποστηριχθεί η ελληνική ομογένεια στην Ουκρανία με τρόπο αμιγώς ελληνικό.
«Κίεβο, εδώ τραγουδάμε για την ειρήνη και με το "Ε" κεφαλαίο. Εσύ εκεί χαλάρωσε και απόλαυσέ το...».
Οι τοποθετήσεις ενός μεγάλου μέρους των αυτοαποκαλούμενων προοδευτικών διανοουμένων ως προς τον πόλεμο της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας και την ανθρωπιστική καταστροφή που αυτός συνεχίζει να προκαλεί διακρίνονται από λεπτές ή κραυγαλέες αντιφάσεις τις οποίες, περιέργως, δεν αντιλαμβάνονται ή παραβλέπουν οι φορείς τους.
Κάθε πόλεμος είναι μια βλασφημία απέναντι σε ό,τι καλό οι ανθρώπινες κοινωνίες έχουν χτίσει και αποτελεί το αποκρουστικό πρόσωπο του θανάτου απέναντι σε εκείνη την, έστω περιορισμένη και αισχυντηλή, αθανασία με την οποία το κάλλος της δημιουργίας παρηγορεί τους ανθρώπους.