Γράφουν στο ΒΗΜΑ η Βασιλική Γεωργιάδου, καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης, η Αλεξία Κατσανίδου, διευθύντρια στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών της Γερμανίας, η Ελπίδα Κ. Βόγλη, καθηγήτρια Νεότερης και Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας και ο Δημήτρης Τζιόβας, συγγραφέας.
Όσον αφορά τα λάθη και τις παραλήψεις του χθες, που δίχασαν τον προοδευτικό χώρο, είναι η καλλίτερη ευκαιρία να γίνουν το μάθημα που θα ενώνει σε προγραμματικές λύσεις για το αύριο.
Αιχμές από τον Γιώργο Βέλτσο.
Σήμερα, σχεδόν 3 χρόνια μετά τον Ν.4765/2021 η Κυβέρνηση Μητσοτάκη χωρίς να επαναπαύεται, συνεχίζει τον εκσυγχρονισμό του Α.Σ.Ε.Π. φέρνοντας στην Βουλή και κάνοντας νόμο του κράτους ένα νέο νομοσχέδιο με το οποίο λύνεται ένα επιπλέον χρόνιο πρόβλημα
Τέτοια ελεύθερη πτώση δεν έχει γνωρίσει ξανά το μεταπολιτευτικό σκηνικό της χώρας, αλλά έτσι γίνεται με τους διάττοντες αστέρες.
Δεν θα εκστόμιζε τόσες ανοησίες αν δεν πίστευε ότι το όνομα Κένεντι αποτελεί διαβατήριο για τα πάντα, ο παραστρατημένος, για να το θέσουμε κομψά, πρίγκιψ των Κένεντι.
Το αντέχει ο εγωισμός του; Και πείτε ότι ο εγωισμός του το αντέχει, το αντέχει ο ναρκισσισμός του;
Το επόμενο βήμα είναι να μπορέσει το «όλον ΠαΣοΚ» (που θα έλεγε κι ο Βενιζέλος) να διαμορφώσει μια πολιτική φυσιογνωμία κι ένα σχέδιο. Να παρουσιάσει δηλαδή στον κόσμο το διαχρονικό ζητούμενο από μια πολιτική δύναμη: τι είναι και τι θέλει.
Σε άλλες χώρες το Μεταναστευτικό αποτελεί μια πραγματική απειλή. Στην Ελλάδα είναι ένα ελάχιστα καμουφλαρισμένο πρόσχημα. Χρησιμοποιείται από ακροδεξιά κόμματα και πολιτικούς για δικούς τους λόγους
Προφανώς ο τεχνοκρατισμός δεν αρκεί για να αποκτήσει η πολιτική όραμα και σχέδιο ικανό να κινητοποιήσει και να συνεπάρει τους πολίτες.
Οι αλλαγές σε Χαριλάου Τρικούπη-Βουλή και η «μαύρη τρύπα» των δημοσκοπήσεων.
Ας μη γίνουν και τα Τέμπη Μάτι!
Η χειρότερη επιλογή είναι να αφήσουμε άθικτη την απεριόριστη θεσμική παντοδυναμία του εκάστοτε πρωθυπουργού.
Οσοι πιστεύουν ότι θα πρέπει να ενισχυθεί ο ρόλος του ΠτΔ με τη μελλοντική συνταγματική αναθεώρηση καλύτερα να κρατούν μικρό καλάθι.
Κι αν ο Πρόεδρος δεν χρειαζόταν να ορκίζεται στην Αγία Τριάδα (άρθρο 33 Σ.) για να τηρεί το Σύνταγμα και να επιτυγχάνει στο έργο του, πόσο καλύτερα θα ήταν και για την πολιτεία και για τη θρησκεία.
Ο μεταπολιτευτικός ελληνικός συνταγματισμός έχει εθιστεί στην αντίληψη ενός αδύναμου ΠτΔ χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες, αντίληψη που συμβάλλει και αυτή στην κρίση της σύγχρονης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξουμε το συνταγματικό μας παράδειγμα;
Ούτε ο Δούκας γουστάρει τον Ανδρουλάκη, ούτε ο Σαμαράς τον Μητσοτάκη. Αλλά δεν έχουν πιαστεί μαλλί με μαλλί. Στον ΣΥΡΙΖΑ πιάστηκαν. Η ομάδα που δεν γουστάρει επιστρατεύει μια αμφιλεγόμενη διαδικασία και καθαιρεί τον Κασσελάκη.
Αυτό που οφείλει να κάνει ο κ. Ανδρουλάκης είναι να ανατρέψει τη δημόσια εικόνα του. Να την τσαλακώσει πρώτα και να την αναδομήσει αμέσως μετά.
Καλύτερα να μιλάμε παρά να δίνουμε την ευκαιρία να δημιουργούνται συνεχώς νέα προβλήματα. Και αυτό είναι ένα μήνυμα που απευθύνεται στους υπερπατριώτες και των δύο χωρών.