Γνώμες

Μήπως το υπουργείο Παιδείας, που έχει πολιτικό χρόνο ενός ακόμη μήνα, πρέπει να σκεφτεί τώρα να δώσει μια νομική λύση σε ένα πρόβλημα που το ίδιο δημιούργησε;

Η υπόθεση, της αλλαγής του κράτους, ξεπερνάει τις δυνάμεις και τις δυνατότητες ενός κόμματος. Ξεπερνά το δίλλημα της αυτοδυναμίας.

Ούτε απλή, ούτε δεδομένη είναι μια τέτοιου περιεχομένου μεγάλη αλλαγή. Πολλοί την έχουν κατά καιρούς περιγράψει και ορισμένοι την υποσχέθηκαν. Ωστόσο παραμένει αίτημα ανεκπλήρωτο.

Τα προϊόντα, τα οποία με τις κυρώσεις επιχείρησαν ΗΠΑ και ΕΕ να στερήσουν από τη Ρωσία, διοχετεύονται σε αυτή μέσω τρίτων χωρών που προσφέρθηκαν να μεσολαβήσουν, με το αζημίωτο βέβαια.

Αιχμές από τον Γιώργο Βέλτσο.

Ποιος αγαπάει τους πολιτικούς; Βασικά, κανείς. Κατά τη γνώμη μου είναι η πιο αντιδημοφιλής κοινωνική ομάδα, παγκοσμίως. Και στη χώρα μας.

Με βάση τις κατηγορίες που εκτοξεύονται είμαστε η χώρα με τους περισσότερους ναζί στον πλανήτη. Και κάπου ανάμεσα, ένας κοινός νους - με την έννοια της ψύχραιμης αποτίμησης, όχι ανίερων συμβιβασμών - να αισθάνεται πιο ορφανός και πιο σιωπηλός από ποτέ.

Η ισότιμη συμμετοχή γυναικών και ανδρών είναι άμεσα συνδεδεμένη με την πρόοδο και την ανάπτυξη των σύγχρονων κοινωνιών.

Αν κάτι αφήνει πίσω της η 95η απονομή των βραβείων της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, είναι μια εικόνα πλήρους …σύγχυσης.

Πώς η τραγωδία στα Τέμπη απομακρύνει την αυτοδυναμία.

Ηταν μία απίστευτη τραγωδία. Μία τραγωδία που άφησε μεγάλες πληγές. Οχι μόνο στα θύματα, αλλά και σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Και στις τραγωδίες χρειάζεται κάθαρση. Τιμωρία των υπευθύνων – όποιοι και να είναι αυτοί – χωρίς τον γνωστό πολιτικάντικο καβγά: «Eμείς οι καλοί και εσείς οι κακοί». Αλλά και συνολική ανάταξη της κατάστασης. Μακριά από μεγάλα […]

Oι έγκριτοι και διακεκριμένοι συντάκτες της έκθεσης είχαν χτυπήσει από το 2020 καμπανάκι για την ποιότητα των υπηρεσιών στις επιβατικές μεταφορές - «ποιότητα δυσανάλογα χαμηλή σε σχέση με το κόστος συντήρησης και λειτουργίας του δικτύου κατά τις τελευταίες δεκαετίες».

Αιχμές από τον Γιώργο Βέλτσο.

Ακούω τη γραμμή της κυβέρνησης τα τελευταία 24ωρα όπως εκφράζεται από όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη της ότι «δεν φταίμε μόνο εμείς, φταίμε όλοι».

Οι κόρες και οι εγγονές της Μαίρης Παναγιωταρά έχουμε ακόμη ανήφορο μπροστά μας.

Το πρόβλημά μας, ως χώρας, είναι ότι η κωμωδία και η τραγωδία απέχουν ελάχιστα μεταξύ τους.

Μέχρι την επομένη της Καθαρής Δευτέρας όλα έμοιαζαν τέλεια για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, όλα, όμως, πλέον είναι στον αέρα.

Ποιος, δηλαδή, μπορεί να πείσει ότι αυτός και η ομάδα του είναι έτοιμοι να αγωνιστούν για να  αλλάξουν τη χώρα, αδιαφορώντας για το δικό τους πολιτικό αύριο. Ποιος ή ποιοι...

Σε έναν πρωθυπουργό που σε κάθε κρίση, σε κάθε σκάνδαλο, ισχυρίζεται άλλοτε πως δεν γνώριζε και άλλοτε πως ξεγελάστηκε, που ζητά συγγνώμη ενώ τρέχει να συγκαλύψει τις ευθύνες του, ποιος μπορεί να έχει εμπιστοσύνη;