Γνώμες

Αυτό που ενδιαφέρει πλέον είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Trump θα ασκήσει τα καθήκοντα του Προέδρου έως το 2028, γιατί αυτό θα είναι κρίσιμης σημασίας όχι μόνο για την πλέον ισχυρή χώρα, αλλά και για το διεθνές γίγνεσθαι.

Ο εκλογικός νόμος, ως τέχνασμα εποχιακό, κερδίζει τη φαντασία και απορροφά τη σκέψη με στόχο από τη μειοψηφική θέση να πετύχει μια αριθμητική εκλογική βελτίωση του εαυτού του, με την εξουσία ως σταθερό αυτοσκοπό.

Ο Τραμπ είναι απλώς η πιστοποίηση μιας ήττας που πανηγυρίζει ότι νίκησε. Και νίκησε επειδή οι άλλοι δεν πείθουν τους ψηφοφόρους.

Είναι αδιανόητο να προσέρχονται στα δικαστικά καταστήματα διάδικοι ή δικηγόροι και να μην υπάρχει δικαστής να επιληφθεί των υποθέσεων τους, οι οποίες, προφανώς, να έχουν κατεπείγοντα χαρακτήρα.

Ο λαός απαιτεί αλλαγή πολιτικής και δεν είναι μόνον ο αντιπολιτευόμενος αλλά και οι ψηφοφόροι της κυβέρνησης Κ. Μητσοτάκη. Ο ίδιος ο λαός θα ωφεληθεί από την ύπαρξη σοβαρής αντιπολίτευσης...

Την ευθύνη για το ότι τελικά το αφήγημα του Τραμπ επικράτησε δε βαραίνει την Χάρις αλλά το Δημοκρατικό Κόμμα , που επι τρεισήμισι χρόνια δεν επικοινώνησε ικανοποιητικά το σχέδιο του Μπάιντεν για την ενίσχυση των υποδομών και τη δυναμική στροφή στην πράσινη οικονομία.

Στην πορεία των ετών το κλαρίνο άφησε τα ευρωπαϊκά σαλόνια και ανέβηκε στα ηπειρώτικα βουνά για να αντικαταστήσει το βιολί και τις τσαμπούνες στους δημοτικούς σκοπούς.

Μετά πέφτεις πάνω στις αμερικανικές εκλογές ή τις βόμβες την Ουκρανία και οι άλλες βόμβες (οι «έμμεσες»...) εξελίσσονται σε μονόστηλα, άντε δίστηλα, διότι ο κόσμος έχει και σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθεί.

Αν ο Τραμπ χάσει, είναι πιθανό να προκαλέσει χάος αρνούμενος το εκλογικό αποτέλεσμα. Και αν κερδίσει; Θα διολισθήσει η Αμερική στον φασισμό;

Το κατά πόσο έχει δίκιο ή όχι η εκάστοτε εφημερίδα είναι στο χέρι και στο ανοιχτό μυαλό του αναγνώστη να το αποφασίσει και να καταλήξει πού θα ρίξει την ψήφο του.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δίνουν ένα ελαφρό προβάδισμα στον Τραμπ, ενώ αυτός χωρίς να προσκομίσει στοιχεία ισχυρίζεται πως θα γίνει νοθεία στην Πενσιλβάνια. Και οι δύο υποψήφιοι αφιερώνουν πολύ χρόνο σε εμφανίσεις σε ολόκληρη την Πολιτεία.

Αυτό που είναι σαφές είναι ότι η Λατινική Αμερική, γενικά, και η Νότια Αμερική, ειδικότερα, δεν θα αποτελέσουν τον ακρογωνιαίο λίθο της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ των δύο υποψηφίων για την προεδρία.

Ο θυμός θεμελιώνει ένα ανεξέλεγκτο δικαίωμα στο σορολόπ. Οποιος το αμφισβητεί θεωρείται εχθρός του δικαιώματος, όχι του σορολόπ.

Στις 6 Νοεμβρίου η Ελλάδα και όλη η Ευρώπη θα ξυπνήσει αναμένοντας εάν στον Λευκό Οίκο από τον Ιανουάριο θα βρίσκεται η Χάρις με ευήκοα ώτα προς εταίρους και συμμάχους ή ο Τραμπ με την παγιωμένη του αποστροφή για τους διεθνείς θεσμούς.

Οι σχέσεις ΗΠΑ-Καναδά είναι από τις πιο παραγωγικές και επωφελείς στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η διατάραξή τους, η οποία είναι το πιθανό αποτέλεσμα ούτως ή άλλως, αλλά πολύ περισσότερο με μια προεδρία Τραμπ.

Ανεξάρτητα από το ποιος θα κερδίσει τις προεδρικές εκλογές του 2024 στις ΗΠΑ, οι σκανδιναβικές χώρες θα παραμείνουν εξαρτημένες από τις Ηνωμένες Πολιτείες για την ασφάλεια, την ευημερία και τη διεθνή επιρροή τους.

Ας κατανοήσει και η Διοίκηση ότι οι χήρες δεν είναι πλούσιες, δεν αντέχουν μαζί με το πένθος και νέες περικοπές.

Η Δημοκρατία κινδυνεύει στις ΗΠΑ... Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα θεωρείται ότι ιδεολογικά αντιστοιχεί στην ευρωπαϊκή ακροδεξιά...

Είναι το συμβολικό όριο, το κατώφλι της ανθρώπινης συνθήκης εκείνης πριν και μετά από το οποίο ορίζεται η αξιοπρέπεια.

Αιχμές από τον Γιώργο Βέλτσο.