Γνώμες

Κανείς δεν έδωσε κάτι στην Τουρκία που ζητούσε πολλά. Πρώτα θα ολοκληρώσει ο Ερντι το «γιαβρούμ νταχτιρντί» και μετά βλέπουμε.

Η περίπτωση των ακτοπλόων είναι χαρακτηριστική και δηλωτική της εφαρμογής του «πληθωρισμού της απληστίας» και στην χώρα μας.

Είναι θέμα της δημοκρατίας μας να διασφαλίσει τεχνικά την ψήφο των αποδήμων.

Οι πολίτες επιλέγουν την σταθερότητα παρ’ όλες τις δυσμενείς συνθήκες που βιώνουν, και όχι την αβεβαιότητα.

Τον Ιούλιο του 2015, ο κ. Τσίπρας είχε ξεχάσει όλες αυτές τις προγενέστερες τοποθετήσεις του και προκήρυξε το επίμαχο δημοψήφισμα (γεγονός που συνιστούσε κατά την κρίση μου υποκρισία)!

Ποιοι οι δαίμονες της ελληνικής οικονομίας που την κάνουν να μην πατά ακόμα σε σταθερό έδαφος;

Αιχμές από τον Γιώργο Βέλτσο.

Οι σχέσεις ΝΑΤΟ - ΕΕ, που θα έπρεπε να αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο ασφάλειας στον ευρω-ατλαντικό χώρο, αντιμετωπίζουν σειρά αγκυλώσεων λόγω των πάγιων επιφυλάξεων της Τουρκίας αλλά και μιας σειράς γραφειοκρατικών προβλημάτων.

Το μέλλον του ΝΑΤΟ, οι νέες υποψηφιότητες, οι απαιτήσεις Ερντογάν και το τεράστιο ρήγμα με τη Μόσχα θα απασχολήσουν τους ηγέτες των κρατών-μελών της Συμμαχίας – Η θέση της Ελλάδας στο διεθνές πλαίσιο και το ειδικό βάρος των ελληνοτουρκικών

Λένε διάφοροι ότι ήταν άτυχη στη ζωή της, και ισχύει αν το μόνο μέτρο της ζωής είναι η μακροημέρευση. Η Ίσμα, όμως, είχε καλούς φίλους, είχε έρωτα, έκανε τη μεγάλη της επιθυμία να αποκτήσει παιδί πραγματικότητα, είχε επαγγελματικά σχέδια στα σκαριά.

Καλώς ή κακώς αυτό που καταγράφηκε στην κοινοβουλευτική συζήτηση (πλην ΚΚΕ) είναι ένας μονόδρομος, τον οποίο ο καθένας υπόσχεται να περπατήσει με πιο επιδέξιους χειρισμούς.

Ως επαγγελματίας η Ισμα Μ. Τουλάτου ήταν τρομερά απαιτητική σε όλα μα κυρίως από τον ίδιο της τον εαυτό. Και αυτό σημαίνει ότι σεβόταν το αναγνωστικό κοινό της.

Αφήνοντας την πολιτική και πλησιάζοντας τα πενήντα του, ο Τσίπρας δεν χρειάζεται να προσπαθήσει να γίνει κάτι άλλο από αυτό που είναι.

Η μελέτη της ιστορίας σε συνδυασμό με την ανάγνωση των σημερινών γεωπολιτικών εξελίξεων κάθε άλλο παρά δημιουργούν αισιοδοξία.

Το εύλογο ερώτημα είναι αν έχει αλλάξει κάτι που θα μπορέσει να άρει το μακροχρόνιο αδιέξοδο.

Ας δούμε πώς αντιλαμβάνεται ο Κ. Μητσοτάκης τη μετεξέλιξή του. Τέσσερα παραδείγματα είναι αρκετά.

Οι υποστηρικτές της πομπώδους έκφρασης - συνομιλητής της Ιστορίας! - αφήνουν πάντα αδιευκρίνιστες τις έννοιες-κλειδιά.

Η τύχη της δεν μπορεί να αφήνεται μόνο στα χέρια της τοπικής κοινωνίας ή των επιχειρηματιών του νησιού γιατί η καταστροφή και η υποβάθμισή της ζημιώνουν κάθε Ελληνα

Οι επόμενες μάχες στα κοινωνικά χαρακώματα θα δοθούν ανάμεσα στη λογική και στον παραλογισμό, στη γνώση και στην αμάθεια, στην πρακτική σκέψη και στην «ψεκασμένη» οπτική απέναντι στα πράγματα.

Έχω την εντύπωση (αυθαίρετα, όπως πάντα) ότι αυτός είναι ο τρόπος των δημοσκόπων να εκδικούνται τον ΣΥΡΙΖΑ, με το δούλεμα και το ψιλό γαζί.