Διαβάστε: Μέτοχοι του «Βήματος» είναι οι έλληνες πολίτες Το στοίχημα της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ και τα Χριστούγεννα Ζήτημα δημοκρατίας και πολιτισμού Γιατί πρέπει να συνεχίσει Ενα ελεύθερο «Βήμα» Ενας ισχυρός θεσμός στον δημόσιο χώρο Ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος Μπορεί το τέλος να γίνει μια καινούργια αρχή; Μια «άλλη» εφημερίδα ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
Ο Τύπος (τυπωμένος ή ηλεκτρονικός) δεν είναι απλώς και μόνο ένας άγγελος, ένας αγγελιαφόρος που έρχεται να κοινοποιήσει τα συμβάντα, καλά κάποτε,
Μια εφημερίδα δεν είναι πια (εδώ και χρόνια) η κύρια πηγή της είδησης. Δεν είναι, απλώς, μια επιχειρηματική δραστηριότητα μεταξύ άλλων.
ΤΟ ΒΗΜΑ πρέπει να παραμείνει «ανοικτό» και να πληροφορεί τους αναγνώστες του «πλουραλιστικά», όπως γινόταν όλες τις προηγούμενες δεκαετίες.
Μετρονόμος της καθημερινότητας, η εφημερίδα δεν διεκδικεί συνήθως τη δόξα των μεγάλων κλασικών βιβλίων.
Αν και ο πεσιμιστής Αρθούρος Σοπενχάουερ θεωρούσε ότι οι εφημερίδες είναι «εθνική συμφορά», δεν υπάρχει αμφιβολία
Το πρώτο όνομα του «Βήματος» ήταν «Ελεύθερον Βήμα». Η αφαίρεση του επιθετικού προσδιορισμού επιβλήθηκε προφανώς εκ των πραγμάτων: ο κόσμος για λόγους συντομίας ζητούσε «Το Βήμα»,
Εδώ και δεκαετίες, από την εποχή που ο Λέων Καραπαναγιώτης ήταν διευθυντής, συνεργάζομαι με «Το Βήμα». Η συνεργασία ήταν πάντα εξαιρετική και για μένα πολύ παραγωγική.
Και μόνο η απλή σκέψη ότι ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη ενδέχεται να αναστείλει τις δραστηριότητές του, ύστερα από μια δυναμική παρουσία ενός περίπου αιώνα στην πολιτική,
Η τύχη μιας ιστορικής εφημερίδας, όπως «Το Βήμα», αφορά τη συγκρότηση του ίδιου του δημόσιου χώρου.
Ανάμεσα στις δημόσιες καταστροφές που πλήττουν τον τελευταίο καιρό τη χώρα και τις προσωπικές που πλήττουν πολλούς από εμάς,
Εδώ και πολλά χρόνια, κοντεύουν οκτώ, παράγοντες του υπουργείου Εξωτερικών επιδιώκουν την αποδόμηση του Ελληνικού Ινστιτούτου Βενετίας
Το 2016 ξεκίνησε για την Παιδεία με τυμπανοκρουσίες περί Εθνικού Διαλόγου, ο οποίος ανετέθη σε τρία όργανα: στην Επιτροπή Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου,
Πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, σε ένα επίπεδο ανάπτυξης και παραπέρα, ανέδειξαν συνοικίες όπου συγκεντρώθηκε το κοινωνικό περιθώριο και ζούσε με σχετική αυτονομία, αποφεύγοντας ή αποκλείοντας τις αστυνομικές δυνάμεις.
Σαν να γύρισα από την κόλαση, ημερολόγιό μου. Κλείνουν τα «Νέα», «Το Βήμα», το in.gr, ο Βήμα FM, τα περιοδικά, όλος ο ΔΟΛ,
Δέκα χρόνια...
Αν το σκεφτείτε, είναι εξοργιστικό. Και υποδηλώνει με τον πιo ξεκάθαρο τρόπο γιατί η Ελλάδα βρίσκεται από το 2010 στον μνημονιακό κορσέ και παραμένει κολλημένη στην λιτότητα ενώ όλες οι άλλες χώρες που μπήκαν μετά από εμάς στα μνημόνια( Ιρλανδία, Πορτογαλία , Κύπρος ) όχι μόνο "ξεπέταξαν" μέσα σε δυο χρόνια τις μεταρρυθμίσεις που είχαν αναλάβει αλλά βρίσκονται ήδη στην ανάπτυξη.
Ηταν από τις σπάνιες φορές που το Μέγαρο Μαξίμου άνοιξε τις πύλες του...
Έχει γίνει άραγε κατανοητό ότι η μέγιστη αδυναμία μας στον οικονομικό τομέα είναι το ασθενές παραγωγικό μας
Γράφω τριάντα συναπτά χρόνια στα «Νέα» και στο «Βήμα».