Κανονικά ο Μητσοτάκης θα έπρεπε να είναι ένας ευτυχισμένος πολιτικός.
Παρακαλώ πολύ να φανταστείτε τη σκηνή. Ινστιτούτο Brookings, Ουάσιγκτον. Μαζεμένοι δημοσιογράφοι, ακαδημαϊκοί και κάποιοι πολιτικοί που ασχολούνται με τα διεθνή από διάφορες θέσεις - ίσως όχι πρώτες φίρμες αλλά εντάξει, μια χαρά άνθρωποι...
Σε ένα σχόλιό μου την περασμένη Τρίτη στα «Νέα», λίγο πριν από τη συνάντηση του Πρωθυπουργού με τον αμερικανό πρόεδρο στον Λευκό Οίκο, είχα επισημάνει ότι παρά τις διαφορετικές πολιτικές τους καταγωγές έχουν και δύο κοινά σημεία που θα βοηθήσουν να σπάσει ο πάγος μεταξύ τους. Είχα απαριθμήσει δε την αντισυστημική ψήφο που έφερε και τους δύο στην εξουσία και την εχθρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν τον Τύπο.
Η Ντάφνι Καρουάνα Γκαλιζία δεν ήταν μόνο μια γυναίκα με πάθος για την αλήθεια, μια σταυροφόρος κατά της διαφθοράς, μια γυναίκα που σχεδόν μόνη της κατάφερε να γκρεμίσει την κυβέρνηση της χώρας της. Ηταν - και είναι - σύμβολο μιας δημοσιογραφίας που τολμά, ψάχνει, αποκαλύπτει, συγκρούεται με μια φαύλη εξουσία, αναλαμβάνοντας το προσωπικό κόστος των αποκαλύψεών της. Γιατί η Ντάφνι γνώριζε πολύ καλά ότι απειλείται ακόμα και η ζωή της, όμως δεν σταμάτησε να κάνει αυτό που θεωρούσε σωστό.
Οτι το κλίμα στην οικονομία έχει ξεφύγει από τον κύκλο της απόλυτης καταστροφής το αντιλαμβάνονται λίγο-πολύ όλοι. Οι μεγάλες αγωνίες έχουν περάσει και οι πολλές αμφισβητήσεις μοιάζουν ελεγχόμενες.
Ο στρατηγός Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, από τους νικητές του Β' Παγκοσµίου Πολέµου και µετέπειτα πρόεδρος των ΗΠΑ, συνήθιζε να λέει ότι «το αγκιστρωµένο ψάρι δεν έχει πολλά περιθώρια ελιγµών».
Ο Τσίπρας και ο Dow Jones
Οσο κι αν τα δύο τμήματα ανάλυσης της πορείας των φορολογικών εσόδων του υπουργείου Οικονομικών αγωνίζονται να αποδείξουν ότι «δεν τρέχει τίποτε» με τις εισπράξεις του προϋπολογισμού, οι αριθμοί δεν βγαίνουν.
Σε μία περίοδο που η κάθε ελληνική οικογένεια γονατίζει κάτω από το βάρος των δυσβάσταχτων φόρων και το κόστος ζωής, το μεγάλο ζητούμενο είναι ο οικονομικός πατριωτισμός.
Ηέξοδος από την κρίση δεν θα επιτευχθεί αν στηριχθούμε στη μονοκαλλιέργεια της δημοσιονομικής εξυγίανσης. Η εξάντληση των αναπτυξιακών αποθεμάτων της Ελλάδας αναδεικνύει τη ζωτική ανάγκη ενός νέου υποδείγματος που θα στηρίζεται στην αξιοποίηση και μεγιστοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων του κάθε τόπου, της κάθε ελληνικής Περιφέρειας.
Δεν προκαλεί πλέον έκπληξη η αγωνιώδης προσπάθεια του κυβερνητικού επιτελείου να πείσει εσωτερικό και διεθνές ακροατήριο για τη στροφή προς τον οικονομικό ρεαλισμό.
Γεγονός-κλειδί για να αποκρυπτογραφήσουμε καλύτερα την κατάσταση ανομίας που κυριαρχεί στη χώρα και την εξουθενωτική απουσία αποτρεπτικών και κατασταλτικών επεμβάσεων είναι νομίζω η απόφαση των δικαστηρίων στην υπόθεση της εισβολής του Ρουβίκωνα στην πρεσβεία της Ισπανίας.
Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ φρόντισε στην κατ' ιδίαν συνάντηση που είχε με τον Πρωθυπουργό να υποδείξει στον
Την Κυριακή 15-10-2017 μετείχα στον Αγώνα Δρόμου Μνήμης και Τιμής- Μπλοκ 15, Χαϊδάρι-Σκοπευτήριο Καισαριανής εις μνήμην των Νεκρών Αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, (εκτελεσθέντων στην Καισαριανή) στο πλαίσιο της οργάνωσης του Μηνός Δρωμένων για την 73η Επέτειο από την αποχώρηση των ναζιστικών στρατευμάτων κατοχής από την Πόλη των Αθηνών, την 12η Οκτωβρίου 1944. Μου εζητήθη να […]
Πιασμένοι στα δίχτυα της δημοσιότητας
Από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνουν τα παιδιά, προτού ακόμη μιλήσουν ή περπατήσουν, είναι πως όταν αφήνουν ένα αντικείμενο από τα χέρια τους αυτό θα πέσει κάτω.
Ξαναβρίσκω με ενθουσιασμό τη Ρέα Γαλανάκη της «Ιστορίας της Ολγας»,
Σε παλαιότερο επεισόδιο του «My style rocks» (ΣΚΑΪ), όπου «νέες κοπέλες που αγαπούν τη μόδα διαγωνίζονται παρουσιάζοντας μέσα από το ντύσιμό τους τo προσωπικό τους στυλ», μία από τις επίδοξες «μοντέλες» είχε μεταμφιεστεί σε Φρίντα Κάλο.
Kαι εγένετο νόμος! Ένα νομοσχέδιο που πέρασε από τη βάσανο διχασμών
Καλές οι φιλοφρονήσεις με τον κ.Τράμπ, οι υποσχέσεις για επενδύσεις,