Ο Μεγάλος Βεζίρης υποκλίθηκε βαθιά και περίμενε να του απευθύνει τον λόγο ο Σουλτάνος.
Σήμερα θα γνωρίζουμε τον τελικό νικητή των εκλογών στον χώρο που ας τον ονομάζουμε εδώ για λόγους συνεννόησης «Κεντροαριστερά». Εχω εδώ στο «Βήμα» («Δέκα υποψήφιοι για τρεις ρόλους», 24.10.2017) εκφράσει την προτίμησή μου στο κύμα αλλαγής αλλά και ενότητας γενεών που εκφράζει ο Νίκος Ανδρουλάκης.
Με την εκλογή της ηγεσίας της προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης - της Κεντροαριστεράς / σοσιαλδημοκρατίας / μεταρρυθμιστικού Κέντρου / πολιτικής οικολογίας - από την κοινωνική βάση με τη μεγάλη συμμετοχή (στον πρώτο γύρο) - συμμετοχή που από μόνη της αλλάζει τα πολιτικά δεδομένα - κλείνει το πρώτο δύσκολο, αλλά ιδιαίτερα σημαντικό κεφάλαιο για την ανασυγκρότηση, ενοποίηση, ανανέωση του χώρου με τη δημιουργία του νέου ενιαίου φορέα μέσα από το ιδρυτικό συνέδριο.
Ενας πολιτικός χώρος με πολλούς, παλιούς και «ευγενείς» κομματικούς προγόνους, άλλοτε ηγεμονεύουσα δύναμη, που είδε στην κρίση τα εκλογικά του ποσοστά να υποδεκαπλασιάζονται και τον βασικό κομματικό του εκφραστή να περιθωριοποιείται, αναζωογονήθηκε, άραγε, ξαφνικά με 210.000 φιλιά ζωής; Είναι προς απόδειξη.
Ενα από τα πιο δημοφιλή βιβλία των τελευταίων μηνών είναι το «Homo Deus» του ισραηλινού διανοητή και ιστορικού Γιουβάλ Νόα Χαράρι. Οπως υποστηρίζει, στο μέλλον οι άνθρωποι θα αποκτήσουν ικανότητες που κάποτε θεωρούνταν «θεϊκές», σαν την αιώνια νιότη, το διάβασμα της ανθρώπινης σκέψης και τη δυνατότητα σχεδιασμού ζωής.
Δανείζομαι τον τίτλο από ένα άρθρο μου στα «ΝΕΑ» περίπου δύο δεκαετίες πριν, τότε που με μια ομάδα πανεπιστημιακών ξεκινούσα μια καμπάνια για τη διατήρηση των φυσικών ανοικτών ρεμάτων στην Αττική και σε όλη την Ελλάδα.
Τι συμβαίνει στους ηγέτες και με το που εκλεγούν αρχίζουν να μπερδεύουν τη δημόσια τσέπη με τη δική τους;
Διαβάστε
ΕΙΝΑΙ φυσικό το ιστορικό αποτύπωμα ενός αθλητή να σχηματοποιείται με τις επιδόσεις και τις αγωνιστικές διακρίσεις του: ρεκόρ, θέσεις, ημερομηνίες κ.λπ. Αλλά συχνά παραλείπεται μια άλλη σημαντική παράμετρος.
Αυτό που θέλησε να αποφύγει ο βρετανός πρώην πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον προκηρύσσοντας το δημοψήφισμα για την έξοδο από την ΕΕ, την πτώση δηλαδή της κυβέρνησης των Τόρις, φαίνεται ότι θα έχει το αντίθετο από το αναμενόμενο αποτέλεσμα.
Μία μέρα πριν από την πρώτη Κυριακή των εκλογών για τον επικεφαλής του νέου φορέα του Μεταρρυθμιστικού Κέντρου και της Νέας Σοσιαλδημοκρατίας δημοσίευσα τις θέσεις μου με άρθρο υπό τον τίτλο «Η σύντηξη του κέντρου». Σήμερα, μία μέρα πριν από τη δεύτερη Κυριακή, καταθέτω την πρότασή μου για την επόμενη μέρα. Η σημαντική συμμετοχή της […]
Η φετινή χρονιά καταγράφεται ως μία από τις φονικότερες για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης από φυσικές αλλά και ανθρωπογενείς καταστροφές. Εκατοντάδες νεκροί από τις δασικές και αστικές πυρκαγιές και δεκάδες από τις πλημμύρες. Τραγικά τα πρόσφατα νέα και από την Ελλάδα με μεγάλο αριθμό νεκρών. Ολα αυτά οδήγησαν τον πρόεδρο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ να ζητήσει από τον επίτροπο Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Διαχείρισης Κρίσεων κ. Χρήστο Στυλιανίδη να ετοιμάσει επειγόντως ένα σχέδιο δράσης.
Σήμερα λέω να ασχοληθώ με τους... κοψοχέρηδες της αριστερής κουλτούρας.
Το Αύγουστο κάηκε η Ανατολική Αττική. Τον Σεπτέμβριο καταστράφηκε ο Σαρωνικός. Τον Νοέμβριο πνίγηκε η Δυτική Αττική.
Ενας πολύ γνωστός επιχειρηματίας είχε την ευκαιρία να συναντηθεί πρόσφατα με τον Πρωθυπουργό. Μετά τη συνάντηση εξηγούσε με αυτοπεποίθηση σε κάθε ενδιαφερόμενο ότι ο Πρωθυπουργός τον διαβεβαίωσε πως δεν πρόκειται να κάνει πρόωρες εκλογές.
Η μη ολοκλήρωση της «προεκλογικής» διαδικασίας για την ανάδειξη του νέου ηγέτη της Κεντροαριστεράς, λόγω της εθνικής τραγωδίας που προκάλεσαν οι πλημμύρες στη Δυτική Αττική, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτελέσει εμπόδιο για το επιτυχές κλείσιμο του κύκλου που άνοιξε πριν από πολλούς μήνες.
Αδιόρθωτα όντα οι Ελληνες.
Η εθνική συγκίνηση, το εθνικό πένθος είναι το εύκολο καταφύγιο για όσους θέλουν να κρύψουν την ανικανότητά τους και να αποσείσουν τις ευθύνες τους. Δεν κοστίζει τίποτε και επιπλέον δίνει την αίσθηση ότι είμαστε όλοι συμμέτοχοι για μια τραγωδία, όπως αυτή της Μάνδρας. Κανένα εθνικό πένθος, όμως, δεν πρόκειται να φέρει πίσω τις ζωές που χάθηκαν, να απαλύνει τον πόνο των συγγενών τους ή να δώσει κουράγιο σε όσους είδαν τους κόπους μιας ζωής να καταστρέφονται.
Ζούμε σε εποχή αντικανονική, σε καιρούς μεταβατικούς, σε χρόνους μεγάλης αστάθειας και απόλυτης μεταβλητότητας. Οι παλαιές σταθερές έχουν χαθεί ή τείνουν να χαθούν. Οι κυρίαρχες δυνάμεις επίσης ανισορροπούν.
Στέγνωσαν από δάκρυα τα μάτια των συμπολιτών μας στη Μάνδρα Αττικής.