Το πού πάει η Ευρώπη εξαρτάται, εν μέρει, και από το πού πάει ο Κόσμος. Αλλά και το πού πάει ο Κόσμος εξαρτάται, ιδιαιτέρως, από το πού πάει η Ευρώπη.
Θα βγούμε από την κρίση το 2018; Η «φθινοπωρινή πρόγνωση» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τους ρυθμούς ανάπτυξης στις χώρες της ΕΕ αφήνει λίγα περιθώρια αισιοδοξίας:
Λόγω της οικονομικής κρίσης και του συνακόλουθου καθεστώτος δανειακής κηδεμονίας, η Ελλάδα είχε υποστεί απώλειες στη διεθνή θέση και τη γεωπολιτική της επιρροή.
Στον ευρωπαϊκό χώρο όλα εξαρτώνται από το αποτέλεσμα των τρεχουσών διαπραγματεύσεων μεταξύ των Σοσιαλδημοκρατών και Χριστιανοδημοκρατών στη Γερμανία.
Το πιο παραστατικό μέγεθος για το πόσο γλίστρησε η Ελλάδα στην κρίση είναι η σχέση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ του Ελληνα προς το ίδιο μέγεθος στην ΕΕ των «15».
HEE έδειξε αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα κατά τη διάρκεια της πρόσφατης πολλαπλής κρίσης.
Ηκεντρική βάση των πολιτικών της Δύσης είναι γνωστή ως το πεδίο του ρεαλισμού, του ήρεμου λόγου και της εξέλιξης, όπου οι πολιτικοί δρώντες αποφεύγουν τα άκρα και αναζητούν συμβιβασμούς.
Οταν η Ελλάδα έγινε μέλος της ΟΝΕ, οι οιωνοί ήταν αίσιοι και οι προσδοκίες μεγάλες.
Αποχαιρετούμε το 2017 και υποδεχόμαστε το 2018 με τον κίνδυνο να επικρατήσει μια βαθιά εσφαλμένη αντίληψη για το βασικό ζήτημα της νέας χρονιάς σε σχέση με την Ελλάδα.
Διαβάστε:
Η ΕΙΚΟΝΑ (πανοραμικά αγωνιστική) από τον, σε ετήσια βάση (2017), απολογισμό των συλλόγων του στίβου από τον ΣΕΓΑΣ (328 στον αριθμό) προσφέρεται για σχολιασμό ποικίλης μορφής. Να υπενθυμίσουμε ότι η αξιολόγηση - σε σύνολο βαθμών - γίνεται σε επτά παραμέτρους (Πανελλήνια Πρωταθλήματα Ανδρών - Γυναικών, Νέων Ανδρών - Νέων Γυναικών, Εφήβων - Νεανίδων, Παίδων - Κορασίδων, Παμπαίδων - Παγκορασίδων και Ανώμαλου Δρόμου). Κλίμακα ηλικιακά πλήρης για την εξαγωγή, ιδίως, συμπερασμάτων όσον αφορά τη δημιουργική σωματειακή δραστηριότητα.
Με τον θάνατο του Λεωνίδα Ζενάκου κλείνει η σειρά των παλαιότερων λογίων-δημοσιογράφων που κοσμούσαν, όχι μόνο με τα κείμενά τους αλλά και με την ποιότητα των σελίδων που επιμελούνταν, τον καθημερινό μας Τύπο.
Τον Λεωνίδα Ζενάκο τον γνώρισα από μακριά. Μια μέρα του 1971.
Τις πληγές που είχε ανοίξει ο συνεχώς διευρυνόμενος με ποικίλες μορφές εθνικολαϊκισμός τη χρονιά που μας πέρασε καλείται τώρα να επουλώσει η χρονιά που έρχεται και το ερώτημα είναι αν θα τα καταφέρει.
Τούτες τις άγιες και εορταστικές μέρες, στα καλά σπίτια των Αθηνών κυκλοφορούν διάφοροι αστικοί μύθοι. Μου τους μετέφεραν και κρίνω σκόπιμο ότι θα πρέπει να τους μάθετε και εσείς.
Οι Αγγλοσάξονες έχουν λύσει το πρόβλημα με τις ανόητες ερωτήσεις μια και καλή. «Silly questions, silly answers!» λένε - δηλαδή «ανόητες ερωτήσεις, ανόητες απαντήσεις».
Η αιφνίδια γενναιοδωρία της κυβέρνησης προς κάθε αναξιοπαθούντα θέτει εκ των πραγμάτων το ερώτημα: Μύρισε εκλογές;
Είναι σαφές σε όσους στοιχειωδώς παρακολουθούν τις δραστηριότητες της ομάδας Ρουβίκωνας ότι βασικός σκοπός των ιδιότυπων ακτιβιστικών του δράσεων είναι να καταδείξει ότι τελικώς το περίφημο σύστημα δεν είναι και τόσο τρομερό, τόσο ανίκητο, όσο πιθανόν οι πολίτες νομίζουν.
Η υπόθεση με το όνομα των Σκοπίων, το λεγόμενο «Μακεδονικό», είναι μια ανοιχτή πληγή η οποία ταλαιπωρεί εμάς και τη γειτονική χώρα για περισσότερο από τρεις δεκαετίες, και είναι καιρός πια να βρεθεί μια κοινά αποδεκτή λύση, για να κλείσει ένα κεφάλαιο που μόνο προβλήματα και ελληνικές διπλωματικές ήττες περιλαμβάνει.
Δεν υπάρχουν αναλογίες με το σήμερα, ωστόσο η ιστορία τού καθολικού ιεροκήρυκα της Φλωρεντίας Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα είναι άκρως ενδιαφέρουσα και προπάντων διδακτική.