Κανείς δεν έχει δικαίωμα να μεταφέρει μια διεθνή σύγκρουση στη χώρα μας διαταράσσοντας τη δημόσια τάξη και την κοινωνική ειρήνη. Δεν μπορεί δηλαδή να μας κάνει μέρος του καβγά.
Το γεγονός ότι χρειάστηκαν πάνω από 13 χρόνια για την επιστροφή της χώρας στην επενδυτική βαθμίδα υποδεικνύει ότι η εμπιστοσύνη και η αξιοπιστία στην άσκηση οικονομικής πολιτικής είναι κρίσιμοι παράγοντες, που ανακτώνται πολύ δύσκολα αν χαθούν.
«Χωρίς αμφιβολία υπάρχουν σημαντικές προκλήσεις το 2024 οι οποίες ζητούν την προσοχή μας, ώστε να ελαχιστοποιήσουμε τους κινδύνους και να μεγιστοποιήσουμε τις ευκαιρίες»
Οι ειδήσεις είναι βουτηγμένες στη δυστυχία, οι συνδικαλιστές βολοδέρνουν στην γκρίνια, οι συνάδελφοι της Swift πλαντάζουν στο παράπονο με πεντακόσια ευρώ το άτομο για ρεβεγιόν.
Χρειάστηκαν μόλις πέντε λεπτά ζωντανής τηλεοπτικής μετάδοσης για να στοχοποιηθεί ένα παιδί.
Θα είναι σπουδαίο για τη χώρα αν ο θεσμός πετύχει και στεριώσει, διότι ο ανταγωνισμός θα αναζωογονήσει το δημόσιο πανεπιστήμιο, τουλάχιστον εκείνες τις σχολές που διαθέτουν τον δυναμισμό για να ανταποκριθούν
Οι πολίτες δικαιούνται να μάθουν την αλήθεια για μια υπόθεση που στην ουσία της παραπέμπει σε λατινοαμερικάνικες πρακτικές του υποκόσμου.
Είναι φανερό ότι στις εθνικές εκλογές το «μοντέλο Δούκα», όσο εύηχο και αν ακούγεται δεν περιγράφει τίποτα περισσότερο από ένα πολιτικό αδιέξοδο.
Αιχμές από τον Γιώργο Βέλτσο.
Ο κ. Σαμαράς ήταν συνεπής προς το ιδεολογικό στίγμα που πάντα είχε, δεν μετατοπίστηκε και κυρίως δεν πέταξε την μπάλα στην εξέδρα.
Ως τα Φώτα περίπου θα κρατήσει αυτό. Μετά θα μας καταπιεί το «δε βαριέσαι». Αλλά δε βαριέσαι! Ας χαρούμε το τελετουργικό της Πρωτοχρονιάς. Στο κάτω κάτω έρχεται να μας θυμίσει πόσο βαθιά είναι η ανάγκη μας για νέα ξεκινήματα.
Η παγκοσμιότητα της μουσικής ίσως να είναι το εξελικτικό πλεονέκτημα του ανθρώπινου είδους, καθώς δεν υπάρχει πολιτισμός που δεν διαθέτει μουσική.
Οι ευχές είναι μάταιες και οι προβλέψεις κωμικές. Αυτή όμως είναι μία συνθήκη που κάνει τις ζωές μας συναρπαστικές, ακόμα και μέσα στη σκληρότητά τους
Με αφορμή τον θάνατό του ας αναστοχαστούμε πώς λειτούργησαν οι ιδεολογίες στη χώρα μας και πώς διαχειριστήκαμε τα περίφημα «πακέτα Ντελόρ».
Ας σκεφτούμε λοιπόν τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ως έναν «καθρέπτη» στον οποίο φάνηκε μια κρίσιμη περίοδο το δικό μας συλλογικό πρόσωπο και ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τη δική μας Ιστορία.
Τουλάχιστον σήμερα, έστω και για μια ημέρα, το «νέο έτος» δεν μπορεί παρά να είναι «αίσιον και ευτυχές». Ετσι θα είναι, αν έτσι το θέλουμε.
Προ των νέων κωδίκων της ποινικής νομοθεσίας ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ήδη με αλλεπάλληλους νόμους απαλλάξει από τις πιο βαριές ποινές χιλιάδες καταδικασμένους με το πρόσχημα ότι είχαν κορεσθεί οι φυλακές, χωρίς όμως να εκδηλώνεται οποιαδήποτε πρωτοβουλία για τη δημιουργία νέων.
Ο Στέφανος Κασσελάκης θα αποτελούσε το πρόσωπο της χρονιάς πέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ και για τον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο αν πέρα από την αμφιλεγόμενη διαχειριστική του ικανότητα, δεν είχε εμφανιστεί - ως από μηχανής Θεός του χώρου - ο Χάρης Δούκας.
«Κανείς δεν γνωρίζει ακόμη ακριβώς ποιες θα είναι οι προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες θα λειτουργούν τα ιδρύματα τούτα».
Ενας γάλλος χριστιανός σοσιαλιστής και ένας γερμανός προτεστάντης χριστιανοδημοκράτης μάς αποχαιρέτησαν με μερικές ώρες διαφορά.