Οι εκπτώσεις είναι ύπουλο πράγμα.
Δύο ξεχωριστά τηλεφωνήματα και στα δύο κινητά. «Μαμά, μπαμπά, σήμερα μας δίνουν ελέγχους».
Θρήνοι και κοπετοί
«Σε τι διαφέρει η βία των "μπάχαλων" από αυτήν της Χρυσής Αυγής;». Αυτό είναι το ερώτημα που, ολίγον προβοκατόρικα, έθεσα σε έναν πρωτοετή φοιτητή, που τρέφει μάλλον ευμενή συναισθήματα για τον λεγόμενο αντιεξουσιαστικό χώρο.
Ξαναδιαβάζω τα άρθρα που δημοσίευσα το 1992 και το 1993 για το περίφημο «όνομα». Και απορώ που η συζήτηση για αυτό συνεχίζεται σήμερα με τους ίδιους όρους. Διάφοροι προτείνουν ονόματα...
Με τη συμμετοχή σαράντα ενός ειδικών (καθηγητών, εμπειρογνωμόνων) για τα ευρωπαϊκά θέματα, καθώς και προσωπικοτήτων όπως οι Κ. Σημίτης και Β. Βενιζέλος, και σε επιμέλεια των καθηγητών Σ. Βέρνυ και Αντ. Κόντη, εκδόθηκε μόλις πρόσφατα ένας ογκώδης (780 σελίδων), τιμητικός προς το όνομά μου, τόμος (βλέπε Σ. Βέρνυ, Αντ. Κόντης, «Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, οι πολλαπλές κρίσεις και οι προκλήσεις του μέλλοντος», τιμητικός τόμος για τον Παναγιώτη Κ. Ιωακειμίδη, εκδόσεις Παπαζήση).
«Happiness is a warm gun»: John Lennon
«...Θοδωράκια μ', Χατζιδάκια μ', εσείς τρώτε και πίνετε και μένα με τρώει η αρκούδα...» Διονύσης Σαββόπουλος, «Η εκδίκηση της γυφτιάς»
To γεγονός ότι η συνέντευξη της κυρίας Μπαζιάνα συζητήθηκε τόσο πολύ, αναλύθηκε, κρίθηκε, επικρίθηκε, επαινέθηκε κ.λπ. δεν σημαίνει ότι τα όσα ειπώθηκαν εκεί είναι, αυτά καθαυτά, σημαντικά και άξια να σχολιαστούν. Ούτε κάποια καινοφανής ιδέα προβλήθηκε ούτε κάτι το «επαναστατικό» ειπώθηκε.
Μια πολύ πρόσφατη έρευνα περί συνωμοσιολογίας στη Γαλλία, όπου καταγράφονται υψηλά ποσοστά «πίστης» σε συνωμοσιολογικά κλισέ, μας δίνει το μέτρο μιας σημερινής ανορθολογικής κοσμοθέασης που διατρέχει μεγάλο μέρος των δυτικών κοινωνιών.
Διαβάστε:
ΔΕΝ είναι η πρώτη φορά που η στήλη αναφέρεται στα αθλήματα του νερού και στην εξέχουσα θέση που κατέχουν στον ελληνικό αθλητισμό, ιδιαίτερα στο τομέα των ομαδικών αθλημάτων.
Η χρονιά των μεγάλων επετείων (όπως αναλυτικά παρουσίασε «Το Βήμα» την περασμένη Κυριακή σε ειδικό αφιέρωμά του) θα είναι το 2018, καθώς συμπληρώνονται, μεταξύ πολλών άλλων σημαντικών γεγονότων, 100 χρόνια από τη λήξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου με τις γνωστές τραγικές συνέπειες που ακολούθησαν στην Ευρώπη και με τον φόβο ότι ανάλογες καταστάσεις μπορούν να δημιουργηθούν και σήμερα μέσα στο κλίμα του έντονου εθνικολαϊκισμού που επικρατεί.
Ας αρχίσω σήμερα με ελπιδοφόρα, καλά νέα (τα κακά έπονται).
Σύμφωνα με την κυβερνητική εκδοχή, πρόκειται να συμβούν τα εξής τρομερά. Πρώτον, η κυβέρνηση θα κάνει ανασχηματισμό που θα αλλάξει το πολιτικό κλίμα. Δεύτερον, η χώρα θα βγει από τον οικονομικό έλεγχο.
Το Mega το έζησα από την πρώτη έως την τελευταία (έως σήμερα...) στιγμή του. Και είμαι υπερήφανος γι' αυτό. Δεν χρειάζεται να πω ότι ήταν το καλύτερο και ισχυρότερο μέσο που γνώρισε ποτέ η Ελλάδα.
Στο αφήγημα της συζύγου του Πρωθυπουργού, όπως δημοσιεύθηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ή ακούστηκε στα ηχητικά αποσπάσματα που μοιράστηκαν σε τηλεοπτικούς σταθμούς και ραδιόφωνα, τα μέσα ενημέρωσης είναι μέρος του κακού, τμήμα του παλιού, εργαλείο του συστήματος.
Ηιστορία είναι γνωστή! Πρώτα ασκήθηκε εκ μέρους του κ. Μουζάλα μια νομικά αβάσιμη αίτηση ακύρωσης εναντίον της απόφασης που είχε χορηγήσει άσυλο στον τούρκο αξιωματικό Σουλεϊμάν Οσκαϊνακτζί.
Είναι απέραντα συγκινητικός ο γοερός θρήνος των κυβερνητικών που συμπυκνώνεται στην πρόταση «πήραμε την κυβέρνηση, δεν πήραμε την εξουσία».
Με ένα συλλαλητήριο αύριο το βράδυ, οπότε η Βουλή θα ψηφίζει το πολυνομοσχέδιο-τέρας με το οποίο ολοκληρώνεται η τρίτη αξιολόγηση, το ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα βγάζει την υποχρέωσή του απέναντι στην ιστορική του διαδρομή και στη συλλογική του μνήμη.