Τι είναι αυτό που ξύπνησε εξαιτίας του Μακεδονικού ζητήματος; Μήπως είναι το ίδιο πράγμα που βγήκε από τις πλατείες
Προφανώς πολλοί πολιτικοί που παραβρέθηκαν στο μεγάλο για την εποχή συλλαλητήριο της Αθήνας για το όνομα της
Σφιγγόταν ο ένας πλάι στον άλλον
Επέλεξα να προσφέρω στον διάλογο δίνοντας απαντήσεις σε τρία κρίσιμα ερωτήματα:
Ποιος είναι ο επιταχυντής της Ιστορίας; Η συνειδητοποίηση. Η άρνησή της είναι το ανάχωμα στην εξέλιξη, γίνεται πυλώνας καθυστέρησης.
Μαζί με την παράλογη διένεξη ανάμεσα στη Σλοβενία και στην Κροατία για λίγο νερό και τα ψάρια που περιέχονται σε αυτό, η διαμάχη για το όνομα ανάμεσα στην Ελλάδα και στον βόρειο γείτονά της ανήκει στα ανοιχτά ερωτήματα για τα Βαλκάνια που σαστίζουν τους εξωτερικούς παρατηρητές
Είναι του καθενός δικαίωμα να «συναθροίζεται».
Είναι λοιπόν ανεπίτρεπτος ελιτισμός η κριτική σε ένα πλειοψηφικό, καταπώς φαίνεται, ρεύμα της κοινής γνώμης;
Οπατέρας μου καταγόταν από την Ηπειρο. Η μάνα του από την Πελοπόννησο. Υπηρέτησε στον στρατό τα χρόνια του Μικρασιατικού. Ηταν λοχίας. Ποτέ δεν μίλαγε για αυτόν τον πόλεμο. Ηταν εθνικόφρων και βασιλόφρων. Από αντίδραση, στην εφηβεία μου, διάβαζα Μαρξ και Πλεχάνοφ. Αργότερα, στη δεκαετία του '50 έζησα τον υπαρκτό σοσιαλισμό στην Ανατολική Γερμανία και άλλαξα γνώμη.
Η χώρα μας βρίσκεται προ μιας ακόμα υπόθεσης εξωτερικής πολιτικής που μπορεί να αποδειχθεί στο μέλλον μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία.
Η αναζωπύρωση του λεγόμενου «Μακεδονικού προβλήματος» έφερε στην επιφάνεια τις δύο αντικρουόμενες στάσεις των Ελλήνων απέναντι στους ξένους:
Πριν ακόμα διαμορφωθεί μία σαφής εικόνα περί των προσφάτως διαμειφθέντων μεταξύ του έλληνος πρωθυπουργού κ. Τσίπρα και του σκοπιανού ομολόγου του κ. Ζάεφ στο Νταβός σχετικά με το «Μακεδονικό» πρόβλημα και πριν να διευκρινισθούν και συγκεκριμενοποιηθούν οι εν προκειμένω πραγματικές διαθέσεις της σκοπιανής πλευράς ανακοινώθηκαν αρμοδίως και επισήμως τα πρώτα αμφοτέρωθεν Μέτρα Οικοδομήσεως Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) προς επιβεβαίωση της καλής ατμόσφαιρας και του εποικοδομητικού κλίματος που επεκράτησε κατά τις ανωτέρω συνομιλίες.
Προσφιλές παράδειγμα για την προσέγγιση δύο κρατών είναι για πολλούς η γαλλογερμανική φιλία.
Διαβάστε:
Μια συγκυρία, από αυτές που σπάνια εμφανίζονται στην Ιστορία, φάνηκε να επιτρέπει την επίλυση ενός προβλήματος που στοιχειώνει επί δεκαετίας την εξωτερική μας πολιτική: την ονομασία της FYROM.
ΠΡΕΠΕΙ κάποτε στις περιγραφές και στον σχολιασμό - τηλεοπτικό και γραπτό - να εκλείψει το αφειδώς χρησιμοποιούμενο και επαναλαμβανόμενο «λάθος από συνήθεια» που αφορά τη λέξη «λεπτομέρεια». Δηλαδή ο αγώνας θα κριθεί ή κρίθηκε στις λεπτομέρειες
Εμπλεοι εθνικής υπερηφάνειας, καθώς σήμερα διεξάγεται το δεύτερο τεράστιο συλλαλητήριο για την ξακουστή μας Μακεδονία (με την επίσημη μάλιστα συμμετοχή της Εκκλησίας
Πολλοί είναι αυτοί που απορούν για τη συμμετοχή του Μίκη Θεοδωράκη στο συλλαλητήριο της Αθήνας για το Μακεδονικό. Σύμφωνα με τους διοργανωτές θα είναι ο κεντρικός ομιλητής στην εξέδρα που θα στηθεί στην οδό Ερμού...
Παλιός φίλος και παραδοσιακό στέλεχος του ΠαΣοΚ σε πόλη της Βόρειας Ελλάδας τηλεφώνησε να προειδοποιήσει: - Την Κυριακή θα βουλιάξει η Αθήνα. Μόνο από εδώ κατεβαίνουν τρία πούλμαν!
Δεν θα μπω στην κουβέντα πώς ακριβώς το είπε, αλλά ο Τόμας Βίζερ, απερχόμενος πρόεδρος του EuroWorking Group, έχει δίκιο. Η μόνη κυβέρνηση που αγκάλιασε πραγματικά και επί της ουσίας τα Μνημόνια είναι η κυβέρνηση Τσίπρα.