Αν η αναίδεια είχε όρια, δεν θα ήταν αναίδεια. Αν η αμετροέπεια είχε μέτρο, θα μιλούσε με χαμηλή φωνή.
Expose yourself to your deepest fear; after that, fear has no power, and the fear of freedom shrinks and vanishes. You are free. Jim Morrison
Η πρόσφατη ένταση μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας με αφορμή το παρ' ολίγον θερμό επεισόδιο στα Ιμια αλλά και η ένταση γύρω από την Κυπριακή ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) επιβάλλουν ορισμένα γενικότερα, ψύχραιμα συμπεράσματα/διδάγματα. Χωρίς αυτά δεν θα μπορέσουμε να πάμε παρακάτω εύκολα.
Το 1973 έλληνας συγγραφέας κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τίτλο «Σκέψεις για μια φιλοσοφία της επικοινωνίας». Εναν χρόνο μετά συμπλήρωσε αυτό το έργο με ένα μικρότερο: «Προλεγόμενα σε μια φιλοσοφία της επικοινωνίας». Και τα δύο μαζί αποτέλεσαν μια τρίτη έκδοση: «Ο δρόμος της επικοινωνίας» που κυκλοφόρησε το 1975 και ανατυπώθηκε αρκετές φορές.
Για πολλούς παρατηρητές τα τελικά αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων μεταξύ Σουλτς και Μέρκελ δεν είναι σημαντικά. Για τον «Economist» (10.2.2018), για παράδειγμα, οδηγούν σε μια από τα ίδια
Η σύσταση της (κοινοβουλευτικής) επιτροπής για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης στην υπόθεση Novartis στηρίχθηκε κυρίως στις μαρτυρικές καταθέσεις των τριών «ανώνυμων μαρτύρων» ενώπιον της εισαγγελέως Διαφθοράς (καθώς και ενώπιον των επίκουρων εισαγγελέων Διαφθοράς).
Διαβάστε:
Είκοσι πέντε χρόνια μετά, το ζήτημα της ονοματοδοσίας της πΓΔΜ αλλά και το ζήτημα των ποικίλων νοημάτων της Μακεδονίας στην ελληνική ιστορική και πολιτική κουλτούρα βρίσκονται ξανά στο προσκήνιο, σε ένα «comeback» που παρουσιάζει ενδιαφέρουσες ομοιότητες αλλά και αντιστοίχως ενδιαφέρουσες διαφορές με τη δεκαετία του 1990.
«Αν είναι αθώοι, να αποδείξουν οι ίδιοι την αθωότητά τους»! Φράση απίστευτης πολιτικής βιαιότητας, φράση κατάλυσης του νομικού πολιτισμού του δυτικού κόσμου, φράση - ακόμη χειρότερα - αναίρεσης της απλής λογικής… Φράση που θα μπορούσε βέβαια να έχει λεχθεί από έναν αμετανόητο σταλινικό. Ουδέποτε, όμως, από έναν υπουργό δημοκρατικής χώρας…
Είναι θλιβερό, πολύ θλιβερό, και συνάμα απογοητευτικό να υπάρχουν φορείς δημοσίων λειτουργημάτων που κάθε φορά που τα νομικά ενοχλούν να χαρακτηρίζονται «νομικίστικα».
Η πρώτη δίκη με βάση τη συνταγματική διάταξη «περί ευθύνης υπουργών» έγινε το 1876, μετά την ταραχώδη περίοδο 1874-75, όταν η κυβέρνηση Βούλγαρη στηριζόταν σε Βουλή που (κατά τους αντιπάλους της) δεν είχε νόμιμη σύνθεση - ήταν η εποχή των «στηλιτικών» και του τρικουπικού «Τις πταίει;» που έκλεισε με την ανάθεση της πρωθυπουργίας στον Χαρίλαο Τρικούπη που δεν ήταν καν βουλευτής.
Γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά για την παραπομπή του Παναγιώτη Πικραμμένου στην Προανακριτική Επιτροπή, ίσως γιατί η περίπτωσή του συμβολίζει κατά τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο το τέλμα στο οποίο έχει οδηγήσει τη χώρα η σημερινή κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να μην αφήσει τίποτε όρθιο προκειμένου να αποσπάσει την προσοχή των πολιτών όχι μόνο από τα τραγικά καθημερινά προβλήματα, αλλά και από τα ανοιχτά εθνικά μέτωπα και τους κινδύνους που εγκυμονούν λόγω των απαράδεκτων χειρισμών της
Ο λόγος του ήταν πληθωρικός και ίσως γι' αυτό πολλοί δεν έδωσαν από την πρώτη στιγμή την πρέπουσα σημασία σε μια αποστροφή του Βαγγέλη Βενιζέλου περί «εσχάτης προδοσίας» την προηγούμενη Τετάρτη στη Βουλή. Οπως ο ίδιος σημείωσε:
Από το βήμα της Βουλής η προεδρεύουσα Τασία Χριστοδουλοπούλου πέταξε ένα «άι στον διάολο!» σε βουλευτή της αντιπολίτευσης νομίζοντας ότι δεν ακούγεται.
Η υπόθεση Novartis επιβάλλει δύο συμπεράσματα, τα οποία μάλλον δεν είχαν υποψιαστεί οι εμπνευστές της. Ενα δυσάρεστο και ένα ευχάριστο.
Ηταν ιστορικού χαρακτήρα η συζήτηση της περασμένης Τετάρτης στη Βουλή για το σκάνδαλο Novartis. Οχι λόγω της διάρκειάς της φυσικά, ούτε γιατί σε μία μόνο συνεδρίαση αποφασίστηκε η παραπομπή σε διαδικασίες προανακριτικής επιτροπής δέκα πολιτικών προσώπων, και δη δύο πρώην πρωθυπουργών, ενός πρώην αντιπροέδρου της κυβέρνησης, του επιτρόπου της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και πέντε πρώην υπουργών.
Ο Πρωθυπουργός της χώρας είναι ένας άνθρωπος που ασκήθηκε χρόνια σε πολιτικά παιχνίδια εξουσίας.
Ενα δυο, εν δυο, κάτω, έχουμ' αρχηγό βαρβάτο
Μπορεί η κυβέρνηση και τα κόμματα να είναι βυθισμένα στον βούρκο της Novartis, ωστόσο γύρω μας οι εξελίξεις τρέχουν. Οσοι επιχειρούν πραγματικά και δρουν παραγωγικά αισθάνονται τη μεταβολή των οικονομικών συνθηκών. Επειτα από οκτώ χρόνια κρίσης και μεγάλων διαρθρωτικών αλλαγών η ελληνική οικονομία ανακτά σταδιακά τμήματα της χαμένης αξιοπιστίας και δημιουργεί περιβάλλον ευκαιριών.
Η πολιτική διαχείριση του υπαρκτού σκανδάλου της Νοvartis υπήρξε, κατά κοινή ομολογία, άθλια και εντόνως διχαστική.