Νέες Εποχές

Η κλιματική αλλαγή εξακολουθεί να αποτελεί τη σημαντικότερη πρόκληση με σημαντικές επιπτώσεις στις οικονομίες των χωρών. Για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων απαιτείται εντατικοποίηση προσπαθειών σε παγκόσμιο επίπεδο. Αν η παγκόσμια κοινότητα αποτύχει, η μέση θερμοκρασία θα αυξηθεί κατά 3℃ μέχρι το 2100. Σε αυτό το πλαίσιο κρίνεται σημαντικό η ΕΕ να ενισχύσει τις προσπάθειές της […]

Το καλοκαίρι ερχόταν και άλλαζε τη διάταξη. Αλλοι χρόνοι, άλλα μέρη, άλλοι άνθρωποι. Τα βάρβαρα, για ένα μικρό παιδί, πρωινά ξυπνήματα χαλάρωναν και μαλάκωναν τα μάτια μας. Οι υποχρεώσεις με τα μαθήματα ήταν ένα σκοτεινό παρελθόν και μπροστά υπήρχε μόνο ο ατέλειωτος καλός καιρός. Στο καλοκαίρι χρωστάμε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνικοποίησής μας. Της ανοιχτωσιάς […]

Οπως διαμορφώνεται η κατάσταση των ημερών, η ατμόσφαιρα μέσα στην οποία υπάρχουμε ως κοινότητα, βιώνουμε το παρόν, δρούμε, σχεδιάζουμε και φανταζόμαστε την πορεία και το μέλλον μας, όσο ποτέ η παρατήρηση και η υπομονή θα έπρεπε να είναι ο οδηγός μας. Παρατήρηση σημαίνει στέκομαι απέναντι στον κόσμο με προσοχή, επιμέλεια, πειθαρχία και εγρήγορση, ψάχνω να […]

Ζούμε ιστορικές στιγμές, ημερολόγιό μου· αντίστοιχες με αυτές του περάσματος από τον βουβό κινηματογράφο στον ομιλούντα, όταν όλος ο κόσμος άκουσε εκστατικός την Γκρέτα Γκάρμπο να μιλά για πρώτη φορά και να λέει στο γκαρσόνι «Gimme a whisky, ginger ale on the side, and don’t be stingy, baby!» – «Δώσε μου ένα ουίσκι, με τζιτζιμπίρα στο […]

Στο εξαιρετικά επιδραστικό βιβλίο «Η αρχιτεκτονική της πόλης» (1966) ο Aldo Rossi υποστηρίζει ότι η πόλη είναι ένας οργανισμός αρχιτεκτονικών επεισοδίων που συνθέτουν την «ακίνητη σκηνογραφία του θεάτρου της ανθρώπινης ζωής». Σε μια περίοδο μεταμοντέρνας κριτικής της δυστοπικής μοντέρνας πόλης, αυτός ο σπουδαίος δάσκαλος της αρχιτεκτονικής υποστήριζε ότι τα νέα κτίρια οφείλουν να συμβάλλουν στον […]

Εν αρχή το προφανές: Κανένα εθνικό κόμμα, καμία κυβέρνηση και κανένα πολιτικό/κομματικό σύστημα συνολικά δεν μπορεί να εκριζώσει ή να εξαφανίσει συνέπειες, παρενέργειες και παρακολουθήματα γεγονότων διαπλανητικής εμβέλειας, όπως κλιματολογικές κρίσεις, υγειονομικές κρίσεις ή πόλεμοι στους οποίους άμεσα ή έμμεσα εμπλέκονται οι ισχυρότερες χώρες της γης. Ωστόσο – και με δεδομένο ασφαλώς πως δεν υπάρχουν πολιτικά […]

Το διαβάζουμε συχνά κάθε φορά που κάποιος επιφανής στον τομέα του πεθαίνει. Ηταν η πρώτη φράση φίλου γιατρού όταν τον επισκέφθηκα. «Εφυγε κι ο Βαγγέλης Παπαθανασίου. Τελικά ευτυχώς υπάρχει και αυτή η Ελλάδα!». Εχουμε την ανάγκη ταύτισης με το καλό. Και την ανάγκη των αυθαίρετων γενικεύσεων. Να μαλακώσει κάπως η μοναξιά όσων αθροίζουμε τους εαυτούς […]

Ας υποθέσουμε ότι ξυπνάμε μια μέρα και βρίσκουμε στα mail μας έναν λογαριασμό που δεν τον είχαμε δει ή δεν τον είχαμε σκεφτεί ποτέ πριν: έναν λογαριασμό που μας ζητά να πληρώσουμε έναν ηλιακό φόρο. Η κυβέρνηση της Ελλάδας μόλις ιδιωτικοποίησε τον ελληνικό ήλιο, ο οποίος ανήκει πλέον στη Sun Corporation και τον πουλά με […]

Η Βία ήταν κατά την ελληνική μυθολογία θεότητα, προσωποποίηση της βίας. Η Βία, ο Κράτος και η Νίκη αναφέρονται στη «Θεογονία» του Ησίοδου ως αδέλφια. Η βία με τη σημερινή της έννοια είναι η άσκηση σωματικής ή άλλης δύναμης ή και η χρησιμοποίηση απειλών με σκοπό την επιβολή της θέλησης ενός ατόμου. Η ρίζα της […]

Είσαι στο Παρίσι, ας πούμε· βλέπεις γύρω σου ευρύχωρα βουλεβάρτα, πανύψηλες καστανιές στα ευρύχωρα πεζοδρόμιά τους, τα νερά του Σηκουάνα να κυλούν ήσυχα, μεγαλοπρεπή μέγαρα, ονόματα σε δρόμους, στενά και πλατείες που σου θυμίζουν την «Παναγία των Παρισίων», πανεπιστήμια και εκκλησίες που κουβαλούν πάνω τους την πατίνα αιώνων, πάρκα με λίμνες όπου στις αλέες τους […]

Η άνοιξη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και εποχή της ευρωπαϊκής αισιοδοξίας και ελπίδας. Τον Μάιο του 1945 τελειώνει ο καταστροφικός Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και πέντε χρόνια αργότερα, τον Μάιο του 1950, μπαίνουν τα θεμέλια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Τέτοιες μέρες πριν από 43 χρόνια και για την ακρίβεια στις 28 Μαΐου του 1979 υπογράφεται στην Αθήνα […]

Η Τουρκία/πρόεδρος Ερντογάν ασκεί βέτο στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ στην ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας. Ενώ η Ουγγαρία κάνει το ίδιο για το έκτο πακέτο κυρώσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης εναντίον της Ρωσίας. Ετσι και οι δύο οργανισμοί (επανα)σκέπτονται τη σημασία του βέτο, της ομοφωνίας δηλαδή στη λήψη των αποφάσεων. Αλλά ενώ για το ΝΑΤΟ δεν τίθεται […]

Η εβδομάδα υποδέχεται το καλοκαίρι του 2022. Μικρή πνοή ευφορίας συνοδεύει την έλευσή του. Η πανδημία είχε διαταράξει τις εποχές και ο ημερολογιακός χρόνος είχε χάσει τη βεβαιότητά του. Μοιάζει όλα να επανέρχονται σε μια τάξη και να κερδίζουν τη γνωστή αρμονία τους. Η διαταραχή είναι παρελθόν, οι οικείες συνήθειες μπορούν να επιστρέψουν. Ηδη το […]

Τελικά μόνο τη φύση μπορείς να εμπιστεύεσαι σε αυτή τη χώρα – κι αυτήν, όχι πάντα. Δεν θα ξεχάσω τον φετινό  Μάρτιο. Η θερμοκρασία στο υπνοδωμάτιο σπάνια περνούσε τους 16 βαθμούς, ενώ τόσα χρόνια κυμαινόταν από 18 σε 20. Οι μισοί κάτοικοι της πολυκατοικίας είχαν επαναστατήσει (ιδιαίτερα οι ηλικίες άνω των 60). Μέχρι που τους ήρθε […]

Ηλεγόμενη εκλογή από τη βάση ηγεσιών στα κόμματα εκλαμβάνεται ως ανάσα για τη δημοκρατία, ως απάντηση στην κρίση αντιπροσώπευσης και στην κρίση του θεσμού των κομμάτων. Πολλοί αναλυτές είτε εν αγνοία τους είτε μέσα στη σκοπιμότητά τους σπεύδουν να την καλωσορίσουν ως γνήσια έκφραση συμμετοχικής δημοκρατίας. Θεωρούν μάλιστα γραφικές τις αντιδράσεις όσων επισημαίνουν πως αντί […]

Eίναι γεγονός ότι τα πολιτικά και στρατηγικά οφέλη της χώρας μας μετά την επίσκεψη του έλληνα Πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον υπερκαλύπτουν τα δυνητικά οικονομικά οφέλη. Προφανώς, το μείζον ζήτημα είναι η ενίσχυση της θέσης της χώρας μας σε σχέση με τη γειτονική Τουρκία, σε μια κρίσιμη ιστορική φάση, όπου αναπτύσσονται αναθεωρητικές απόψεις στις διεθνείς σχέσεις. Ομως, […]

Ο αυταρχισμός μπορεί ν’ ανατραπεί Ο ολοκληρωτισμός ποτέ γιατί δεν είναι σύστημα εξουσίας αλλά νοοτροπία Θωμάς Ψύρρας, «Τι απομένει απ’ τη φωτιά» Η, έστω έμμεση και εκ του πλαγίου, δημόσια συ-ζήτηση για κυβερνήσεις συνεργασίας, διότι οι συνέπειες της μεταπολεμικής περιόδου θα είναι τόσο επαχθείς ώστε δύσκολα μία αυτοδύναμη διακυβέρνηση θα μπορούσε να σηκώσει το εθνικό […]

Μπορεί κανείς να κατανοήσει τα «ανθρώπινα» κίνητρα αλλοίωσης της ιστορίας μεγάλων προσωπικοτήτων – ιδίως εν ονόματι της (πράγματι σεβαστής) καλλιτεχνικής ελευθερίας. Ούτε ο μέγιστος Θεόφιλος Μότσαρτ διέφυγε απ’ αυτήν την υπονομευτική τακτική: Πρόσφατα μάλιστα, εξαιτίας του εύτεχνου κινηματογραφικού έργου του Μίλος Φόρμαν (1984), ο μεγαλοφυής μουσικός παρουσιάσθηκε ως ένα παραξενιάρικο παιδαρέλι. Κι έτσι, έκτοτε ακούγονται πάντοτε […]