Νέες Εποχές

Αν ανέδειξαν κάτι ξεχασμένο οι εσωκομματικές εκλογές του ΠαΣοΚ την πρώτη Κυριακή ήταν ότι οι πολίτες προσέρχονται να ψηφίσουν όταν η πολιτική τους ελκύει. Μπορεί τα κίνητρά τους να ποικίλλουν ιδεολογικά και στρατηγικά. Αλλά η κοινή συνισταμένη παραμένει: δείχνουν ενδιαφέρον γιατί πιστεύουν ότι η ψήφος τους μετράει. Χρησιμοποιούν το «βόλι» που τους έδωσε το εθνικό […]

Τον Ιωνά Καρούση δεν τον χτύπησαν στο κεφάλι δύο βιβλία (η Παλαιά Διαθήκη και το Κοράνι) που έπεσαν από τον ουρανό. Τον δολοφόνησε, άοπλο και ανυπεράσπιστο, η «πολιτική οργάνωση» Χαμάς που υπερήφανα ανέλαβε την ευθύνη. Οποιοι την υποστηρίζουν συμμερίζονται την ενοχή.

Οι καθηγητές Βασίλης Σαμπατακάκης και Φραντσέσκο Σκαλόρα γράφουν στο ΒΗΜΑ για τις σπουδές γύρω από τον ελληνικό πολιτισμό, ιδιαίτερα για τις εστιασμένες στο νεοελληνικό τμήμα του.

Η ηθοποιός και χορεύτρια μιλάει για τις υπαρξιακές μας αγωνίες, τη φιλοσοφία, την τέχνη, τη θρησκεία.

Θα τους εξοντώσει όλους και όλες το Ισραήλ; Δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο.

Ο Πρόεδρος του ΣτΕ Μιχάλης Πικραμένος γράφει για τη σχέση ελληνικής Δικαιοσύνης και Συμβουλίου της Ευρώπης.

Πώς βλέπει ο ιστορικός και ερευνητής τους σύγχρονους ρυθμούς προόδου στον κόσμο;

Απαντούν και γράφουν στις Νέες Εποχές οι καθηγητές Πανεπιστημίου Εφη Γαζή, Ρεββέκα Παιδή και Αθανάσιος Πλατιάς.

«Στην ελληνική περίπτωση, ο εθνικός χαρακτήρας ερμηνεύει την εμφάνιση των εμφύλιων συγκρούσεων εφόσον η διχόνοια παρουσιάζεται ως δομικό εθνικό χαρακτηριστικό από την εποχή του Πελοποννησιακού Πολέμου.»

«Αν σε Γαλλία και Ιταλία οι ακροδεξιοί σχηματισμοί μοιάζουν να υποδέχονται την αζήτητη κληρονομιά του συνεκτικού έθνους για να τη στρεβλώσουν, σε Γερμανία και Αυστρία οι ακροδεξιοί που κερδίζουν εκλογές και ηγεμονεύουν είναι πολύ πιο σκοτεινοί.»

«Ενα από τα κίνητρα της ποιητικής δημιουργίας είναι η ακριβής απαθανάτιση της αίσθησης ορισμένων στιγμών.»

«Αναμφίβολα κανένα άρθρο, δηλαδή καμία «διαρρύθμιση γραφής», δεν έχει αναγνωστικό ενδιαφέρον – άρα προς τι να δημοσιευθεί; – αν δεν προέρχεται από ένα εσωτερικό διαφέρον»

«Στην Ελλάδα, σε αντίθεση με άλλες χώρες, τα έγγραφα αυτά δεν γίνονται δεκτά, κάτι που μειώνει την αυτονομία του ατόμου αναφορικά με το σώμα και τη ζωή του»

Γράφουν στο ΒΗΜΑ και στις Νέες Εποχές οι Σωτήρης Ριζάς, Κωνσταντίνα Ε. Μπότσιου και Χαριτίνη Καρακωστάκη.

Παιδιά επιλέγουν να ταυτίζονται «επισήμως» ως ζώα, όπως δράκοντες και καρχαρίες, μια μορφή νεωτερικής παραφροσύνης που φανερώνει την αποσταθεροποίηση των παραδοσιακών ορίων.

Θα γυρνούσε τον χρόνο πίσω η ποιήτρια Τώνια Τζιρίτα-Ζαχαράτου και για ποιο λόγο;

«Ο ύστερος καπιταλισμός κυριαρχείται από επιθυμίες απεριόριστης έκτασης.»

Απαντούν στις Νέες Εποχές ο Πλάτων Τήνιος, η Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη και η Φωτεινή Τσαλίκογλου.

Η ΑΙ μπορεί να δώσει το έναυσμα για τη δημιουργία «υβριδικής νοημοσύνης» μεταξύ ανθρώπων και μηχανών.

Υπάρχει κάποιο ανάγνωσμα που θα σύστηνε ο ποιητής Δημήτρης Πέτρου σε έναν έφηβο σήμερα;