Νέες Εποχές

Η Ελλάδα, παρά ενδεχομένως την αντίθετη εντύπωση, δεν έχει ένα μικρό κοινωνικό κράτος. Μη αποτελεσματικό, ενδεχομένως ναι· μικρό, σίγουρα όχι: το 2018 οι κοινωνικές δαπάνες στην Ελλάδα αντιστοιχούσαν σε ποσοστό 23,5% του ΑΕΠ έναντι μέσου όρου 20,1% στις χώρες του ΟΟΣΑ, σημειώνοντας μάλιστα σημαντική αύξηση σε σχέση με δύο δεκαετίες πριν (17,8%). Παρ’ όλα αυτά, […]

O καθένας μας έχει επιλέξει από πού θα παίρνει την τροφή του. Από πού θα ενημερώνεται, ποιους θα διαβάζει, ποια επιχειρήματα θα αγοράζει έτοιμα από ιστοσελίδες και εφημερίδες. Εχουμε κάνει εδώ και χρόνια μια επιλογή του δίκιου και επιλέγουμε εκείνους που το κολακεύουν και το επικυρώνουν. Σε όλα τα γνωστικά πεδία, σε όλες τις πολιτικές […]

Η χώρα μας και η ΕΕ ως σύνολο έχουν εισέλθει σε μια νέα φάση της πανδημίας, από αυτή της έκτακτης ανάγκης σε έναν πιο βιώσιμο τρόπο διαχείρισης, αφού μεγάλο τμήμα του πληθυσμού έχει εμβολιαστεί ή νοσήσει, ενώ παράλληλα οι υπάρχουσες μεταλλάξεις είναι ηπιότερες σε σχέση με τις προηγούμενες. Ωστόσο, οι προκλήσεις παραμένουν. Σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο, […]

Σύμφωνα με τον Τόνι Τζαντ, στη μεταπολεμική Ευρώπη συγκροτήθηκαν δύο μοντέλα συναίνεσης και πρόνοιας. Το ένα που επικράτησε στην ηπειρωτική Ευρώπη (Γερμανία, Γαλλία – Ολλανδία – Βέλγιο και σε βρετανική παραλλαγή) έστρεψε την προσοχή του στη διατήρηση της εργασιακής ειρήνης και στην εξασφάλιση ενός κοινωνικού συμβολαίου το οποίο εγγυόταν την παραμονή στην εργασία όσων ήδη […]

Το επταήμερο του Διόδωρου

Η Ελλάδα έχει το μέγιστο πλεονέκτημα συμμετοχής της στον εσωτερικό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ). Επιβάλλεται συνεπώς να αξιοποιήσει ευρηματικά, δημιουργικά, συμπεριληπτικά την ιδιότητα αυτή (όπως έκανε το 1999 στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ελσίνκι) στη διαδικασία για την επίλυση της ελληνοτουρκικής σύγκρουσης, της εξομάλυνσης των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών και αποκατάστασης της φιλίας και […]

Στον Μεσαίωνα έφτιαχναν κάτι παράξενα αγάλματα. Ενώ μπροστά παρουσίαζαν μια ιδανική γυναικεία εικόνα, στην πίσω πλευρά εμφάνιζαν ένα σώμα γεμάτο πληγές, ασχήμια, ρυπαρότητα. Είναι η περίπτωση του παιδοβιαστή και μαστροπού στον Κολωνό. Ακόμη και για τους επαγγελματίες θεραπευτές της ψυχής, η παιδοφιλία και η παιδεραστία παραμένουν διαστροφές που δύσκολα μπορούμε να προσεγγίσουμε. Η προσωπική αποστροφή […]

Ηταν στα πρώτα χρόνια της διαδρομής μου στο εισαγγελικό λειτούργημα. Αφορούσε σε έναν κρατούμενο στις φυλακές που επόπτευα. Ηταν ένας άνθρωπος που όσο ήταν πολίτης ξαφνικά άρχισε να χάνει το φως του. Με τον καιρό είχε ελαττωθεί πολύ η όρασή του. Εβλεπε ελάχιστα. Τότε του μπήκε στο μυαλό η ιδέα ότι επειδή δεν έβλεπε καλά, […]

Το ότι η Λυρική Σκηνή διευρύνει τις «ακροάσεις» για τον πρωταγωνιστικό ρόλο του έργου «Στρέλλα» σε διεθνές επίπεδο προκειμένου, όπως ανακοινώνει, να βρεθεί μια διεμφυλική γυναίκα ερμηνεύτρια για τις απαιτήσεις του έργου και το ότι ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού θεάτρου – στο σπίτι του κρεμασμένου – τεντώνει το σκοινί με την πρωτοβουλία Ημερίδας για το #metoo […]

Αυτή, λοιπόν, κι αν είναι αφορμή για ανησυχία: «Ησυχος, ποτέ δεν είχε δώσει αφορμή…». ΣΤΑΥΡΟΣ, ΤΗΣ ΔΙΠΛΑΝΗΣ ΠΟΡΤΑΣ   Αγαπητέ Κυριάκο, με την επιστροφή των ανεμβολίαστων υγειονομικών σε πληροφορώ ότι χάνεις όχι μόνο την ψήφο μου, αλλά και την υποστήριξή μου – και, υποθέτω, όχι μόνο τη δική μου… ΖΕΥΞΙΟΣ (ΑΚΡΑΙΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ) Πόσο υπερήφανοι νιώθουν όσοι […]

Η αναφορά στη μακροχρόνια υποστελέχωση των Πανεπιστημίων είναι πλέον κοινότυπη, και δικαιολογημένα, αφού σε όλη την επικράτεια είναι εμφανείς οι συνέπειές της όσον αφορά στην έρευνα και στη διδασκαλία. Υπάρχει ωστόσο μια διάσταση η οποία δεν σχολιάζεται συχνά, παρά το γεγονός ότι επηρεάζει σημαντικά την ακαδημαϊκή ζωή: η υστέρηση στην ανανέωση του ανθρώπινου δυναμικού δημιουργεί […]

Ο κύβος ερρίφθη, όχι μόνον για την Ιταλία μετά την επικράτηση των ακραίων πολιτικών δυνάμεων, αλλά φοβούμαι, και για όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι πολιτικοί παγκόσμια έχουν στραμμένη την προσοχή τους στην Ιταλία, ενώ την ίδια περίοδο απειλές έρχονται από παντού και η αλλαγή σελίδας για τη χώρα αυτή γίνεται σε μια περίοδο πολέμου στην […]

Ας ξεκινήσουμε με το προφανές: Στον λεγόμενο «συναινετικό κοινοβουλευτισμό» – όπου δεν παράγονται μονοκομματικές κυβερνήσεις, αλλά σχεδόν πάντα συμμαχικές – δεν είναι άηθες ούτε ασύνηθες να συγκροτείται κυβερνητικό σχήμα χωρίς τη συμμετοχή του πρώτου κόμματος. (Π.χ., παρ’ ημίν, οι κυβερνήσεις Πλαστήρα και Σοφ. Βενιζέλου μετά τις εκλογές του 1950 και του 1951. Και επειδή κάποιος, ίσως, […]