Νέες Εποχές

Σαν σήμερα, πριν από 92 ακριβώς χρόνια, στις 30 Οκτωβρίου 1930, η Ελλάδα και Τουρκία υπέγραφαν στην Αγκυρα τη Συνθήκη Φιλίας, Ουδετερότητας, Συνδιαλλαγής και Διαιτησίας μετά από σχετική πρόταση του Ελευθέριου Βενιζέλου. Με τη Συνθήκη αυτή, που συνήφθη μόλις οκτώ χρόνια μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, εγκαινιάσθηκε η πρώτη περίοδος της ελληνοτουρκικής φιλίας (ακολούθησε το 1933 […]

Το win-win ή gagnant-gagnant είναι το διαχρονικό όνειρο οικονομολόγων και πολιτικών: προσβλέπουν σε κράματα πολιτικών επωφελών σε όλους τους κοινωνικούς εταίρους, κατά το δυνατόν σε όλες τις κοινωνικές ομάδες και κατηγορίες. Το perdant-perdant, δηλαδή η αρνητική εξέλιξη των πραγμάτων όποια επιλογή και αν κάνει, όποιο στίγμα ή προσανατολισμό και αν δώσει στη δράση του, όποιες […]

Οχι βέβαια πως είμαστε σε θέση να λυπηθούμε άλλους, αλλά ρίχνεις μια ματιά στους Βρετανούς και τους λυπάσαι. Τους λυπάσαι για το πώς μπέρδεψαν τον εγωισμό – τον καλό εγωισμό που είναι ταυτόσημος της αυτοεκτίμησης – με το τραγούδι του πιο επικίνδυνου λαϊκισμού. Πίστεψαν πως σε έναν τόσο πολύπλοκο κόσμο εκείνοι θα τρέξουν ανέμελοι στο λιβάδι με […]

Ενας «εαυτοσχεδιασμός» στη Συνάντηση για τον Β. Λεοντάρη* Απέφυγα την Εισήγηση διότι «το να φύγεις ισοδυναμεί με το να χαράξεις μια γραμμή φυγής». Το ποίημα είναι μια τέτοια χάραξη φυγής, το θεωρητικό κείμενο δεν είναι. Εάν «φεύγει» κανείς με ένα θεωρητικό κείμενο, δεν μετατοπίζεται αλλά βηματίζει επιτόπου. Σκέφτομαι τον Ιωσήφ Μπρόνσκι: «η σύνθεση στίχων είναι […]

Προσπαθώ να γράψω στις σελίδες σου, ημερολόγιό μου, αλλά δεν είναι εύκολο, συνεχώς με αποδιοργανώνει ο υπολογιστής μου. Εγώ φταίω, φυσικά: μου έχει μείνει από εκείνα τα πολύ παλιά χρόνια που δημοσιογραφούσα η συνήθεια να κοιτάω συνεχώς τις ειδήσεις στο Internet – χειρότερος και από αυτούς που έχουν συνεχώς την τηλεόρασή τους ανοιχτή είμαι. Κάθε τόσο […]

Θα συμβούλευα, πάντως, τους οικολόγους ακτιβιστές να αποφεύγουν να πασαλείβουν μοντέρνους πίνακες, όπως, λ.χ., του αφηρημένου εξπρεσιονισμού (βλ. Jackson Pollock)· γιατί ελάχιστοι θα αντιληφθούν τη διαφορά.   ΣΤΑΥΡΟΣ, ΑΝΕΠΙΔΕΚΤΟΣ ΜΥΗΣΗΣ Στην παραπαίουσα δραματικά Μεγάλη Βρετανία οι φλεγματικοί πολιτικοί στο Κοινοβούλιο εκ του σύνεγγυς αλληλοκατηγορούνται σαρκαστικά από έρκους οδόντων. Εδώ, οι μη φλεγματικοί ομόλογοί τους αλληλοεκτοξεύουν […]

Είναι ένα περιβάλλον που ευνοεί το κακό, το κάνει να φαίνεται εύκολο και κυρίως το κάνει να μη φαίνεται και τόσο κακό

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ) πραγματοποίησε το 20ό Εθνικό Συνέδριό του στις 16-22 Οκτωβρίου. Ενώ το συνέδριο αυτό, που πραγματοποιείται κάθε πέντε χρόνια, συνήθως χαρακτηρίζεται από την αγωνία για το ποιος θα βρεθεί στα υψηλά κλιμάκια – στη Διαρκή Επιτροπή του Πολιτικού Γραφείου -, αυτή τη φορά ήταν βέβαιο ότι ο Σι Τζινπίνγκ θα παρέμενε […]

Τι ωραία χώρα το Ηνωμένο Βασίλειο… εκεί γλεντάνε κηδεύοντας βασιλιάδες και ξεφαντώνουν δολοφονώντας πρωθυπουργούς. Η χαρά του κάθε αδικημένου από το «σύστημα» δηλαδή. Οπως η Αγγλία ήταν η πρώτη δημοκρατική χώρα της νεότερης εποχής, το Ηνωμένο Βασίλειο γίνεται η πρώτη μεταδημοκρατική χώρα: οι πολιτικές διαδικασίες συνεχίζονται κανονικά, ειρηνικά· γίνονται εκλογές, συνεδριάζει η βουλή, ομοίως και […]

Πέραν της Ιστορίας, στο μεταξύ μάλλον ιστοριογραφίας και λογοτεχνίας, εκεί στη μεικτή ζώνη τεκμηρίωσης και αυθαιρεσίας, όπου τα πιο ετερόκλιτα στοιχεία συγκλίνουν και εναρμονίζονται σε μια ενότητα, δοκιμάζοντας σκληρά την καθαρότητα του μυθιστορηματικού είδους, κινείται το τελευταίο βιβλίο του Ηλία Ευθυμιόπουλου «Barcelona», με τον υπότιτλο «σαν μυθιστόρημα». Τι δηλώνει αυτό το παρομοιωτικό-επεξηγηματικό «σαν»; Οτι απουσιάζει […]

Συμπληρώνονται εφέτος εκατό χρόνια από την τραγική Μικρασιατική Καταστροφή, η Ελλάδα που είχε νικήσει στους Βαλκανικούς Πολέμους και ήταν με το μέρος των νικητών στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τελικά κατατροπώθηκε στη Μικρασία. Ηδη πολλές εκδηλώσεις γίνονται για να τιμηθούν τα θύματα της ιστορικής εκείνης περιόδου 1919-1922. Από τότε που έφτασαν στην Ελλάδα οι ξεριζωμένοι Ελληνες […]

O πρόεδρος της Κίνας Σι Τζινπίνγκ θα παραμείνει στη θέση του, σύμφωνα με τις υπάρχουσες ενδείξεις, για ακόμα πέντε χρόνια. Η ολοκλήρωση του συνεδρίου του κομμουνιστικού κόμματος πρόκειται να επιβεβαιώσει την λίγο-πολύ αναμενόμενη εξέλιξη, που θα βρει για πρώτη φορά στην ιστορία της νέας Κίνας έναν πρόεδρο να ξεπερνάει το όριο της δεκαετούς θητείας, κάνοντας […]