«Η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι» Γιάννης Σπανός (μουσική), Βύρωνας Λεοντάρης (στίχοι) Στην περίπτωση κοινωνικών φαινομένων που συνδέονται με κατάχρηση / διάρρηξη ορίων (πόλεμοι, εθνοκαθάρσεις, γενοκτονίες, προσφυγικές μετακινήσεις) δημιουργείται ιστορικό ή κοινωνικό τραύμα. Προκειμένου να καταχωριστεί ως συλλογικό το τραύμα θα πρέπει να προηγηθεί μια τέτοιου είδους διαδικασία νοηματοδότησής του από το σύνολο της […]
Tο «Δημόσιο πένθος» είναι κατά τη γνώμη μου ένας ωραίος ευφημισμός. Μια υψηλού συμβολισμού τελετουργία που η Πολιτεία προσφέρει στους πολίτες της για να καταλαγιάσουν λίγο μέσα τους αισθήματα καταστροφής και ματαιότητας. Η Πολιτεία ή η κοινότητα αν προτιμάτε, αυτή είναι που θα αποδώσει τις τιμές, αυτή θα κατεβάσει τις σημαίες μεσίστιες, αυτή θα κηρύξει […]
Τα πέντε στάδια του πένθους, όπως χαρακτηριστικά διατυπώθηκαν από την κλασική πλέον μελέτη της Ελίζαμπεθ Κιούμπλερ-Ρος είναι η άρνηση, ο θυμός, η διαπραγμάτευση, η κατάθλιψη, η αποδοχή
Οι τρόποι με τους οποίους μία κοινωνία αντιλαμβάνεται την ταυτότητα και νοηματοδοτεί τον εαυτό της απορρέουν από διεργασίες και πρακτικές συλλογικού χαρακτήρα.
Γεννήθηκε το 1985 στην Αθήνα. Είναι διδάκτωρ Ιταλικής Φιλολογίας. Γράφει ποίηση, διήγημα και ιστορικό μυθιστόρημα και μεταφράζει ιταλική λογοτεχνία. Το πιο πρόσφατο βιβλίο της με τίτλο «Η ελληνίδα σκλάβα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μελάνι
Τον καιρό που τα κοντάρια των επικοντιστών ήταν πολύ πιο αλύγιστα από τα σημερινά υπερσύγχρονα φάιμπεργκλας και τα ύψη πολύ πιο χαμηλά από το απίστευτο 6,22 μ. του τωρινού παγκόσμιου ρέκορντμαν Αρμάντ Ντουπλάντις, ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στην ιστορία του αθλήματος υπήρξε εκείνο του Μπομπ Ρίτσαρντς. Μπορεί να μη βρέθηκε ποτέ περισσότερο από πέντε […]
Μαρτυρολόγιο, αγωνιστικολόγιο Ημερολόγιό μου, δεν εμπιστεύομαι τον πρωθυπουργό ούτε τον Γιώργο Γεραπετρίτη που υπόσχονται ότι σε λίγους μήνες θα έχουμε τα ασφαλέστερα τρένα στον κόσμο – εμπιστεύομαι τους εκατοντάδες τρενολόγους που βγήκαν σε όποια γειτονιά ή τηλεόραση βρήκαν παράθυρο να μας εξηγήσουν τι έφταιγε γενικώς, τι έφταιξε συγκεκριμένα, τι έπρεπε να γίνει, τι πρέπει να γίνει. […]
Πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι συνταγματολόγοι, πολιτικοί επιστήμονες, δημοσιολόγοι, και μία μεγάλη μερίδα δημοσιογράφων έχουν υποστηρίξει και εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι το πολιτικό μας σύστημα, οι πολιτικοί θεσμοί μπόρεσαν να αντεπεξέλθουν στις εξαιρετικές πιέσεις που δέχθηκαν κατά την περίοδο μετά την κρίση του 2010 και να κρατήσουν την κοινοβουλευτική μας δημοκρατία στα πόδια της. Φυσικά, […]
Στην πολιτική, παρά τη γενική διάδοση μιας κουλτούρας καχυποψίας που ψάχνει διαρκώς πειστήρια ενοχής, εξακολουθεί να βρίσκει κανείς πιστούς οπαδούς. Ενώ όμως η λατρευτική ταύτιση και η ένθερμη προσκόλληση συνεχίζουν να είναι παρούσες στα κόμματα, η ίδια η εμπιστοσύνη στην πολιτική έχει εξανεμιστεί. Ο φανατικός οπαδός δεν εμπιστεύεται τόσο μια πολιτική ιδέα ή πρόταση, απλώς […]
Φωτεινή Τσαλίκογλου, Ρούλα Γεωργακοπούλου, Ζέτα Παπανδρέου, Κώστας Σκανδαλίδης
«Το Βήμα» προδημοσιεύει σήμερα ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Κώστα Σκανδαλίδη «Το ΠΑΣΟΚ Meta», στο οποίο προσεγγίζεται η αναζήτηση ενός νέου πολιτικού αφηγήματος στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών και παγκόσμιων ανακατατάξεων του 21ου αιώνα. Στο τμήμα που ακολουθεί ο συγγραφέας εστιάζει στα προβλήματα και στις προοπτικές της σημερινής εποχής
Το να αναγνωρίζεσαι ως «ο μέγιστος των αυτοσχεδιαστών» σε ένα είδος που λογίζεται ως το κατ’ εξοχήν είδος του αυτοσχεδιασμού αποτελεί αναμφίβολα κορυφαία διάκριση. Ανάμεσα σε κορυφαία ονόματα της τζαζ όπως οι Λέστερ Γιανγκ, Τσάρλι Πάρκερ, Τζον Κολτρέιν, Τζέρι Μάλιγκαν, ο σαξοφωνίστας Γουέιν Σόρτερ δεν είχε τίποτα να ζηλέψει. Παιδί του Νιούαρκ, μεγάλωσε σε έναν […]
Το 1949, σε ηλικία 18 μηνών, η Τζούντιθ Χιούμαν ήταν ένα από τα τελευταία παιδιά που θα προσβάλλονταν από πολιομυελίτιδα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μόλις έξι χρόνια αργότερα, το 1955, θα ανακοινωνόταν η ανακάλυψη του εμβολίου που μέσα σε 60 χρόνια θα εξάλειφε την παραλυτική αυτή ασθένεια από τον κόσμο. Στην εποχή της, ωστόσο, δεν υπήρχε […]
Στον Μωριά είμαστε τυχεροί: χάρις στην έγκαιρη – αμέσως μετά την ανακαίνιση των σιδηροτροχιών – παύση λειτουργίας του άλλοτε δικτύου των ΣΠΑΠ, δεν έχει πλέον συμβεί κανένα δυστύχημα. ΣΤΑΥΡΟΣ, ΝΟΣΤΑΛΓΟΣ ΩΤΟΜΟΤΡΙΣ ++++++++++++++++++++*****++++++++++++++++++++++++++++++ «Κλειδούχος» της ψυχής ο ποιητής, δικαιούται μόνος αυτός να μη σιωπά, μπροστά στις άφατες τραγωδίες: «σ’ αυτόν τον τόπο όπου όλοι είμαστε τόσο τραγικά αυτοδίδακτοι…»· […]
Η δεκαετία του 1940 είναι ίσως η πιο τραυματική της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Θα μπορούσε κανείς να αντιπαραβάλει σε αυτήν το 1922, τη Μικρασιατική Καταστροφή και τον ξεριζωμό των Ελλήνων της Ιωνίας από τις προαιώνιες κοινότητές τους, ωστόσο ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Κατοχή και ο Εμφύλιος μοιάζουν να άφησαν περισσότερα σημάδια και πιο μακρόχρονες […]
Θα περίμενε κανείς ισχυρότερα αντανακλαστικά κατά της ακροδεξιάς σε μια ήπειρο, όπως η Ευρώπη, που καταστράφηκε από τον ολοκληρωτισμό στη δεξιά και αριστερή μορφή του. Ιδίως στην Ευρωπαϊκή Ενωση που θεμελιώθηκε πάνω στο δημοκρατικό κριτήριο «για να λέει «όχι» τόσο στον κομμουνισμό όσο και στον φασισμό». Φαίνεται ότι μετά την κατάρρευση του σοβιετικού μπλοκ η […]
23-02-28, 23:21:18 Σκοτάδι, σειρά από παρατεταγμένα φώτα στο βάθος, δυο λεπτοί στύλοι κοντά στην κάμερα, ο ένας έχει προβολέα, κάτι σαν δρόμος ή τσιμενταρισμένο προαύλιο δείχνει να είναι το έδαφος. Αριστερά, εμφανίζεται άλλο φως να τρέχει ταχύτατα προς το κέντρο της εικόνας, προς τα παρατεταγμένα φώτα που μάλλον είναι κάποιο χωριό – «αυτό είναι το ιντερσίτι», […]
Του Τζέιμς Γκόλντστον Καθώς η δημοκρατία υποχωρεί σε πολλά μέρη του κόσμου, τα «ανθρώπινα δικαιώματα» – και η γλώσσα, οι θεσμοί και το νομικό πλαίσιο που συνεπάγονται τα τελευταία 75 χρόνια – προσελκύουν ολοένα και περισσότερη κριτική. Βέβαια, η πραγματικότητα ανέκαθεν υπήρξε κατώτερη των υψηλών προσδοκιών που χαρακτηρίζουν το αποσπασματικό παγκόσμιο σύστημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας, από τις […]
Οι συζητήσεις μας βρίθουν ιστορικών αναφορών. Ζούμε σε τόπο κατάφορτο με ιστορικότητα. Ομως, δεν έχουμε επιστημονικά κατοχυρωμένη ιστορία. Εχουν ασφαλώς αναδειχθεί πρόσφατα ιστορικοί κύρους. Ομως, αυτό δεν έχει αλλάξει τη λειτουργία της Ιστορίας στον δημόσιο λόγο. Τα ιστορικοφανή επιχειρήματα είναι όπλα για να κατατροπωθεί ένας πολιτικός εχθρός, όχι κριτική ανάλυση για να προσεγγισθεί τι ακριβώς […]
Μετά το 2000 και για αρκετά χρόνια η συζήτηση για τη δεκαετία του 1940 βρέθηκε στο επίκεντρο της ιστοριογραφικής συζήτησης. Επιπλέον η «διαμάχη των ιστορικών» για την Αντίσταση και τον Εμφύλιο τροφοδότησε το γενικότερο ενδιαφέρον της κοινωνίας με συνέπεια η επίμαχη δεκαετία να αποτελέσει αντικείμενο της δημόσιας ιστορίας. Σήμερα, με την απόσταση των είκοσι και […]