Τελικά, για το αν θα επανεκλεγείς – έστω και στον β΄ γύρο – είτε πρόεδρος της γείτονος είτε παρ’ ημίν πρωθυπουργός, περισσότερο από το έργο σου μετράει τι σόι αντίπαλο έχεις. ΣΤΑΥΡΟΣ, ΤΟ ΜΗ ΧΕΙΡΟΝ… Ψηφίζω, ψηφίζεις, ψηφίζει και εκλέγουμε. Καλά θα είναι και να… διαλέγουμε. ΠΟΛΙΤΗΣ Χ Σε διαβάζω, όμως μερικές Κυριακές έρχεται στη σκέψη μου […]
Σε ένα μνημειώδες άρθρο του το 1963 ο γάλλος ιστορικός Ζακ Λε Γκοφ είχε επισημάνει τη διαφορά μεταξύ του χρόνου της Εκκλησίας και του χρόνου των εμπόρων στον Μεσαίωνα. Δεν επρόκειτο για αντικειμενική αντίθεση στη μέτρησή του, αλλά για διακριτή πρόσληψη: ο χρόνος του χριστιανού ήταν ο ευθύγραμμος χρόνος από την Ανάσταση ως τη Δευτέρα […]
Υπάρχουν φορές – συχνά στις γιορτές, μα όχι πάντα – που νιώθω μέσα μου αυτό που ο νευρολόγος Ολιβερ Σακς ονομάζει «ταραγμένη απελπισία»: το συναίσθημα ότι τίποτα απ’ όσα έχω κάνει ή θα κάνω ποτέ στη ζωή μου δεν έχει νόημα, μαζί με την επιτακτική, σωματική σχεδόν ανάγκη να του ξεφύγω. Δεν είναι κατάθλιψη· στην κατάθλιψη έχεις […]
Ευκταίο θα ήταν ο Χαράρι, στις εμπερίστατες συγκρίσεις που επιχειρεί μεταξύ της κλασικής αρχαιότητας και της νεότερης εποχής των περίλαμπρων όντως ανακαλύψεων, να απομακρυνθεί από σχηματικές και ανούσιες διακρίσεις.
Η φιλοσοφία μπορεί να επιτελέσει για τον καθένα το έργο που πάντοτε επικαλούνταν: της συνεπούς χρήσης των εννοιών, της κατανόησης των διακυβευμάτων, του ελέγχου του εαυτού μας και των άλλων.
Τι θέση έχει σήμερα η φιλοσοφία στον δημόσιο χώρο; Γιατί ν' ασχοληθεί κάποιος μ' ένα αντικείμενο που δεν αφορά άμεσα την καθημερινότητά του;
Την απάντηση στο ερώτημα της προηγούμενης δεκαετίας για την «αρχιτεκτονική μετά την κρίση» τη δίνει η σημερινή πραγματικότητα.
Η φιλοσοφία επιτρέπει στον άνθρωπο να καλλιεργήσει διανοητικές και ηθικές αρετές οι οποίες υπαγορεύουν λόγους και τρόπους να πράττει ορθά και να επικοινωνεί καλύτερα με τους συνανθρώπους του.
Αφενός η φιλοσοφία είναι άχρηστη, ή μάλλον βλαπτική για όσους αφιερώνονται σε αυτήν. Αφετέρου, η φιλοσοφία πρέπει να μπορεί να αποβεί ωφέλιμη στο κοινωνικό σύνολο, ή έστω σε όσους την ασκούν.
Βόλφγκανγκ Σίβελμπους(26 Νοεμβρίου 1941 – 26 Μαρτίου 2023) Ο Βόλφγκανγκ Σίβελμπους είχε μια εμμονή με την αναζήτηση του αγνώστου – των νοοτροπιών, των πολιτισμικών πρακτικών και των ιστορικών λεπτομερειών που ήταν κάποτε κοινές, είχαν όμως σβηστεί στο πέρασμα του χρόνου. Σπουδάζοντας λογοτεχνία, φιλοσοφία και κοινωνιολογία με τον Τέοντορ Αντόρνο και τον Πέτερ Ζόντι στη Φρανκφούρτη και […]
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968, σπούδασε κλασική φιλολογία στο ΕΚΠΑ και εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στη θεωρητική γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Δίδαξε γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο του Νιούκαστλ και στο Πανεπιστήμιο Paris Diderot. Το πιο πρόσφατο μυυθιστόρημά της με τίτλο «Αταραξία» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
Τζιν Αργκλς(7 Νοεμβρίου 1925 – 2 Απριλίου 2023) Ο πατέρας της υπηρετούσε στο 137ο Βασιλικό Σύνταγμα Πυροβολικού και την άνοιξη του 1942 είχε αιχμαλωτιστεί από τους Ιάπωνες. Η μεγαλύτερη αδελφή της είχε ήδη καταταγεί στη Βασιλική Ναυτική Υπηρεσία Γυναικών. Το 1943, σε ηλικία 18 ετών, η Τζιν Αργκλς εντάχθηκε στη βοηθητική μονάδα που θα υποστήριζε […]
Ντάνα Νέμτσοβα(14 Ιανουαρίου 1934 – 11 Απριλίου 2023) Τον Αύγουστο του 1968 η τσέχα ψυχολόγος Ντάνα Νέμτσοβα, ο καθολικός διανοούμενος σύζυγός της Γίρι Νέμετς και τα επτά τους παιδιά εγκατέλειψαν την Τσεχοσλοβακία στην οποία είχαν εισβάλει οι Σοβιετικοί προκειμένου να καταστείλουν την Ανοιξη της Πράγας. Η παραμονή τους ωστόσο στη γειτονική Αυστρία δεν διήρκεσε πολύ: […]
Η ενταξιακή διαδικασία προϋποθέτει και συνεπάγεται την άμβλυνση και επίλυση των περιφερειακών διαφορών και την ειρηνική αντιμετώπιση των εντάσεων.
Ο απολογισμός σε όλους τους τομείς, φυσικά δε και στην οικονομική διαχείριση, είναι θεμελιώδες στοιχείο της δημοκρατίας.
Ο ανερμάτιστος «αντισυστημισμός» λειτουργεί σαν μηχανισμός συκοφάντησης κάθε σοβαρής προσπάθειας για κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές.
Την 1η Μαΐου 2003 ο Τζορτζ Γουόκερ Μπους προσνηώθηκε στο αεροπλανοφόρο «Αβραάμ Λίνκολν», το οποίο είχε καταπλεύσει στα ανοικτά του Σαν Ντιέγκο έχοντας επιστρέψει από τον Περσικό Κόλπο. Αλλάζοντας από τη στολή πιλότου με την οποία αποβιβάστηκε στο πολεμικό σκάφος και φωτογραφήθηκε με μέλη του πληρώματος σε πολιτική περιβολή, ο 43ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών […]
Τα τελευταία χρόνια στο «διεθνές θέατρο» μεταβάλλεται τόσο το σκηνικό όσο και ο θίασος, αλλά και το έργο που παίζεται. Ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία επιταχύνθηκε ο ρυθμός της αλλαγής.
Στο «Σάββατο» του πολυβραβευμένου βρετανού συγγραφέα Ιαν Μακ Γιούαν ο 48χρονος πρωταγωνιστής, νευροχειρουργός Χένρι Περόουν, διαφωνεί με τη νεαρή κόρη του για την επικείμενη εισβολή στο Ιράκ. «Επομένως είσαι υπέρ του πολέμου». «Οπως είπα, δεν είμαι υπέρ κανενός πολέμου. Αλλά αυτός θα μπορούσε να είναι το μικρότερο κακό. Θα το ξέρουμε σε πέντε χρόνια». […] […]
Αυτός ο συχνά ερμητικά κλειστός, ακόμα και για τους φίλους του, άνθρωπος έμοιαζε να κρύβει μέσα του έναν αδέσμευτο και «προκοινωνικό» παιδικό αυθορμητισμό. Ενώ η «δημόσια ταυτότητά» του ήταν σαφής και αναγνώσιμη, η ιδιωτική του αλήθεια παρέμενε σχεδόν άγνωστη.