«Εχω σπείρει ελληνικό πολιτισμό σε ογδόντα εθνικότητες όλου του πλανήτη» ΚΩΣΤΑΣ ΖΟΥΡΑΡΙΣ Κορυφαίος συνταγματολόγος, αναφερόμενος προ μηνός σε χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιεί ευφυής και πνευματώδης δημοσιογράφος για αρκετά μέλη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (τώρα ΣΥΡΙΖΑνέλ), τους θεωρεί ανάρμοστους, αποτέλεσμα της οξύτητας στην οποία έχουν οδηγηθεί οι πολιτικές μας αντιπαραθέσεις. Μεταξύ των χαρακτηρισμών αυτών είναι και η λέξη […]
Ηδη από την περίοδο Οζάλ είχε αρχίσει η ανάδυση μιας νέας ταυτότητας στη διαμορφούμενη τότε κοινωνική πλειοψηφία, αναδεικνύοντας τη θρησκευτική ταυτότητα της Τουρκίας και στο εσωτερικό. Κάπως έτσι Ισλάμ και εθνικισμός βρήκαν εκ νέου κοινό βηματισμό. Σημειωτέον πως στις αρχές του 1950 ο ισλαμικός εθνικισμός προωθήθηκε ως αντίπαλον δέος στον κομμουνισμό, με ισχυρές δόσεις αντισιωνισμού. […]
«Η Ελλάδα είναι γεμάτη από διαφορετικές απόψεις. Είναι μια παθιασμένη σύνθεση επιχειρημάτων. Εντεκα εκατομμύρια πολίτες, 11 εκατομμύρια πρωθυπουργοί, 11 εκατομμύρια μεσσίες και προφήτες, όλοι φωνάζουν με όλη τη δύναμη της φωνής τους, κανείς ποτέ δεν ακούει… Αγαπώ όμως την Ελλάδα ακόμη και τις στιγμές που δεν μου αρέσει, ακόμη και όταν δεν την αντέχω… Η […]
Νταβός 2019. Διαβάσαμε και είδαμε στο Διαδίκτυο πολλές και ενδιαφέρουσες παρουσιάσεις, συζητήσεις και ομιλίες. Στην ετήσια συνεύρεση των ισχυρών από την πολιτική, επιστημονική και επιχειρηματική κοινότητα που έδωσαν και πάλι το «παρών» στο χιονισμένο χωριό. Η γενική αποτίμηση από τα ΜΜΕ υπήρξε αρνητική. Κι αυτό όχι μόνο από τις ηχηρές απουσίες. Τα τρία προηγούμενα χρόνια […]
Διαβάζοντας για την ανακήρυξη του Κωνσταντίνου Γιαννίτση (πατέρα του πρώην υπουργού Τάσου Γιαννίτση) σε «Δίκαιο των Εθνών», από την πρέσβειρα του Ισραήλ, γύρισα πίσω πολλές δεκαετίες και θυμήθηκα μερικούς ανώνυμους «Δίκαιους» που γνώρισα προσωπικά – και που με κίνδυνο της ζωής τους έσωσαν Εβραίους στα χρόνια της Κατοχής. Αυτοί ούτε διάκριση κέρδισαν ούτε το όνομά τους […]
Η «παγκόσμια ιστορία» μιας χώρας, ως πρόσφατος όρος, χρησιμοποιείται με δύο έννοιες. Κατά την πρώτη, την κεντρομόλο, και με διαφαινόμενη την εθνοκεντρική ιδιοτέλεια, σημαίνει ότι η χώρα αυτή (η α ή η β) έχει εκληφθεί ως εκείνη από την οποία τα πιο σημαντικά για τον κόσμο από αυτήν απέρρευσαν. Κατά τη δεύτερη εννοιολόγηση, τη φυγόκεντρο, […]
Ελάχιστες εβδομάδες πριν από την υποτιθέμενη αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ενωση (Brexit, 29 Μαρτίου) η σχετική διαδικασία βρίσκεται σε πλήρες αδιέξοδο. Η Βουλή των Κοινοτήτων καταψήφισε, ως γνωστόν, τη Συμφωνία Αποχώρησης. Η πρωθυπουργός Τερέζα Μέι ύστερα από σχετική «εντολή» του Κοινοβουλίου επιδιώκει τώρα επαναδιαπραγμάτευση κυρίως πάνω στο θέμα του «ιρλανδικού συνόρου», κάτι […]
Αρχισαν οι ανακοινώσεις υποψηφιοτήτων φίλων και γνωστών. Οσο μεγαλώνεις ο αριθμός τους γίνεται κι αυτός αστεία μεγάλος. Πριν από δέκα χρόνια δεν ήξερα κανέναν. Τώρα έχω φίλους παιδικούς σε όλα σχεδόν τα οφίτσια. Βουλευτές, δημάρχους, συμβούλους-γενικώς. Δεν βρισκόμαστε πια, δεν πολυμιλάμε, όχι λόγω θέσης, αλλά ξέρεις τώρα πόσο στενεύει ο κύκλος εκείνων που βλέπεις συχνά. […]
Η Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016, θυμάμαι, ξεκίνησε με Skype-call στο σπίτι της Caitlin και του Θωμά στο Lancaster. – Καλά, στον ύπνο σου μας έβλεπες; Ο τόνος της φωνής του Θωμά με έκανε να κοιτάξω το ρολόι μου και να συνειδητοποιήσω ότι εκεί ήταν μόλις 7.30. – Δεν πήρα για εσένα αλλά για την Caitlin. Η καλύτερη […]
Αγιος Βαλεντίνος Πώς τους λυπάμαι εκείνους τους παλιούς που πριν από 50 χρόνια άκουγαν τους Beatles να τραγουδούν «Will you still be sending me a valentine / birthday greetings, bottle of wine?» στο When I’m sixty-four. Καταλάβαιναν τα birthday greetings, ήταν σαφές και το bottle of wine – αλλά τι ήταν αυτό το valentine που αναρωτιόταν […]
Ανδρέας Παππάς, Στέλιος Χιωτάκης, Λευτέρης Κουσούλης, Γεώργιος Μπαμπινιώτης, Γιώργος Σιακαντάρης, Αλέξης Σταμάτης, Γιώργης Γιατρομανωλάκης, Οδυσσέας Ιωάννου ο Νίκος Δήµου ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΣΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΤΟΥ, Σελ. 5 το επταηµερο του διόδωρου, Σελ. 8
Ο στόχος για τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα κανονικό κόμμα που θα μετέχει στο αξιακό και πολιτισμικό κεκτημένο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας είναι κατανοητός και επιθυμητός. Ο γράφων τον υποστηρίζει ενθέρμως. Η σπουδή όμως με την οποία στελέχη της πάλαι ποτέ ανανεωτικής Αριστεράς και του σημιτικού εκσυγχρονισμού έρχονται να τον κηρύξουν ως τετελεσμένο είναι απωθητική […]
Αγαπητέ Σταύρο, Τελικά όλα τα ποντίκια εγκατέλειψαν το Ποτάμι (εκτός από ένα-δύο, αν λογαριάζω σωστά) και έμεινες μόνος. Πλήρωσες ακριβά την ευθύτητα και τη συνέπειά σου. Βρέθηκες στην ίδια θέση με Πολιτικούς και Πνευματικούς Γίγαντες, όπως ο Βασίλης Λεβέντης, ο Πάνος Καμμένος και η Φώφη Γεννηματά – αλλά αυτοί έσωσαν το αρχηγιλίκι τους και την Ομάδα […]
Το Κίνημα Αλλαγής μετά και την αρνητική εξέλιξη της διαγραφής Θεοχαρόπουλου, στον βαθμό που τα πολιτικά ζητήματα δεν λύνονται με διοικητικές κινήσεις, πολλώ μάλλον όταν το ΚΙΝΑΛ είχε παραμείνει πολυκομματικός οργανισμός, προχωρεί σε συνέδριο ενοποίησής του. Ετσι κι αλλιώς η ανάγκη αναπροσαρμογής της κεντρικής πολιτικής αφήγησης του Κινήματος Αλλαγής ήταν δεδομένη εδώ και πολύ καιρό. […]
Οταν μιλάς μια γλώσσα, νεότερη στη σύστασή της ως εθνικής έκφρασης αλλά προφανώς σεβαστή ως γλώσσα ενός λαού, μια γλώσσα που η οικογένεια στην οποία ανήκει έχει την όποια δική της ιστορία, μια γλώσσα που την γράφεις με ένα ευρύτερης χρήσης αλφάβητο στο οποίο γράφονται οι γλώσσες τής ίδιας οικογένειας, όταν η γλώσσα αυτή είναι […]
Στις 22 Σεπτεμβρίου 2018 ο αρχηγός του Ποταμιού, ανάμεσα σε άλλα πολλά, δηλώνει τα εξής: «Το χρήσιμο αυτή τη στιγμή είναι να επιλέξουν οι πολίτες ανθρώπους που δεν τους έχουν ξεγελάσει – όπως τους ξεγέλασαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ – και ανθρώπους που δεν έχουν ευθύνη κυβερνητική στο παρελθόν, να μην ευθύνονται για τα μεγάλα λάθη του παρελθόντος». Μερικούς […]
Διάβασα πρόσφατα στην έξοχη λογοτεχνική επιθεώρηση Book Journal ένα άρθρο του Δημήτρη Τσινικόπουλου, με τίτλο «Ο Εγκέφαλος και ο Θεός», με θέμα ένα βιβλίο του διάσημου αμερικανού νευρολόγου Τζέι Λόμπαρντ, με τίτλο: «Ο νους του Θεού. Νευροεπιστήμη, πίστη και αναζήτηση της ψυχής», εκδ. Πεδίο. Ο συγγραφέας προσπαθεί κάτι σχεδόν αδιανόητο: να προσεγγίσει και να ανιχνεύσει […]
Στον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας το 1999, ο «εθνικός» μας διχασμός ήταν ανάμεσα στους υποστηρικτές αυτής της πρακτικής ως μοναδικής εφικτής λύσης και σε εκείνους που αντιδρούσαμε γιατί θεωρούσαμε παραλογισμό να βομβαρδίζεται μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα όμορης χώρας στο φινάλε του 20ού αιώνα και να μας φαίνεται έως και φυσιολογικό. Το ίδιο περάσαμε και στην εισβολή στο […]
Το ένδοξο 1985 Ζούμε σε εποχή υπέροχης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ημερολόγιό μου· σπάνια, πολύ σπάνια μας απασχολεί τόσο πολύ τι συμβαίνει στη Βουλή – αλλά δεν χρειάζεται να φθάσουμε και ως το μακρινό 1965 για να θυμηθούμε αντίστοιχα μεγαλεία, υπάρχει και το 1985, όταν έκλεινε την πρώτη τετραετία της η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου – που αν ζούσε θα […]
Η πρώτη από τις τρεις επισημάνσεις ίσως σε αρκετούς φανεί αρκετά τολμηρή. Δεν είναι, ωστόσο, υπαγορευμένη από κάποιες ανάγκες ή σκοπιμότητες της συγκυρίας. Αντιθέτως, τη θεωρώ απόρροια ώριμης σκέψης, έπειτα από περίπου πενήντα χρόνια κατά τα οποία ασκώ ανελλιπώς το εκλογικό μου δικαίωμα, έχοντας μάλιστα παλαιότερα και κάπως πιο ενεργή συμμετοχή στα κοινά. Οι εκλογές, […]