Νέες Εποχές

Η Τουρκία έχει συγκεκριμένο πλάνο που ακολουθεί σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Η επιχειρηματολογία της εδράζεται στην κατηγορία πως οι υπόλοιπες χώρες της περιοχής, ειδικότερα δε η Κύπρος, έχουν προβεί σε μονομερείς ενέργειες. Πιο συγκεκριμένα, κατά τους ισχυρισμούς της Αγκυρας, οι Ελληνοκύπριοι έχουν περιθωριοποιήσει από τις διαδικασίες αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου της Κύπρου τους Τουρκοκυπρίους, […]

Ακόμα κατά τη δεκαετία του 1980, για τη συντριπτική πλειοψηφία του μουσικού κόσμου στην Ελλάδα ο Χρήστος Λαμπράκης ήταν, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ένα όνομα χωρίς εικόνα: μια μυστηριώδης σκιά της οποίας οι βουλές καθόριζαν απόλυτα την πορεία του Συγκροτήματος, ένας ισχυρός της δημοσιογραφίας που, φιλόμουσος ων, μαθαίναμε ότι τελευταία βρισκόταν επιπλέον αναμεμειγμένος στις τύχες […]

Η τουρκική κίνηση προέκτασης των διεκδικήσεών της επί της ελλαδικής υφαλοκρηπίδας αποτελεί τη σοβαρότερη απειλή κατά των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων μετά τη διατύπωση της θεωρίας των Γκρίζων Ζωνών. Η πρόκληση αυτή δεν είναι ωστόσο κάτι το καινοφανές, ούτε πρέπει να προκαλεί πανικό. Η απάντηση στην Τουρκία δεν θα δοθεί μέσω τηλεοπτικών διαγωνισμών όπου θα κερδίσει […]

Ο Χρήστος Λαμπράκης ήταν κάτι πολύ περισσότερο από μια ηγετική φυσιογνωμία στο χώρο της ενημέρωσης, της πολιτικής και του πολιτισμού. Τον περιέβαλε από πολύ νωρίς ένας ανθεκτικός αστικός μύθος γύρω από την ισχύ και τις δυνατότητες παρέμβασης που είχε σε όλο σχεδόν το φάσμα των δημοσίων πραγμάτων. Λογικό για έναν άνθρωπο που ανέλαβε σε ηλικία […]

Τα δέκα χρόνια που μεσολάβησαν από τον θάνατο του Χρήστου Λαμπράκη αναρωτήθηκα πολλές φορές τι είναι εκείνο που έχει περισσότερο λείψει με την απουσία του. Θα μπορούσα να συλλέξω πολλές απαντήσεις. Αλλωστε ακόμη κι όσοι δεν τον συμπαθούσαν, δύσκολα θα αρνηθούν ότι ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος του οποίου η παρουσία σφράγισε τη δημόσια ζωή για […]

Ακης, Αλέξης, Τζέρεμι Ο Μπόρις Τζόνσον, δύο ημέρες πριν από τις εκλογές, υποσχέθηκε πως «μετά το Brexit ο έρωτας θ’ ανθήσει σε όλη τη χώρα» – ο δεύτερος μεγαλύτερος θεωρητικός του «σοσιαλισμού σε μία μόνο χώρα» μετά τον Λένιν, ο  χορτοφάγος Τζέρεμι Κόρμπιν, υποσχέθηκε να μπολσεβικοποιήσει τα τρένα. Κέρδισε ο έρωτας, έχασαν οι νοσταλγοί του μπολσεβικισμού, […]

Γεννηθήκαμε τον ίδιο χρόνο, το 1934, Φεβρουάριο εκείνος, Απρίλιο εγώ. Το 1957, μετά τον θάνατο του πατέρα του θα αναλάβει το βαρύ φορτίο της διαχείρισης του ιστορικού Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη. Το 1958 θα ανεβώ τις σκάλες του Συγκροτήματος με την ελπίδα ότι θα γίνω δεκτός και θα συνεχίσω τη δημοσιογραφία, την οποία είχα αρχίσει το […]

Οι εκδότες εφημερίδων και οι διευθυντές είναι φοβερά ενδιαφέροντες τύποι. Αν μάλιστα συμπέσουν η ιδιοκτησία και το διευθυντηλίκι, τότε μιλάμε για κατάσταση που δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις παρά μόνο όρθιος και σιωπών. Ακούς, δηλαδή, βγάζεις τον σκασμό και πας να κάνεις ό,τι σου είπαν ή πας σπίτι σου. Με τον Χρήστο Λαμπράκη είχε επινοηθεί μάλιστα […]

Οι δρόμοι μας διασταυρώθηκαν στη σκοτεινή εποχή που επιμέναμε να ελπίζουμε: στα χρόνια της Χούντας. Μέσα σε μια ακίνητη χώρα, με πολίτες χωρίς δικαιώματα και με τους ανιστόρητους εξουσιαστές που ήθελαν να πιστεύουν πως η «επανάσταση» είναι μια στρατιωτική επιχείρηση ερήμην του λαού, τη «σωτηρία» του οποίου διά της βίας υπολάμβαναν σαν suprema lex. Αιτία […]

Δεν βαριόμαστε ποτέ. Είμαστε καθημερινά μέσα σε όλες τις μικρές διαφωνίες και τις μεγάλες «μάχες» που προκύπτουν, κυρίως μέσα στα social media. Ετοιμοπόλεμοι ανά πάσα στιγμή και με εμπεριστατωμένη άποψη η οποία προλαβαίνει και σφυρηλατείται και γίνεται και απόλυτη μέσα στα τρία με τέσσερα λεπτά. Τόσο μας παίρνει συνήθως γιατί πρέπει να προλάβουμε να πάρουμε […]

Οεικοστός αιώνας γνώρισε χαρισματικούς σκηνοθέτες (Στανισλάβσκι, Μάισνερ, Γκροτόφσκι κ.ά.), που άνοιξαν τον δρόμο για διαφορετικές προσεγγίσεις του θεατρικού κειμένου και πρωτοπόρες παραστάσεις. Οι οικονομικοπολιτικές αλλαγές και η ραγδαία εξέλιξη της τεχνικής έδωσαν αφορμές για βαθύτερη ανάγνωση των κειμένων και πολύπλευρες οπτικές σε σκηνοθέτες με προσωπικότητα. Ο σκηνοθέτης αποκτά άλλη οντότητα μέσα από τον διάλογο με […]

ΗΑθήνα αιφνιδιάστηκε (!) για πολλοστή φορά από τις πρωτοβουλίες της Αγκυρας στο περιφερειακό γίγνεσθαι, ενώ η τελευταία διά στόματος Ερντογάν είχε προαναγγείλει τέτοιες κλιμακούμενες δράσεις στην υπηρεσία του Δόγματος «Γαλάζια Πατρίδα». Ο όψιμος πανικός στην κοινή γνώμη και στους κυβερνώντες στην Ελλάδα, τροφοδοτούμενος από τα κινδυνολογικά ΜΜΕ, θυμίζει την υστερία τη δεκαετία του 1990 περί […]

Οδιάλογος (πολιτικός και ακαδημαϊκός) που αναπτύχθηκε τις τελευταίες μέρες μετά τη συμφωνία Τουρκίας και του φιλοτουρκικού καθεστώτος της Λιβύης επιβεβαίωσε σε γενικές γραμμές πως η Αγκυρα έχει την ευθύνη για τη διατήρηση της έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και πως οι ρυθμίσεις του Δικαίου της Θάλασσας και ειδικά αυτές οι οποίες αφορούν ζητήματα ειδικού ελληνικού ενδιαφέροντος […]

-Νίκο, εσύ που ξέρεις τόσο κόσμο, δεν μπορείς να βρεις έναν εφοπλιστή να αγοράσει τον ΔΟΛ; – Μη μου πείτε, κύριε Λαμπράκη, πως θέλετε να πουλήσετε τον ΔΟΛ; – Εχω κουραστεί. Εμένα με ενδιαφέρει μόνο η μουσική και το καΐκι μου. Να αρμενίζω και να ακούω. Βρες μου έναν εφοπλιστή, από αυτούς της Νέας Υόρκης […]

Πρώτα μια κατάθεση για τον Χρήστο Λαμπράκη, δύσκολα πιστευτή. Στα 32 χρόνια που μου είχε εμπιστευθεί τη διεύθυνση του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» ουδέποτε παρενέβη στο έργο μου, παρά μόνο για να βοηθήσει ή να προστατεύσει την ανεξαρτησία και την ελεύθερη φωνή του. Και ουδέποτε υπέδειξε τι θα γράφουμε ή τι θα πρέπει να αποσιωπούμε, όπως είθισται. […]

Η έννοια της κανονικότητας έχει καταλάβει κυρίαρχη θέση στον δημόσιο διάλογο. Τα αποτελέσματα της πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ την κατέστησαν «αυτονόητη» και «κοινής αποδοχής». Στις φιλελεύθερες όμως δημοκρατίες το ρολόι της δημοκρατίας δεν σταματά στην ώρα της «κανονικότητας». Υπάρχει και η ώρα της αλλαγής. Η κανονικότητα αποτυπώνει μόνο τον έναν πόλο των φιλελεύθερων δημοκρατιών, τον συντηρητικό πόλο. […]

Τα κομμουνιστικά κόμματα σε διάφορες χώρες και εποχές είχαν πάντα μια ασίγαστη ροπή προς τη διαρκή επαναδιατύπωση της Ιστορίας ώστε να επιβεβαιώνει τις εκάστοτε επιλογές και επιδιώξεις τους. Οπως ρυθμίζεται το τηλεσκόπιο για να εστιάσει κάθε φορά σε διαφορετικούς πλανήτες, οι εκδοχές των ιστορικών γεγονότων περιστρέφονταν κατάλληλα γύρω από τον κομματικό άξονα για να ταιριάξουν […]

Η χώρα έζησε δεκαετίες με έναν εχθρό απέναντί της. Την πραγματικότητα. Την αρνήθηκε επίμονα, την κατήγγειλε με πάθος, την απόδιωξε με φορά ορμητική. Μόνο που στο αμόνι της πραγματικότητας σφυρηλατείται η συνείδηση των ανθρώπων. Και η αποφυγή της πυρακτωμένης της φύσης είναι πάντα προσωρινή. Εφήμερη. Στέρεη και χαλύβδινα επίμονη αυτή η πραγματικότητα. Δεν βρέθηκε ακόμη […]

Νικολοβάρβαρα Πλησιάζουμε, φθάνουμε σε λίγο στη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου – αυτού που φεύγει, για να μας φέρει ο καινούργιος το μεγάλωμα της ημέρας, να μας καλοπιάσει. Μόνο οι αστρονόμοι, ίσως και κάποιοι ποιητές, αγαπούν τη νύχτα, ημερολόγιό μου. l Ηρθε και ο χειμώνας στην Αττική, ακριβώς πάνω στα «Νικολοβάρβαρα», την κακοκαιρία που απέκτησε ονομασία […]

Στα χρόνια της εφηβείας και στα μετέπειτα φοιτητικά είχαμε φτιάξει κι εμείς τους μπαμπούλες μας. Λέξεις- κόκκινο πανί που συγκροτούσαν την τελευταία γραμμή άμυνάς μας, πέραν της οποίας η προσπάθεια υποχώρησής μας ήταν αιτία πολέμου. Καπιταλισμός και ιμπεριαλισμός ήταν οι κύριες. Ακολουθούσαν η αστική δημοκρατία και ο φιλελευθερισμός. Από την κριτική στον καπιταλισμό και στον […]