«Από την οικογένειά μου, από την εκπαίδευση που έλαβα, από τις φυσικές μου κλίσεις, ανήκα ανέκαθεν σε αυτή την Αριστερά που, ως ιστορικός, ως δημοσιογράφος, ως πολίτης, αναλύω από τότε που άρχισα να ενδιαφέρομαι για τον πολιτικό κόσμο. Θεωρώ ωστόσο πως είμαι σε θέση να πω ότι ποτέ δεν έπεσα στην παγίδα να μετατρέψω τις […]
ΔΙΟΔΩΡΟΣ ΚΥΨΕΛΙΩΤΗΣ Μοιραία ονόματα Διαβαίνοντας τη φθινοπωρινή ισημερία, να εύχεσαι να είναι σύντομος ο δρόμος ως το ηλιοστάσιο του Δεκεμβρίου, να απομακρυνθούμε το δυνατόν ταχύτερο από όσα έγιναν τούτο το καλοκαίρι, ημερολόγιό μου. Που κλείνει με το δυστύχημα στην Ντέρνα· ήταν λέει αρχαιοελληνική αποικία – οι νεοέλληνες στην Αλεξάνδρεια και στο Κάιρο είχαν φτιάξει αποικίες […]
Με δεδομένες τις δυνητικά ανεξάντλητες ικανότητες των μηχανών, που στο εξής όλο και θα διευρύνονται, θα πρέπει οι άνθρωποι να βρούμε και να ορίσουμε τα σύνορα της δικής μας ιδιοπροσωπίας.
Οσο και αν είμαστε διστακτικοί, οι εξελίξεις θα μας ξεπεράσουν και θα αναγκαστούμε να αποδώσουμε ένα είδος ψηφιακής προσωπικότητας στην ίδια την τεχνολογία, χωρίς αυτό να συνεπάγεται ότι τα φυσικά πρόσωπα θα απεκδύονται πάσης ευθύνης.
Η Τεχνητή Νοημοσύνη δεν έχει «ηθική πυξίδα», δεν θα μπορούσε να έχει. Ο νομοθέτης όμως οφείλει να επιβάλει εργαλεία και μηχανισμούς έγκαιρης διάγνωσης και εκτίμησης των κινδύνων
Δίχως τεχνοφοβικά αντανακλαστικά ή προκαταλήψεις, με διαύγεια και νηφαλιότητα, οφείλει να σημειώσει κανείς ότι ο καιρός του στοχασμού για την τεχνητή νοημοσύνη είναι τώρα.
Επίτρεψέ μου, Διόδωρε, να παραφράσω Μάνο Ελευθερίου: «Στα χρόνια της οικοδομής δεν μας σταμάταγε κανείς». Αψηφήσαμε τους νόμους της θεάς Φύσης, που απεχθάνεται τα μπαζώματα. ΣΤΑΥΡΟΣ, ΦΥΣΙΟ-ΛΟΓΙΚΟΣ «Δρόμοι όλο λάσπη και σπίτια ρημαδιό, / πού να χωρέσει τ’ όνειρο σε κάμαρη δυο πήχες…», έλεγε τραγούδι του Χρήστου Λεοντή. Σε δυο πήχες νερού θα λέγαμε […]
Είναι ο καλός πολιτικός και καλός άνθρωπος; Το ρώτησε πρώτος ο Αριστοτέλης (Πολιτικά, βιβλίο 3, κεφ. 4) κι έκτοτε μας βασανίζει. Στην αρχή απαντάει αρνητικά. Οι ικανότητες (αρετές) του πολιτικού αφορούν στη διαχείρηση των δημοσίων πραγμάτων (res publica). Οι αρετές όμως του αγαθού ανθρώπου καλύπτουν ολόκληρο το εύρος της ζωής, περιλαμβανομένων και των προσωπικών σχέσεων […]
Πριν από εξήντα ακριβώς χρόνια, Σεπτέμβριο του 1963, θυμάμαι να παρακολουθώ ομιλία την οποία ο Γεώργιος Παπανδρέου εκφωνούσε από κτίριο της πλατείας Κλαυθμώνος. Ανάμεσα στο πλήθος, διόλου ευκαταφρόνητο για τα δεδομένα της εποχής, θυμάμαι επίσης κάποιες συμπαγείς ομάδες που φώναζαν συνθήματα λίγο διαφορετικά απ’ ό,τι όλοι οι υπόλοιποι, όπως «ο λαός ενώθηκε» και άλλα τέτοια […]
Νίκο Λαντίνις(22 Απριλίου 1934 – 10 Σεπτεμβρίου 2023) Στο πρόσωπό του οι βρετανικοί «Times» αναγνώρισαν τον άνθρωπο που «έβαλε το Λονδίνο στον χάρτη της γαστρονομίας». Στη νεκρολογία που δημοσιεύθηκε πριν από μερικές ημέρες, η εφημερίδα αποχαιρέτησε ακόμη το «τρομερό παιδί» της λονδρέζικης εστίασης, τον «μοναδικό αυτοδίδακτο σεφ που πέτυχε να κατακτήσει τρία αστέρια Μισελέν». Αλλά […]
Νέλια Σάντσο (30 Αυγούστου 1951 – 1 Σεπτεμβρίου 2022) Η Νέλια Σάντσο σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο των Φιλιππινών όταν, στα 22 της χρόνια, έγινε μοναδική μάρτυρας ενός γεγονότος που θα τη σημάδευε για την υπόλοιπη ζωή της: Είδε δύο καθηγητές της να πυροβολούνται εξ επαφής από πράκτορες του στυγνού καθεστώτος που είχε επιβάλει στη χώρα ο […]
Οι συμφορές των τελευταίων εβδομάδων υπενθύμισαν τα ολέθρια αποτελέσματα του συνδυασμού φυσικών καταστροφών και ανθρώπινης αβελτηρίας. Φωτιές και καταποντισμοί έκοψαν την Ελλάδα στα δύο με άμεσες μαζικές συνέπειες για τους πληγέντες και έμμεσες για όλους μας, επειδή κάποιοι ανευθυνοϋπεύθυνοι «ξέχασαν» τα απαραίτητα εγγειοβελτιωτικά έργα για την αποφυγή πυρκαγιών, πλημμυρών και διάλυσης οδικών δικτύων. Λησμόνησαν πρακτικές […]
Είναι δημιουργός κόμικς και πολιτικός γελοιογράφος. Εχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αιγαίου και μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του ίδιου πανεπιστημίου, ενώ διδάσκει γελοιογραφία και κόμικς στο πρόγραμμα e-learning του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του με τίτλο «21: Η μάχη της πλατείας» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ικαρος
Η ελληνική πολιτική μετά τον εμφύλιο πόλεμο (εκδ. Καστανιώτη, 2008) του Σωτήρη Ριζά διαγράφει το πλαίσιο των πολιτικών εξελίξεων από τον Σεπτέμβριο του 1949 ως τη μεταπολίτευση, τον Ιούλιο του 1974.
Μαρί-Λορ ντε Ντεκέρ (2 Αυγούστου 1947 – 15 Ιουλίου 2023) «Εάν είσαι γυναίκα», έλεγε, «κανένας δεν σε παίρνει στα σοβαρά». Η Μαρί-Λορ ντε Ντεκέρ, η οποία άφησε την τελευταία της πνοή στα 75 της χρόνια από καρδιακή ανεπάρκεια, δεν ήταν μόνο μία από τις πρώτες γυναίκες που αναγνωρίστηκε στον ανδροκρατούμενο κόσμο του φωτορεπορτάζ. Από τον […]
Να παίζει το τρανζίστορ… «Τέρμα οι επιδοτήσεις στα κανάλια, …τέρμα η ασυλία των βουλευτών, …τέρμα το ακαταδίωκτο των τραπεζιτών, …τέλος οι διορισμοί πολιτικών στα νοσοκομεία – και γουστάρω να ξεδοντιάσω το σύστημα δημοσιογράφων και πολιτικών». Αϊ-Γιώργης πάνω στ’ άλογο, σκοτώνει τους δράκοντες τον ένα μετά τον άλλο· ακούραστος, αήττητος, χωρίς να τους λυπάται, χωρίς να […]
Η πολιτική είναι κοινωνική υφαντική. Ο ηγέτης είναι ο επιδέξιος υφαντής, που συνταιριάζει κλωστές διαφόρων χρωμάτων και μεγεθών για να εναρμονίσει τα ετερόκλητα συμφέροντα και ιδέες που συναποτελούν το κοινωνικό ύφασμα.
Η επιτυχημένη πορεία αρκετών επίδοξων ηγετών που κατακτούν την πολιτική εξουσία πλαγιοκοπώντας την, είτε αυτοί προέρχονται από τον χώρο του επιχειρείν είτε από τον χρηματοπιστωτικό τομέα, συνιστά γεγονός που ενθαρρύνει και άλλους να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο.
Η προέλευση των νέων ηγετών αντανακλά ασφαλώς το πνεύμα, τις αντιλήψεις που επικρατούν σε κάθε εποχή.
Στη διάρκεια του 20ού αιώνα η πολιτική απέκτησε χαρακτήρα επαγγέλματος και ο επίδοξος ηγέτης αναδεικνυόταν μέσα από μια καριέρα που κατά κανόνα συνδύαζε τη διάκριση εντός των κομματικών οργάνων με την αποδοχή του εκλογικού σώματος.