Κύριο Άρθρο

Τι πιο συμβατό και ταιριαστό σε αυτήν την συγκυρία, από το να κρατά την ελληνική σημαία ο παγκοσμίως διασημότερος και πλέον διακεκριμένος αθλητής;

Η σαρωτική νίκη των Εργατικών στη Βρετανία και η αναπάντεχη (;) υποχώρηση της Ακροδεξιάς στη Γαλλία. Μάλλον κάτι διαφορετικό συμβαίνει

Το προφανές ερώτημα όμως είναι, τι γίνεται από εδώ και πέρα. Είναι προτιμότερο το χάος από την, έστω και ασαφώς οριζόμενη ακροδεξιά;

Η δημοκρατία δεν μπορεί να μείνει απροστάτευτη, ούτε η κοινωνία αφρούρητη. Κι αυτό δεν χρειάζεται να γίνονται εκλογές στη Γαλλία και η Ακροδεξιά να χτυπάει την πόρτα της εξουσίας για να το καταλάβουμε.

Τη στιγμή που οι Βρετανοί ετοιμάζονται να επανεξετάσουν τη σχέση τους με την ΕΕ, οι Γάλλοι απειλούν με νέα ευρωκρίση. Και ακόμα δεν έχουν ψηφίσει οι Γερμανοί.

Την ευθύνη διακυβέρνησης στη Βρετανία αναλαμβάνει ο Κιρ Στάρμερ, ένας πολιτικός μετριοπαθής, ο οποίος έφτασε στην εκλογική νίκη δίχως εξαλλότητες και τρέλες.

Παρεμπιπτόντως, αν το πρόβλημα ήταν η αλαζονεία, ο Πρωθυπουργός θα έπρεπε να διαγράφει καθημερινώς δυο τρεις βουλευτές και ακόμη περισσότερα στελέχη της ΝΔ.

Η κυβέρνηση έχει την εντύπωση ότι διαθέτει επαρκή χρόνο δράσης. Πρόκειται όμως για ψευδαίσθηση.

Η ΝΔ εισέρχεται σε μία φάση έντονων αναταράξεων, με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά από τις αντίστοιχες των άλλων κομμάτων.

Η αισιόδοξη προοπτική είναι όλα αυτά να επιδράσουν αφυπνιστικά. Το ζήτημα είναι, μήπως το αντίθετο είναι πιθανότερο ενδεχόμενο.

Αν οι προβλέψεις επαληθευθούν, το μετεκλογικό μέλλον της Γαλλίας προμηνύεται δύσκολο και πάντως αχαρτογράφητο

Tα θύματα κακοποίησης χρειάζονται πολύπλευρη υποστήριξη, ψυχολογική, εργασιακή, κ.α., για να σταθούν στα πόδια τους

Ολοι θα πάνε σιγά σιγά διακοπές. Και αφότου επιστρέψουν, μπορεί να θεωρηθεί βέβαιο ότι μία νέα πολιτική συνθήκη θα διαμορφωθεί.

Η συνεδρίαση της ΚΟ της ΝΔ προμηνύεται «ενδιαφέρουσα», ορισμένοι είναι έτοιμοι να την θεωρήσουν έως και «κρίσιμη».

Ίσως ήρθε η ώρα τα κόμματα να μην βλέπουν απέναντι τους μόνο αντιπάλους αλλά και δυνητικούς συμμάχους.

Ευκαιρία για δύο κομματικούς χώρους να μετρηθούν χωρίς ψευδαισθήσεις, να αναλογιστούν τι θέλουν και πώς το επιδιώκουν, να αυτοπροσδιοριστούν στον σύγχρονο κόσμο πριν τους αφήσει πίσω του. Δεν είναι πολυτέλεια. Είναι υποχρέωση.

Ενδεχομένως, η κυβέρνηση να τα πήγαινε καλύτερα και οι διάφοροι κλάδοι να μην αρνούνταν τις ευθύνες τους, αν είχαν απέναντί τους μια πειστική και πιεστική αντιπολίτευση.

Οι συζητήσεις και οι αμφισβητήσεις του αρχηγού του ΠαΣοΚ θυμίζουν το τραύμα της εσωκομματικής διαδικασίας του 2007, που φαίνεται ότι δεν έχει κλείσει ποτέ.

Το πρόβλημα είναι δομικό, δεν μπορεί να λυθεί με παρεμβάσεις του Αρείου Πάγου - Απαιτείται κάτι πολύ πιο τολμηρό

Τι δείχνει ο νόμος Φλωρίδη και η αξιολόγηση στο ΕΣΥ