Αντίθετα από τους δικούς μας πρώην βασιλείς που «έλαμψαν» ως παράγοντες πολιτικής αστάθειας, οι Βρετανοί «λάμπουν» ως πρωταγωνιστές ενός παγκόσμιου υπερθεάματος που, αν και έρχεται από τα βάθη της ιστορίας, βρίσκει τη θέση στο live streaming
Στη μεταπολιτευτική μας ιστορία περίσσεψαν οι φρούδες ελπίδες και οι εξωπραγματικές ψευδαισθήσεις σε βάρος της αλήθειας.
Ο φανατισμός και η τοξικότητα έχουν περιοριστεί σε νησίδες των σόσιαλ μίντια. Αλλά δεν αγγίζουν την επικράτεια της πραγματικής ζωής.
Κάποιοι έδωσαν μάχη για τη δημοκρατία στα χαρακώματα και την κέρδισαν. Αλλοι, πάλι, έμειναν στα μετόπισθεν για να παραδοξολογούν ή να σιωπούν. Και έχασαν.
Οι εκλογές δεν είναι ούτε πασαρέλα ούτε πανηγύρι. Και η Βουλή δεν είναι το γνωστό δωμάτιο με το φως που βλέπει κανείς και μπαίνει
Οι Αμερικανοί λένε πως το μόνο βέβαιο στην πολιτική είναι ότι το αβέβαιο μπορεί να προκύψει κάθε στιγμή.
Αντιλαμβάνεται κανείς τη σημασία και των δυο εάν θυμηθεί πως ο τόπος αυτός έχει υποφέρει από φρούδες υποσχέσεις και έχει ταλαιπωρηθεί από φαιδρά πρόσωπα.
Από άγιο δισκοπότηρο της δημοκρατίας, και ανάμεσα σε σενάρια του τρόμου και σε σενάρια – φάρσα, η απλή αναλογική έγινε ο ελέφαντας στο δωμάτιο
Η ελληνική Δημοκρατία βρήκε τον τρόπο να θωρακιστεί. Και το αβγό του φιδιού μπορεί να συνεχίσει να βράζει στο κελί του.
Πουθενά αλλού οι δημοσκόποι δεν αναγορεύθηκαν περίπου σε ρυθμιστές των εκλογών
Οι εκλογές είναι η κορυφαία στιγμή της δημοκρατίας, την οποία καλούνται πλέον να υπηρετήσουν με τον μέγιστο σεβασμό και τα κόμματα και οι ψηφοφόροι.
Δεν θα πρέπει να ξεχνά κανείς όμως πως εάν την πολιτική ατζέντα την διαμορφώνει πολλές φορές η επικαιρότητα, την προεκλογική ατζέντα την έχουν καθορίσει ήδη οι πολίτες
Το ζήτημα γίνεται πολιτικό από τη στιγμή που η υπερασπιστική του ενός γίνεται υπερασπιστική γραμμή όλου του κόμματος
Οπως πάντα η πολιτική είναι επίμονη. Και είναι αυτή που υπενθυμίζει ότι αυτή δεν θα είναι μόνο μια κυβέρνηση ηττημένων αλλά και ηττημένων που αυτοδιαψεύδονται.
Από κοινωνοί του κουτσομπολιού, οι υπεύθυνοι που χειρίστηκαν πολιτικά την υπόθεση Γεωργούλη έγιναν πρωταγωνιστές του
Πουθενά αλλού στον κόσμο η κακοποίηση δεν κατηγοριοποιήθηκε ως «δεξιά» ή «αριστερή», μπλε, πράσινη ή κίτρινη
Πού ξανακούστηκε ανώτατος δικαστής αντί να εφαρμόζει τον νόμο να αντιδικεί με τον νομοθέτη; Αν τα πράγματα δεν ήταν σοβαρά, θα μιλούσαμε για κάποιου είδους οπερέτα κακόγουστης πλοκής.
Ανάμεσα στο λειτουργικό κράτος και τη λειτουργική δημοκρατία.
Ποιος ρίχνει νερό στον μύλο της πιο αποκρουστικής εκδοχής της Ακρας Δεξιάς;
Εκείνο όμως που προστατεύει τον δημοκρατικό βίο από τη νεοναζιστική απειλή ήταν το ηχηρό «ναι». Κι αυτό είναι που μετράει.