Βιβλία

Το Τμήμα Γραμμάτων, Βιβλίου και Ψηφιακού Περιεχομένου της Διεύθυνσης Εφαρμογής Πολιτιστικής Πολιτικής της Γενικής Διεύθυνσης Σύγχρονου Πολιτισμού του Υπουργείου Πολιτισμού & Αθλητισμού ανακοίνωσε τις βραχείες λίστ

«Ελενάκι μου, αρχίζω να γίνομαι υπερβολικά νευρικός και αρχίζω να χάνω την ηρεμίαν μου. Κακό σημάδι.

Στις 31 Οκτωβρίου 1517 ο αυγουστινιανός μοναχός Μαρτίνος Λούθηρος ανάρτησε στη θύρα του ναού του φρουρίου της Βιτεμβέργης τις 95 Θέσεις με τις οποίες διατύπωσε την αντίθεσή του προς την πώληση από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία των «αφέσεων», των συγχωροχαρτιών, με την αγορά των οποίων οι πιστοί είχαν την ελπίδα ότι θα εξαγόραζαν τις αμαρτίες τους και θα εξασφάλιζαν τη σωτηρία των ψυχών τους.

Ελάχιστα γνωρίζουμε στη χώρα μας για το γερμανικό μπαρόκ, όπως και για την επίδρασή του στη γερμανική (κατά συνέπεια και στην ευρωπαϊκή) λογοτεχνία.

Η κριτική της λογοτεχνίας δεν κρίνει μόνο την τρέχουσα πεζογραφική και ποιητική παραγωγή, αλλά και κείμενα που ανήκουν στην ίδια την κριτική.

«Είμαστε όλοι προϊόντα χαρτών, πραγματικών και μεταφορικών» διαπιστώνει ο βρετανός ιστορικός Τόνι Τζαντ (1948-2010) στον επίλογο του «Σκέψεις για τον εικοστό αιώνα».

Το δεύτερο μυθιστόρημά της με τίτλο Γλυκό τραγούδι (Chanson douce) είχε σκαρφαλώσει ψηλά στις λίστες των ευπωλήτων πολύ πριν αποσπάσει, το 2016, το περίφημο Βραβείο Γκονκούρ.

«Αυτό που δεν θέλω είναι να επαναλαμβάνομαι ή ακόμη και από πλευράς ύφους να εγκλωβίζομαι σ’ εκείνο που ο κόσμος έχει πει ότι το κάνω καλά».

Στη μετεκλογική Γερμανία τα κόμματα ερίζουν και θα ερίζουν για πολύ ακόμη ώσπου να σχηματιστεί η νέα κυβέρνηση συνασπισμού.

Την Πέμπτη θα ανακοινωθεί το όνομα του συγγραφέα που θα βραβευθεί με Νόμπελ Λογοτεχνίας για το 2017. H ανακοίνωση θα επιτρέψει στα 18 μέλη της επιτροπής να γυρίσουν τη σελίδα Ντίλαν, μια επιλογή που κατέστη κάτι παραπάνω από αμφιλεγόμενη.

«Δεν μπορώ να απαιτήσω από έναν συγγραφέα να είναι κομμουνιστής και να ακολουθεί τη γραμμή του κόμματος.

O δημοσιογράφος Δημήτρης Καμπουράκης (Χανιά, 1961), γνωστός για τη σειρά των βιβλίων του με τίτλο Μια σταγόνα ιστορία, εμφανίστηκε στα γράμματα το 1993 με το βιβλίο Η σιωπή της Αφροδίτης.

Ως διηγηματογράφος ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης προχωρεί συχνά σε απότομες υπερβάσεις της πραγματικότητας χωρίς πάντως να διαταράξει ως εξ αυτού και το λογικό περιβάλλον της δράσης.

Στις 22 Φεβρουαρίου του 1862, δύο ημέρες μετά τον θάνατό του από τυφοειδή πυρετό, ο 11χρονος Γουίλι - γιος του εμβληματικού προέδρου των ΗΠΑ Αβραάμ Λίνκολν - κηδεύτηκε σε μαρμάρινη κρύπτη.

Κάποια βιβλία συναντούν τη συγκυρία, χωρίς, αναγκαστικά, να περιορίζονται στην επικαιρική και βραχυπρόθεσμη διάσταση της πολιτικής.

Οταν είμαστε μικροί, μας διαβάζουν βιβλία με εικόνες για να κοιμηθούμε. Mόλις μάθουμε ανάγνωση, ξενυχτάμε διαβάζοντας μόνοι μας βιβλία με εικόνες ενώ οι γονείς φωνάζουν να σβήσουμε το φως.

«Εξ όσων ηυτύχησα ή εδυστύχησα να γνωρίσω είμαι, πιστεύω, ο μόνος άνθρωπος όστις, αν τον ωνόμαζον ζώον, δεν θα εθεώρει τούτο ως προσβολήν.

Από το εξωτερικό μάς έρχονται αρκετά αστυνομικά μυθιστορήματα, τα οποία συνήθως αντιγράφουν το ένα το άλλο.

Στο μυθιστόρημα της Ζυράννας Ζατέλη Το πάθος χιλιάδες φορές (2009), δεύτερο μέρος της ανολοκλήρωτης ακόμη τριλογίας της «Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους»

Τον Οκτώβριο του 1985 ένας κομματικός εκπρόσωπος από το Καζακστάν ανεβαίνει στο βήμα της συνόδου της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ και αρχίζει να πλέκει το εγκώμιο του νέου γενικού γραμματέα του κόμματος.