Βιβλία

«Αξιότιμε κ. Διευθυντά του "Εθνικού Κήρυκος", με εξαιρετικήν ευχαρίστησιν διεξήλθον τα υπό των καταστημάτων του "Εθνικού Κήρυκος" εκδοθέντα νέα Αλφαβητάρια διά τα ελληνόπουλα της Αμερικής.

Αναρίθμητες σελίδες έχουν γραφτεί για την Οκτωβριανή Επανάσταση (η οποία σύμφωνα με το γρηγοριανό ημερολόγιο δεν ξέσπασε τον Οκτώβριο αλλά στις 7 Νοεμβρίου του 1917) και το ερώτημα είναι αν κάτι νέο θα μπορούσε να προστεθεί στα όσα ως τώρα έχουν καταγραφεί και αναλυθεί από την πλευρά τόσο των Ρώσων όσο και των Δυτικών.

Η δεκαετία των εμφύλιων πολέμων, η δεκαετία του 1940, αποτελεί την πιο αιματηρή διαιρετική τομή της νεότερης Ελλάδας.

Αν με τα ιστορικά της μυθιστορήματα η Ρέα Γαλανάκη καταλήγει στη συντριβή των φωτισμένων φιλοδοξιών των ηρώων της από τις σιδερένιες ανάγκες και τους αδήριτους καταναγκασμούς της εποχής τους, με τις συλλογές διηγημάτων Τρία ομόκεντρα διηγήματα (1986) και Ενα σχεδόν γαλάζιο χέρι (2004), όπως και με το μυθιστόρημά Φωτιές του Ιούδα, στάχτες του Οιδίποδα (2009), οδηγεί την Ιστορία στην αγκαλιά του μύθου.

Στο καινούργιο βιβλίο του Χρήστου Οικονόμου με τίτλο Οι Κόρες του Ηφαιστείου περιλαμβάνεται και η ιστορία «Γάντια για τα χείλια».

Δεν είναι πολλά τα προερχόμενα από την αλλοδαπή θεωρητικά βιβλία σχετικά με την αστυνομική λογοτεχνία που κυκλοφορούν στη χώρα μας.

Το 1989 αποτελεί ένα οριακό χρονικό σημείο, κατά τον Ρόμπερτ Κάπλαν. Οχι για το πολιτικό του βάρος ως τομής της ιστορίας του 20ού αιώνα, αλλά για τη συμβολή του στην απώλεια της επίγνωσης της σημασίας της γεωγραφίας.

Οταν εκδόθηκε το τοποθετημένο στην Αργεντινή μυθιστόρημα του Καρίλ Φερέ Μαπούτσε (Αγρα, 2013), γράψαμε στα «Βιβλία» ότι «δεν πρόκειται για αστυνομικό ανάγνωσμα με το ερώτημα "ποιος σκότωσε", αλλά για ένα μυθιστόρημα με βίαιες σκηνές, σκοτωμούς και βασανισμούς, με δράση που ολοκληρώνεται με την τιμωρία των "κακών"».

Το καλοκαίρι του 1932 ο Μίλτον Ράιτ, αμερικανός διδακτορικός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, έχει το αμφίβολο προνόμιο να προσαχθεί ενώπιον του Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος επισκέπτεται το τοπικό καλλιτεχνικό φεστιβάλ και τον διακρίνει ανάμεσα στους θεατές - είναι ο μοναδικός νέγρος μεταξύ των κατοίκων της περιοχής.

Ostinato στα ιταλικά σημαίνει πεισματάρης.

Ενας άνδρας σε πλήρη απόγνωση. Ενα αγόρι, ο γιος του, πυλώνας δίπλα του, η ματιά της λογικής, απέναντι στον πανικό και στο άγχος που θολώνουν τη σκέψη.

«Από την εμπειρία που έχω, θα έλεγα ότι οι περισσότεροι άνθρωποι πλήττουν αν επιχειρήσεις να τους πεις την ιστορία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ακόμα κι αν είσαι εξαιρετικά σύντομος. Εμένα πάντως μου αρέσει πολύ αυτού του είδους η πλήξη, επειδή πραγματικά δεν θα ήθελα να περιγράψω ούτε στον εαυτό μου ούτε και σε κανέναν άλλον την αναμφίβολα ενδιαφέρουσα ιστορία που θα ακολουθούσε την κατάρρευση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος» έγραφε πριν από μερικά χρόνια ο Ρόμπερτ Μενάσε.

Ο Ζαν-Πατρίκ Μανσέτ είναι ο θεμελιωτής του νέου γαλλικού αστυνομικού μυθιστορήματος, του αποκαλούμενου néo-polar, εκείνος που προσέδωσε στο αμερικανικό hardboiled κοινωνικές και πολιτικές αποχρώσεις με βάση τη μαρξιστική θεωρία.

Οργανικά ενταγμένη στη λογοτεχνία του φανταστικού είναι η πρώτη φάση (από το 1995 ως το 2005) της πεζογραφίας του Μιχάλη Μαρκόπουλου (μυθιστορήματα, διηγήματα και νουβέλες), ο οποίος κοιτάζει ταυτοχρόνως και προς δύο άλλα αφηγηματικά είδη

Ενα εξαίρετο μυθιστόρημα μας έρχεται από τη Γερμανία.

Στις παράπλευρες απώλειες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ήταν και κάποια πρόσωπα και ιδέες που θεωρήθηκαν μέρος της γερμανικής και ευρωπαϊκής καταστροφής.

Ανασκαφές στην Κρήτη (Αρχάνες και Ζώµινθος) και στην Εύβοια, γάμος και κοινή ζωή, ανακαλύψεις και δημοσιεύσεις, εργασία αλλά και διασκέδαση, εκδρομές και γλέντια, ταξίδια και φίλοι, αλλά και το ανταγωνιστικό κλίμα στον πανεπιστημιακό χώρο και στους κόλπους της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας ξετυλίγονται στην αυτοβιογραφική αφήγηση της Εφης Σαπουνά-Σακελλαράκη, επτά χρόνια μετά τον θάνατο του συντρόφου της, αρχαιολόγου Γιάννη Σακελλαράκη (1936-2010).

Γιατί χρειάζεται σήμερα μια νέα γραμματική της ελληνικής γλώσσας; Ποιες ανάγκες και ποιες εξελίξεις την επιβάλλουν και σε τι θα διαφέρει από τις ήδη υπάρχουσες;

Στην Ελλάδα δεν έχουμε πολλούς πολιτικούς που γράφουν όσα έζησαν. Ελάχιστες εξαιρέσεις περνούν από το μυαλό μου: Γεώργιος Ράλλης, Μιχάλης Παπακωνσταντίνου, Λεωνίδας Κύρκος, Κώστας Σημίτης και λυπάμαι αν λησμονώ κάποιους.

Το βιβλίο του π. Ευάγγελου Γκανά θα πρέπει να διαβαστεί σύμφωνα με τα κριτήρια και τα θέματα που ο ίδιος θέτει ως κατεπείγοντα για την ορθόδοξη θεολογία του 21ου αιώνα ήδη στο πρώτο κείμενο του έργου του, το οποίο θα μπορούσε κανείς να πει ότι έχει και έναν χαρακτήρα προγραμματικών δηλώσεων ή έστω ότι συνιστά μια δεύτερη εισαγωγή στο βιβλίο.