Το βιβλίο αυτό παρακολουθεί με κάθε λεπτομέρεια το χρηματοπιστωτικό πρόβλημα της Ελλάδας από το 1972 ως το 2016 και τους πρώτους μήνες του 2017.
Οταν στις 7 Δεκεμβρίου 2009 η γερμανόφωνη συγγραφέας από το Βανάτο της Ρουμανίας Χέρτα Μύλερ προσήλθε στη Σουηδική Ακαδημία στη Στοκχόλμη προκειμένου να αποδεχθεί το βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας, το βασικό νήμα που διέτρεχε την ομιλία της ήταν τα μαντίλια
Ιδού ένα βιβλίο το οποίο, όπως πιστεύω, πολλοί θα ήθελαν να είχαν γράψει (ανάμεσα στους οποίους και ο υπογράφων), όχι μόνο επειδή ο συγγραφέας Stephen Greenblatt (1943), διάσημος αμερικανός σαιξπηριστής και ιστορικός της λογοτεχνίας, τιμήθηκε για αυτό ακριβώς το πόνημα με το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου (2011) και το βραβείο Πούλιτζερ (2012) - αλλά, κυρίως, επειδή μπόρεσε να συγκροτήσει ένα κείμενο που αφενός συνιστά μια υψηλή φιλολογική μελέτη, αφετέρου επιβάλλεται και ως συναρπαστικό αφήγημα.
Μια γενιά, η γενιά των σημερινών πενηντάρηδων, που έζησε μερικές από τις καλύτερες στιγμές της μεταπολιτευτικής περιόδου - όχι μόνο τη στρεβλή οικονομική της άνθηση αλλά και τα δημοκρατικά και τα πολιτιστικά της ευεργετήματα - και πρέπει τώρα εκούσα άκουσα να απολογηθεί τόσο για τις πραγματικές όσο και για τις υποθετικές της ευθύνες.
Ο ανώνυμος αφηγητής στο νέο μυθιστόρημα του 68χρονου Ερι Ντε Λούκα ζει στον ιταλικό Βορρά, κοντά στα σύνορα της χώρας του, κάτω από τα βουνά που, ως αναρριχητής, τα ξέρει απέξω κι ανακατωτά.
Το εξώφυλλο είναι απέριττο, λευκό, στο πρότυπο της σειράς Bibliothéque des Histoires των εκδόσεων Gallimard.
Ο Αλέξης Πολίτης έχει επανειλημμένα και με διάφορες αφορμές εντρυφήσει στον ελληνικό 19ο αιώνα επιχειρώντας να κατανοήσει, να εκλογικεύσει τον οίστρο του ρομαντισμού που διακατέχει αυτή την εποχή.
Υποπτεύομαι πως αν η Σβετλάνα Αλεξίεβιτς δεν είχε τιμηθεί το 2015 με το Βραβείο Νομπέλ, το βιβλίο αυτό δύσκολα θα κυκλοφορούσε στα ελληνικά. Είναι σημαντικό που το αναγνωστικό κοινό της χώρας μας το γνωρίζει μεταφρασμένο εξαιρετικά από την Ελένη Μπακοπούλου.
«Τη δεκαετία του '50 διάβαζα Μικρό Ηρωα, Γκιαούρ-Ταρζάν, Μάσκα και Μυστήριο· τη δεκαετία του '60 γνώρισα τον αστυνόμο Μπέκα και τους άλλους ήρωες του Γιάννη Μαρή ξεφυλλίζοντας εφημερίδες και βιβλία τσέπης· τη δεκαετία του '70 συνέλεγα παλιά βιβλία και περιοδικά αστυνομικής λογοτεχνίας.
«Ο κάστορας ζωγραφίζει νοερά το φράγμα που θα χτίσει, όπως και το πουλί τη φωλιά που θα κατασκευάσει.
«Το σκληρό νόμισμα κάθε λογοτέχνη είναι το έργο του».
Σε όλες τις συλλογές διηγημάτων του ο Αλέξανδρος Ισαρης μένει σταθερός στη γραμμή την οποία θα αρχίσει να χαράσσει ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 με την ποίησή του: μια ποίηση που μιλάει για τις τύχες της τέχνης και του καλλιτέχνη - όχι για το τι οφείλει να πράξει ή να μην πράξει η τέχνη απέναντι στον τόπο και στην εποχή της, αλλά για το πώς ο άνθρωπος που την υπηρετεί δεν έχει τίποτε άλλο μέσα στις αποσκευές του εκτός από την ίδια.
Η αμεσότητα του Γιάννη Ξανθούλη είναι σαρωτική, ο αυτοσαρκασμός του αδυσώπητος. «Πείτε μου, το διαβάσατε ολόκληρο;» μας ρώτησε. «Ασφαλώς, και πολύ γρήγορα μάλιστα» του απαντήσαμε.
Το Sartor Resartus είναι ένα δύσκολο αλλά ταυτοχρόνως ερεθιστικό και σημαντικό βιβλίο τόσο αυτό καθαυτό όσο και για το ότι ο συγγραφέας του Τόμας Καρλάιλ άσκησε τεράστια επίδραση όχι μόνο στην εποχή του αλλά και στους μοντερνιστές του 20ού αιώνα.
Η πρώτη εικοσαετία του 21ου αιώνα είναι μια εποχή που εξοικείωσε ξανά το δυτικό κοινό με την καθημερινότητα του πολέμου.
Μια οξύτατη διακωμώδηση των ανθρωποφαγικών ορέξεων του έρωτα δοκιμάζει ο Ανδρέας Στάικος με τα πεζά του Αισχροτάτη Εριέττα (1979) και Επικίνδυνες μαγειρικές (1998).
O Πάολο Κονιέτι απέσπασε το Βραβείο Strega 2017, την κορυφαία λογοτεχνική διάκριση της Ιταλίας, για το μυθιστόρημά του «Τα οχτώ βουνά» (Le otto montagne) που κυκλοφόρησε από τον οίκο Einaudi.
Παρά τη χρονική απόσταση που μας χωρίζει από την ταραχώδη δεκαετία του '40, οκτώ δεκαετίες μετά η αριστερή ιστοριογραφία εμπλουτίζεται διαρκώς, ενώ το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού για τα θέματα αυτά παραμένει αξιοσημείωτο.
Από τη Φινλανδία μας έρχεται ένα εξαιρετικά ασυνήθιστο όσο και ερεθιστικό βιβλίο που αποτελείται από δύο μικρά μυθιστορήματα - ή νουβέλες, πιο σωστά.
Το νέο μυθιστόρημα του Τζον Λε Καρέ, δηλαδή του Ντέιβιντ Τζον Μουρ Κόρνγουελ, Αγγλου με γαλλικό ψευδώνυμο, που γεννήθηκε το 1931 και στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου υπηρέτησε στις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες ΜΙ5 και ΜΙ6, είναι ουσιαστικά μια επιστροφή σε εκείνη την εποχή, όταν η Δύση βρισκόταν σε αντιπαλότητα με τη Σοβιετική Ενωση. Η πτώση του Τείχους του Βερολίνου το 1989 και η κατάρρευση της ΕΣΣΔ στέρησαν από τον Λε Καρέ τις πηγές των εμπνεύσεών του και τον ανάγκασαν να βρει άλλα θέματα, όπως λ.χ. τα σκάνδαλα των φαρμακοβιομηχανιών (Ο επίμονος κηπουρός).