Φανταστείτε ότι βρισκόμαστε στο 2600 μ.Χ., σε μια χώρα που περικλείεται από ένα γυάλινο τείχος το οποίο φιλτράρει το φως του ήλιου και την προστατεύει από τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες. Οπου όλα είναι φτιαγμένα από γυαλί: τα δημόσια κτίρια, τα σπίτια, τα πεζοδρόμια.
Στη δεκαετία 1936-1946 ο Ανδρέας Εμπειρίκος συντάσσει μια συλλογή από 33 πεζά κείμενα, την οποία, αρχικά τουλάχιστον, σκόπευε να ονομάσει Οι κύκλοι του Ζωδιακού. Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, το 1960, ο ποιητής αποφασίζει να δημοσιεύσει μόνο είκοσι τέσσερα από τα τριάντα τρία κείμενα της συλλογής, υπό τον τίτλο Γραπτά ή Προσωπική μυθολογία (εκδ. «Δίφρος»).
Η πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης τον Αύγουστο του 1917 κράτησε 32 ώρες, εξαφάνισε από προσώπου γης καταστήματα, δημόσια αρχεία, χώρους διασκέδασης, ιδρύματα των μεγάλων θρησκευτικών κοινοτήτων, καθώς κι ένα μεγάλο μέρος της εβραϊκής συνοικίας, και υπήρξε η αφορμή για να αλλάξει ριζικά ο χαρακτήρας της πόλης τόσο στο επίπεδο της ρυμοτομίας όσο και στο επίπεδο της πληθυσμιακής σύνθεσης.
ο βιβλίο Βalkanoir περιέχει είκοσι ένα αστυνομικά διηγήματα από χώρες των Βαλκανίων: Ελλάδα, Βουλγαρία, Κροατία, Ρουμανία, Σερβία, Σλοβενία και Τουρκία.
Εχουν περάσει πενήντα τέσσερα χρόνια από τότε που ο Umberto Eco στο βιβλίο του Κήνσορες και θεράποντες αφιέρωνε εξήντα σελίδες για να αναλύσει μία σελίδα κόμικς του Milton Caniff από τη σειρά του Steve Canyon που πρωτοδημοσιεύθηκε το 1947 στον αμερικανικό Τύπο και έφτασε να έχει 30 εκατομμύρια καθημερινούς αναγνώστες
H Tουρκία είναι μια χώρα αινιγματική, πολύπλοκη, απρόοπτη. Δεν είναι εύκολο να την προσεγγίσει κανείς με δυτικά μέτρα, ούτε να την ερμηνεύσει επιστρατεύοντας απλοϊκές, μανιχαϊστικές διαζεύξεις.
Με σκηνικό του χώρο τις λαϊκές συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά (πρωτίστως του Πειραιά, από Πέραμα, Δραπετσώνα και Κερατσίνι μέχρι Ταμπούρια, Ιχθυόσκαλα και Λιπάσματα συν την Ελευσίνα), ο Χριστόπουλος ζωντανεύει στις σελίδες του ωχρούς και καταρρακωμένους ανθρώπους.
Στην ανατριχιαστική αφήγησή του ο Τηλέμαχος Κώτσιας παρακολουθεί, αρχίζοντας από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, τρεις νεαρούς από τη Δερβιτσιάνη της Ελληνικής Μειονότητας της Αλβανίας που φοιτούν στο λύκειο του Αργυροκάστρου.
Στα τέλη του 1948 ο Τζορτζ Οργουελ, ταλαιπωρημένος από τη φυματίωση, δακτυλογραφούσε ξαπλωμένος στο κρεβάτι το τελικό κείμενο ενός μυθιστορήματος που θα κυκλοφορούσε τον επόμενο χρόνο και θα συγκλόνιζε τον κόσμο. Τίτλος του, «1984».
Είναι κόμικς; Είναι λογοτεχνία; Σε ποια κατηγορία στα ράφια των βιβλιοπωλείων το βρίσκουμε, πώς το διαβάζουμε; Τις επόμενες εβδομάδες, δημιουργοί, μελετητές και άνθρωποι από τον χώρο του βιβλίου γράφουν για το αναδυόμενο και δημοφιλές είδος.
Ο Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε (Καρθαγένη, 1951), μάχιμος δημοσιογράφος την περίοδο 1973-1994 (κάλυψε ένοπλες συγκρούσεις σε πολλά μέρη του κόσμου, Λίβανο, Ελ Σαλβαδόρ, Νικαράγουα), μπήκε δυναμικά στον χώρο της λογοτεχνίας τη δεκαετία του '80 και καθιερώθηκε με το μυθιστόρημα Ο δάσκαλος της ξιφασκίας (1986).
Τα Σιλό αναφέρονται στη βουλγαρική Κατοχή της Καβάλας, της γενέτειρας του συγγραφέα, μεταξύ 1941 και 1944, παρακολουθώντας από απόσταση αναπνοής τα γεγονότα της εποχής.
Ο δρόμος, το βιβλιοπωλείο, η πλατεία και το καφέ διαμορφώνουν τα δρομολόγια της νεωτερικότητας ως χώροι τέλεσης δύο θεμελιωδών πράξεων: της συζήτησης και της ανάγνωσης.
Εκείνος ο πολύτροπος και πολυμαθής συγγραφέας, που το έργο του, πεζογραφικό και δοκιμιακό, είναι και ένας διάλογος της λογοτεχνίας με την επιστήμη, φαντάστηκε ένα παγκόσμιο κράτος όπου οι επιστημονικές κατακτήσεις θα εφαρμόζονταν σε όλους τους τομείς της ζωής και θα την άλλαζαν ριζικά.
Ο Ρόμπερτ Ζέεταλερ έχει έναν ξεκάθαρο και τίμιο στόχο: να συνυφάνει μια κλασική ιστορία ενηλικίωσης με τη σαρωτική κυριαρχία του ναζισμού.
Μια συναρπαστική ιστορία, βασισμένη σε νέα αρχειακά δεδομένα, από την καθηγήτρια Αρτεμι Λεοντή, επικεφαλής του Τμήματος Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν.
Κινητή βιβλιοθήκη απέκτησε ο Δήμος Αθηναίων. Τη βιβλιοθήκη, που λειτουργεί από τον Ιούνιο, επισκέφθηκε πριν από λίγες μέρες ο δήμαρχος Αθηναίων και γράφτηκε μέλος της. Όλα αυτά είναι άριστα, ωστόσο δημιουργούνται ορισμένες απορίες.
Το πρώτο αληθινό του όνομα είναι Ντάλου ντε Αλμέιντα και σήμερα θεωρείται ένας από τους πιο αξιόλογους νέους συγγραφείς στη Μαύρη Ηπειρο.
Με την ιδιότητα του ψυχιάτρου - ψυχαναλυτή ο συγγραφέας ρίχνει το βάρος της αφήγησης σε σεξουαλικά ζητήματα.
Οποιος πέρασε τις πόρτες του Ιστορικού και Εθνολογικού Μουσείου (Παλιά Βουλή), είναι βέβαιο ότι κάποτε θα συνάντησε τον αεικίνητο επόπτη κάθε δραστηριότητας στις αίθουσές του.