Εχουν περάσει πενήντα τέσσερα χρόνια από τότε που ο Umberto Eco στο βιβλίο του Κήνσορες και θεράποντες αφιέρωνε εξήντα σελίδες για να αναλύσει μία σελίδα κόμικς του Milton Caniff από τη σειρά του Steve Canyon που πρωτοδημοσιεύθηκε το 1947 στον αμερικανικό Τύπο και έφτασε να έχει 30 εκατομμύρια καθημερινούς αναγνώστες
H Tουρκία είναι μια χώρα αινιγματική, πολύπλοκη, απρόοπτη. Δεν είναι εύκολο να την προσεγγίσει κανείς με δυτικά μέτρα, ούτε να την ερμηνεύσει επιστρατεύοντας απλοϊκές, μανιχαϊστικές διαζεύξεις.
Με σκηνικό του χώρο τις λαϊκές συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά (πρωτίστως του Πειραιά, από Πέραμα, Δραπετσώνα και Κερατσίνι μέχρι Ταμπούρια, Ιχθυόσκαλα και Λιπάσματα συν την Ελευσίνα), ο Χριστόπουλος ζωντανεύει στις σελίδες του ωχρούς και καταρρακωμένους ανθρώπους.
Στην ανατριχιαστική αφήγησή του ο Τηλέμαχος Κώτσιας παρακολουθεί, αρχίζοντας από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, τρεις νεαρούς από τη Δερβιτσιάνη της Ελληνικής Μειονότητας της Αλβανίας που φοιτούν στο λύκειο του Αργυροκάστρου.
Στα τέλη του 1948 ο Τζορτζ Οργουελ, ταλαιπωρημένος από τη φυματίωση, δακτυλογραφούσε ξαπλωμένος στο κρεβάτι το τελικό κείμενο ενός μυθιστορήματος που θα κυκλοφορούσε τον επόμενο χρόνο και θα συγκλόνιζε τον κόσμο. Τίτλος του, «1984».
Είναι κόμικς; Είναι λογοτεχνία; Σε ποια κατηγορία στα ράφια των βιβλιοπωλείων το βρίσκουμε, πώς το διαβάζουμε; Τις επόμενες εβδομάδες, δημιουργοί, μελετητές και άνθρωποι από τον χώρο του βιβλίου γράφουν για το αναδυόμενο και δημοφιλές είδος.
Ο Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε (Καρθαγένη, 1951), μάχιμος δημοσιογράφος την περίοδο 1973-1994 (κάλυψε ένοπλες συγκρούσεις σε πολλά μέρη του κόσμου, Λίβανο, Ελ Σαλβαδόρ, Νικαράγουα), μπήκε δυναμικά στον χώρο της λογοτεχνίας τη δεκαετία του '80 και καθιερώθηκε με το μυθιστόρημα Ο δάσκαλος της ξιφασκίας (1986).
Τα Σιλό αναφέρονται στη βουλγαρική Κατοχή της Καβάλας, της γενέτειρας του συγγραφέα, μεταξύ 1941 και 1944, παρακολουθώντας από απόσταση αναπνοής τα γεγονότα της εποχής.
Ο δρόμος, το βιβλιοπωλείο, η πλατεία και το καφέ διαμορφώνουν τα δρομολόγια της νεωτερικότητας ως χώροι τέλεσης δύο θεμελιωδών πράξεων: της συζήτησης και της ανάγνωσης.
Εκείνος ο πολύτροπος και πολυμαθής συγγραφέας, που το έργο του, πεζογραφικό και δοκιμιακό, είναι και ένας διάλογος της λογοτεχνίας με την επιστήμη, φαντάστηκε ένα παγκόσμιο κράτος όπου οι επιστημονικές κατακτήσεις θα εφαρμόζονταν σε όλους τους τομείς της ζωής και θα την άλλαζαν ριζικά.
Ο Ρόμπερτ Ζέεταλερ έχει έναν ξεκάθαρο και τίμιο στόχο: να συνυφάνει μια κλασική ιστορία ενηλικίωσης με τη σαρωτική κυριαρχία του ναζισμού.
Μια συναρπαστική ιστορία, βασισμένη σε νέα αρχειακά δεδομένα, από την καθηγήτρια Αρτεμι Λεοντή, επικεφαλής του Τμήματος Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν.
Κινητή βιβλιοθήκη απέκτησε ο Δήμος Αθηναίων. Τη βιβλιοθήκη, που λειτουργεί από τον Ιούνιο, επισκέφθηκε πριν από λίγες μέρες ο δήμαρχος Αθηναίων και γράφτηκε μέλος της. Όλα αυτά είναι άριστα, ωστόσο δημιουργούνται ορισμένες απορίες.
Το πρώτο αληθινό του όνομα είναι Ντάλου ντε Αλμέιντα και σήμερα θεωρείται ένας από τους πιο αξιόλογους νέους συγγραφείς στη Μαύρη Ηπειρο.
Με την ιδιότητα του ψυχιάτρου - ψυχαναλυτή ο συγγραφέας ρίχνει το βάρος της αφήγησης σε σεξουαλικά ζητήματα.
Οποιος πέρασε τις πόρτες του Ιστορικού και Εθνολογικού Μουσείου (Παλιά Βουλή), είναι βέβαιο ότι κάποτε θα συνάντησε τον αεικίνητο επόπτη κάθε δραστηριότητας στις αίθουσές του.
Τα έντομα εμφανίζονται με δύο κατά κανόνα όψεις στη λογοτεχνία. Στη μία όψη υπάρχει κάτι σιχαμερό, απωθητικό και δυσοίωνο. Η άλλη τους όψη είναι αντίθετα λουσμένη στο φως, εκπροσωπώντας το όνειρο και το θάμβος της ζωής.
Στην Ελλάδα, μία χώρα που δεν έχει παίξει κάποιον σοβαρό ρόλο στο πεδίο της ψυχοθεραπείας, ο Γιάλομ έχει το μεγαλύτερο, αναλογικά, αναγνωστικό κοινό σε ολόκληρο τον κόσμο.
Το μήνυμα του ποιήματος δεν έχει να κάνει με την αποχή από το σεξ αλλά με την καθυπόταξη της γυναίκας.
Χθες, 13 Ιουλίου, συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από τον θάνατο του κλασικού φιλολόγου Δημήτρη Μαρωνίτη (1929-2016), του μεταφραστή των ομηρικών επών, του δοκιμιογράφου, του μελετητή της νεοελληνικής λογοτεχνίας και συνεργάτη του «Βήματος» για περισσότερο από τη μισή ζωή του.