Βιβλία

εν θα αποτελούσε υπερβολή ο ισχυρισμός ότι σήμερα ο Μάικλ Γουόλζερ είναι ο σημαντικότερος εν ζωή πολιτικός στοχαστής στην Αμερική.

Τελικά από τον τρωικό πόλεμο οι νικητές απόμειναν με ένα αδειανό πουκάμισο, μιαν Ελένη, και οι νικημένοι Τρώες κέρδισαν ένα τρανό πεπρωμένο: να υποστούν τη μοίρα της προσφυγιάς αλλά, αφού φτάσουν εκεί όπου τους στέλνουν οι θεοί και οι μοίρες, δηλ. στην Ιταλία, να γίνουν οι προπάτορες μιας «αιώνιας πόλης» που θα διαφεντεύει μιαν αιώνια αυτοκρατορία. Αυτό λέει πάνω κάτω η Αινειάδα του ρωμαίου Βιργιλίου (70-19 π.Χ.), αλλά το λέει με τέτοιο τρόπο που η ιστορική Ρώμη και το οικουμενικό της imperium μπορούν να διαβαστούν, και διαβάστηκαν, ως σταθερό και διηνεκές σύμβολο εξουσιαστικής βούλησης, και όχι μόνο από ή για εγκόσμιους ρέκτες του γεωπολιτικού παιχνιδιού: μια δική τους «Ρώμη» διεκδίκησαν επίμονα και με τη σειρά αυτοκράτορες, στρατηλάτες, δικτάτορες αλλά και πάπες.

Δεν είναι πρωτοφανές το φαινόμενο.

Κάποια βιβλία τα βρίσκουμε, και κάποια άλλα μας βρίσκουν - φέροντας τη γοητεία μιας μοιραίας συνάντησης. Το συναρπαστικό και ευαίσθητο «Icebreaker» (Chatto & Windus, 2017) του Horatio Clare ήταν μια τέτοια συνάντηση εφέτος το καλοκαίρι, στη βιβλιοθήκη φιλόξενου φιλικού σπιτιού.

«Climate Correction» επιγράφει το περιοδικό Harper's magazine το τελευταίο ποίημα του Τζον Ασμπερι.

αθώς πλησιάζει η επέτειος των 200 χρόνων από την έναρξη του Αγώνα της Ανεξαρτησίας (1821-2021), αναμένεται πληθώρα εκδόσεων για μια περίοδο που πολλοί θα νόμιζαν ότι έχει ερευνηθεί επαρκώς.

Το να ασχολείσαι με τον Μπρεχτ χωρίς να του ασκείς κριτική είναι προδοσία» έλεγε ο γερμανός θεατρικός συγγραφέας και ποιητής Χάινερ Μίλερ.

Ο Γρηγόρης Αζαριάδης (1951) έχει επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τους σκανδιναβούς ομοτέχνους του.

Την ιδέα για την περιήγηση στους τόπους που περιβάλλουν τις στάσεις μιας συγκοινωνιακής γραμμής την έχουμε δει σε δύο βιβλία της πεζογραφικής παραγωγής των τελευταίων ετών.

Με τα κόμικς ως ατζέντισσα άρχισα να ασχολούμαι από σύμπτωση. Παιδί διάβαζα μεν μανιωδώς Αστερίξ και Τεντέν, Μάχη και Κράνος (ένεκα μεγαλύτερος αδελφός), καμιά Μανίνα και Κατερίνα, πότε πότε και Μίκυ Μάους.

Στο νεκροταφείο Westwood Memorial Park του Λος Αντζελες βρίσκεται ο τάφος του Ρέι Μπράντμπερι που πέθανε το 2012. Στην επιτάφια πλάκα από γρανίτη ο επισκέπτης διαβάζει: «Ρέι Μπράντμπερι, 1920 - 2012.

Tο 1986, δεκαπέντε χρόνια ύστερα από τον θάνατο του Γιώργου Σεφέρη (1971), ο Γιώργος Χειμωνάς δημοσίευσε ένα γραπτό με τίτλο «Οι τρεις συναντήσεις».

Τα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα, ο Σέρλοκ Χολμς είχε γίνει ήρωας περιπετειών από πλείστους συγγραφείς ανά τον κόσμο.

Νικόλας Κάλας ή Νικήτας Ράντος ή Μιχάλης Σπιέρος ή Νικόλαος Καλαμάρης.

Η διαδικασία παραγωγής του έντυπου κόμικς μοιάζει σε πολλά σημεία με της κινηματογραφικής ταινίας. Η εικόνα ακολουθεί το σενάριο.

Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης θα περίμενε κανείς ότι το εμβληματικό μυθιστόρημα του Αρθουρ Κέσλερ Το μηδέν και το άπειρο, που πρωτοκυκλοφόρησε το 1941, θα έμοιαζε παρωχημένο.

Τον Ιούνιο του 1933 ο Ζορζ Σιμενόν, ως ρεπόρτερ της μεγαλύτερης γαλλικής εφημερίδας της εποχής, της Paris-Soir, ταξιδεύει στην Κωνσταντινούπολη για να πάρει συνέντευξη από μια σημαντική προσωπικότητα, τον Λεβ Νταβίντοβιτς Μπρόνσταϊν, που δεν ήταν άλλος από τον Τρότσκι.

Οταν το 2013 κυκλοφόρησε το αστυνομικό μυθιστόρημα του Μάρκου Κρητικού Απιστία μετά φόνου, αναγνώστες και κριτικοί χειροκρότησαν τον καινούργιο συγγραφέα που μπήκε στον χώρο ορμητικά με σκοπό να μείνει και να θριαμβεύσει.

Το καινούργιο βιβλίο του Χ. Α. Χωμενίδη καλύπτει την περίοδο 1860-1927 και στρέφεται γύρω από τα πρόσωπα του Αγγελου Σικελιανού και της Εύας Πάλμερ, που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, ερωτεύτηκαν και ανέπτυξαν κοινή καλλιτεχνική δράση κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου (θα πρέπει στο χρονικό του άνυσμα να υπολογίσουμε και το ιστορικό των οικογενειών τους). Δεν έχουμε ωστόσο να κάνουμε με βιογραφικό μυθιστόρημα, ούτε καν με ιστορικό.

Ανάμεσα στα «εικαστικά μυθιστορήματα» - η καλύτερη, κρίνω, ελληνική απόδοση του «graphic novel», ενός όρου του μάρκετινγκ, που συναντά τη σθεναρή αντίσταση πολλών μελετητ(ρι)ών και δημιουργών, καθώς προκρίνουμε την καθολική χρήση του όρου «κόμικς» - υπάρχει μια κατηγορία που συνδέεται στενά με τη λογοτεχνία: εκείνα που μεταφέρουν ένα έργο από το ένα μέσο (έντυπο λογοτεχνικό βιβλίο) στο άλλο (κόμικς).