Βιβλία

Τα δέκα καλύτερα βιβλία της χρονιάς, έτσι όπως προκύπτουν μέσα από τις παρουσιάσεις και τις κριτικές της εκδοτικής ομάδας και των κριτικών του ενθέτου «Βιβλία» παρουσιάζονται σε αυτή τη σελίδα.

«Κλείνει μια φιλολογική εκκρεμότητα και ολοκληρώνεται ο κύκλος των Μερών που καταλαμβάνουν στο σεφερικό έργο εξέχουσα θέση αμέσως μετά τα Ποιήματα και, όπως προκύπτει από το ενδιαφέρον που προκαλούν στους ερευνητές, πριν από τις Δοκιμές […] Είναι τα χρόνια που έχει σταματήσει η περιπλάνηση του διπλωμάτη, είναι τα χρόνια της παγκόσμιας αναγνώρισης». ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΚΟΥΖΕΛΗ, 17/03/19

«Τολμηρό και ρηξικέλευθο βιβλίο […] Θα αποτελέσει τη βάση για μεγάλες συζητήσεις, μείζονες αναθεωρήσεις και καταρρίψεις ερμηνευτικών στερεοτύπων, συνδυάζει τη γνώση που έχει παραχθεί για την «ελληνική περίπτωση» από την ιστορία, την ιστορική κοινωνιολογία και την πολιτική επιστήμη. Μέσα απ’ αυτή την επικοινωνία σχηματίζεται ένα άλλο ερμηνευτικό σχήμα και, κατά τον συγγραφέα, μια πιστότερη εικόνα […]

«Στο μυθιστόρημα αυτό η συνθετική ικανότητα του Κυθρεώτη δοκιμάζεται σε αναπεπταμένο πεδίο, περνώντας με επιτυχία ένα κατά τεκμήριον δύσκολο τεστ […] Πρόκειται όντως για μια ιδιαιτέρως μακρά ημέρα στη ζωή του τριανταπεντάχρονου δικηγόρου, η οποία διαπλέκει οργανικά το προσωπικό βίωμα και τη συλλογική εμπειρία των ηρώων, που διεκδικούν έτσι πόντους στην καθολική τους ύπαρξη». ΒΑΓΓΕΛΗΣ […]

«Οι δημιουργοί του graphic novel έχουν επιλέξει να μείνουν κοντά στην πραγματικότητα, γι’ αυτό και η αφήγηση εκτυλίσσεται εξιστορώντας τα γεγονότα και όχι με μυθοπλαστικούς διαλόγους […] Θα είχε ενδιαφέρον μια λιγότερο παραδοσιακή αφήγηση, ωστόσο αυτό δεν αποδυναμώνει αυτή την έντιμη βιογραφία του Χαλεπά που αξίζει να αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα». ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΚΟΥΖΕΛΗ, 15/06/19

«Η Εκσκαφή (η δεύτερη νουβέλα) είναι ακόμη μια μεταφορά καφκικής σύλληψης και εκτέλεσης, γραμμένη σε μια περίοδο που ο Κάφκα ήταν παντελώς άγνωστος, όχι μόνο στη Σοβιετική Ενωση αλλά και στη Δύση. Από υφολογικής πλευράς είναι ένα κείμενο πολύ πιο δύσκολο από την Ευτυχισμένη Μόσχα, αλλά και το πλέον αντιπροσωπευτικό και αριστοτεχνικό έργο του Πλατόνοφ». […]

«Η επιφυλλίδα είναι και δημοσιογραφικό και λογοτεχνικό είδος πολύ υψηλών απαιτήσεων […] Τα Χρόνια των ξενοδοχείων είναι εξαίσιο βιβλίο. Πολυπρισματικό, διεισδυτικό, απαράμιλλης ζωντάνιας, μια ακτινογραφία της μεσοπολεμικής Ευρώπης δοσμένη με άκρα ευαισθησία, με χιούμορ και αυτοσαρκασμό, με αφάνταστη περιγραφική δύναμη και ελεγχόμενο πάθος από έναν ανεπανάληπτο συγγραφέα». ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΒΙΣΤΩΝΙΤΗΣ, 20/10/19

«Ενα από τα πιο εμβληματικά βιβλία της Λατινικής Αμερικής στον 20ό αιώνα, ένα έργο που πλέον θεωρείται δικαίως κλασικό, το ανατριχιαστικό αφήγημα Επιχείρηση Σφαγή […] Σπουδαίο πεζογράφημα, το οποίο ασφαλώς και μπορούμε να διαβάσουμε ως ένα πρωτοποριακό μη μυθοπλαστικό μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε περίπου μία δεκαετία προτού ο Τρούμαν Καπότε δημοσιεύσει το περίφημο Εν ψυχρώ». ΓΡΗΓΟΡΗΣ […]

«Υπό την επήρεια αυτού του σκευάσματος, λοιπόν, παρακολουθούμε το χρονικό μιας ατομικής κατάπτωσης που συντελείται παράλληλα με την προϊούσα συλλογική παρακμή, με ό,τι δηλαδή ο Μισέλ Ουελμπέκ έχει εσχάτως μετουσιώσει σε συγγραφικό πρόγραμμα, την αυτοκαταστροφή της Δύσης […] Ο ακατάλυτος μηχανισμός της ανθρώπινης δυστυχίας συνιστά τον πυρήνα του βιβλίου». ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΕΚΟΣ, 05/05/19

«Περισσότερο περιγραφικές, λιγότερο αυστηρές ως προς τη σύνταξη θεωρητικών σχημάτων, ιδιαίτερα αναλυτικές, οι Ομολογίες της σάρκας αναδεικνύουν τον πλούτο των ιδεών και τη γονιμότητα των διασυνδέσεων που αποτελούν εν τέλει την κυριότερη κληρονομιά του Μισέλ Φουκό και αποβαίνουν ένα από τα πιο προσιτά έργα του – ίσως το πιο προσιτό μετά την Ιστορία της τρέλας». ΜΑΡΚΟΣ […]

«Λεπτομερής, διεισδυτική και πειστική η βιογραφία του Γκάρεθ Στέντμαν Τζόουνς επιτυγχάνει να επανεγγράψει τον πρωταγωνιστή της στην εποχή του κάνοντάς τον να μοιάζει στερεότερος ως προσωπικότητα και δικαιώνοντας την καταληκτική πρόταση του έργου: ο Μαρξ που κατασκευάστηκε τον εικοστό αιώνα έμοιαζε μόνο παρεμπιπτόντως με τον Μαρξ που έζησε τον δέκατο ένατο». ΜΑΡΚΟΣ ΚΑΡΑΣΑΡΙΝΗΣ, 21/07/19