Βιβλία

Η Αλκη Ζέη έζησε τις ελπίδες και τις διαψεύσεις του κόσμου της Αριστεράς, πίστευε στην Ελλάδα και στην ενωμένη Ευρώπη και υπηρέτησε αταλάντευτα την τέχνη της

Ο συγγραφέας και μεταφραστής που ξεκίνησε από την Αργολίδα της δεκαετίας του '50 και σταδιοδρόμησε για τέσσερις δεκαετίες στο Χάρβαρντ είχε έντονη παρουσία στα λογοτεχνικά δρώμενα Ελλάδας και Ηνωμένων Πολιτειών

Ο θεσσαλονικιός συγγραφέας μιλάει στο «Βήμα» με αφορμή το νέο του μυθιστόρημα που οργανώνεται γύρω από την πολιτική κρίση των Ιουλιανών του 1965. Με το «Casa Μπιάφρα», ένα μυθοπλαστικό πανόραμα της ψυχροπολεμικής Ελλάδας, αποδεικνύει ότι διανύει την πιο δημιουργική περίοδο της λογοτεχνικής του ωριμότητας

Μια νέα μελέτη που μόλις κυκλοφόρησε στα αγγλικά αναλύει τον ρόλο και την πολιτική της υπερδύναμης στην περιοχή

Κι αν ο Αγνωστος Στρατιώτης δεν είναι κενοτάφιο; Ενα πολιτικό μυθιστόρημα για την Αθήνα της κρίσης και την πολυδαίδαλη ιστορία του αναρχισμού

Η ιστορία, η τοπογραφία και τα μνημεία της οθωμανικής Αθήνας, δηλαδή η μακρά περίοδος από τα τέλη της δεκαετίας του 1450 έως το 1827, παρουσιάζονται στον τόμο «Ottoman Athens», που εκδόθηκε από τη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη και το Ιδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη. Ο συλλογικός τόμος, σε επιμέλεια της Μαρίας Γεωργοπούλου, διευθύντριας της Γενναδείου, και του Κωνσταντίνου Θανασάκη, […]

Ούτε ηλεκτρονικό ούτε ατμίζον. Ενα πραγματικό τσιγάρο, η τελευταία σταθερή σου επιθυμία. Κατ’ επανάληψη, σ’ το αρνιόμουν. Το ‘κοψα, σου λεγα, δεν με πίστευες, κι ευθύς ψαχούλευες τις τσάντες μου. Δεν έβρισκες, τα είχα καπνίσει όλα προτού χτυπήσω το κουδούνι σου. Ενα πραγματικό τσιγάρο, η νοερή γραφίδα σου μία ολόκληρη ζωή. Μετά, ατμιστό που ούτε […]

Γνώρισα την Κική Δημουλά στην εφηβεία μου, όταν μια συμμαθήτρια μού χάρισε το βιβλίο της Το τελευταίο σώμα μου (Στιγμή, 1989). Από τότε η φωνή των ποιημάτων της συνοδεύει τη ζωή μου. Λειτούργησε για μένα σαν σοφή συγγενής, που η πρόθεσή της είναι να ανασύρει και να επικοινωνήσει μια αλήθεια. Μου έδειξε πως μπορεί κανείς […]

Οι ομότεχνοι γράφουν

α) Ο δρόμος της Δημουλά προς την ωριμότητα (Το λίγο του κόσμου κ.εξ.) είναι πορεία από την παιγνιώδη αβεβαιότητα στην αποφασιστική αποφθεγματικότητα. Ακόμα και στις πιο πεποιημένες διατυπώσεις της και τους λεκτικούς-διανοητικούς ακροβατισμούς της με τις προσωποποιήσεις των ουσιαστικών διασώζει αλήθεια: ποίηση που εκκρεμεί μεταξύ γυναικείας επιμονής στη λεπτομέρεια και περίτεχνης εγκεφαλικής επεξεργασίας της. Αυτή […]

Σε ανθρώπινο επίπεδο, είχαμε μια εγκάρδια σχέση με την Κική Δημουλά. Ο θάνατός της μου έφερε αναμνήσεις από συναντήσεις, κουβέντες και φωτογραφίες που έτυχε να βγάλουμε μαζί. Να επισημάνω, πρώτον, ότι όποιος διαβάζει στίχους της Δημουλά, χωρίς να παρατίθεται το όνομά της, καταλαβαίνει αμέσως ότι είναι δικοί της. Αυτό συμβαίνει μόνο με τους χαρισματικούς ποιητές, […]

Εγώ γνώρισα την ποίηση της Κικής Δημουλά προτού γνωρίσω την ίδια. Ηταν στις αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν εκδόθηκε «Το λίγο του κόσμου», που εμένα τότε με συντάραξε, με συγκλόνισε. Σε εκείνο το βιβλίο η Δημουλά δήλωσε «παρούσα», το ένιωσαν όλοι, άλλοι με αγαλλίαση, ανάμεσά τους κι εγώ, κι άλλοι με ελεγχόμενο ακόμη φθόνο. […]

Αναμνήσεις και προσωπικά κείμενα με αυτοβιογραφικό υλικό, χρονογραφήματα και ταξιδιωτικές εντυπώσεις, στιγμιότυπα από την καθημερινή ζωή στην Τράπεζα της Ελλάδος είναι οι λιγότερο γνωστές αλλά ποικιλοτρόπως ενδιαφέρουσες πλευρές της συγγραφικής δραστηριότητας της Κικής Δημουλά

Η κορυφαία ποιήτρια αποκαλύπτει πτυχές της ζωής και της τέχνης της μέσα από εμβληματικές ομιλίες της

Στις συνεντεύξεις που παραχώρησε στο «Βήμα» η Κική Δημουλά το 2014 και το 2018 μίλησε για τα παιδικά της βιώματα, την έμπνευση, τον ρόλο των πνευματικών ανθρώπων

Επιλογή ποιημάτων

Λίγο πριν από την τελευταία περιπέτεια με την υγεία της, τη Δημουλά επισκέφθηκε στο σπίτι της οδού Φαέθοντος στην Κυψέλη η νύφη της, Κυριακή. Κάποια στιγμή τηλεφώνησαν στη συνονόματη εγγονή της ποιήτριας, φιλόλογο, η οποία εφέτος διδάσκει σε πανεπιστήμιο της Βιέννης. Η κουβέντα ξεκίνησε με ερωτήσεις για τη μικρούλα Κυριακή-Δωροθέα, το τελευταίο δισέγγονο της γιαγιάς […]

Η ποίηση της Κικής Δημουλά υπήρξε ριζοσπαστική και ανανεωτική, χωρίς να ανήκει σε σχολές ή δόγματα