Η χώρα μας δαπανά εδώ και δεκαετίες τεράστια ποσά για την άμυνά της. Οι λόγοι είναι αυτονόητοι – αρκεί να θυμηθεί κανείς πως η Ελλάδα είναι το μοναδικό μέλος της ΕΕ που απειλείται με casus belli από γειτονικό κράτος.
Η ελληνική αμυντική βιομηχανία, ωστόσο, ζει σχεδόν την ίδια περίοδο έναν διαρκή μαρασμό. Η συμμετοχή της στην αμυντική θωράκιση της χώρας είναι περίπου ανύπαρκτη.
Το 12ετες σχέδιο για την ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων συνοδεύεται από την πρόθεση να αποτελέσει παρελθόν αυτή η κακή πρακτική και η χώρα μας εκτός από εισαγωγέας οπλικών συστημάτων να καταστεί και παραγωγός.
Από τις πρώτες ύλες έως την τεχνογνωσία, τομείς της ελληνικής βιομηχανίας διαθέτουν τέτοιες δυνατότητες.
Για τη χώρα μας δεν αρκεί πλέον να προστατεύει τα εδάφη της. Θα πρέπει και να καλύψει και το χαμένο έδαφος απέναντι σε χώρες που ενίσχυσαν την αμυντική τους βιομηχανία και σήμερα προβάλλουν ως εξαγωγείς.
