Η σφοδρή σύγκρουση, που καθόρισε σε μεγάλο βαθμό την πορεία της Ελλάδας για δεκαετίες, εκδηλώθηκε για πρώτη φορά με ένταση το 1915 με τη μορφή διαφωνίας ανάμεσα στον πρωθυπουργό Βενιζέλο και τον βασιλιά Κωνσταντίνο. Το φαινόμενο κλιμακωνόταν διαρκώς και είχε ως αποτέλεσμα να διαμορφωθούν στην Ελλάδα δύο αντίπαλα κέντρα εξουσίας. Ο εθνικός αυτός διχασμός σε Βενιζελικούς και αντιβενιζελικούς διήρκεσε 20 χρόνια, και ήταν ένα βαθύ σχίσμα της ελληνικής κοινωνίας και της πολιτικής στον 20ό αιώνα.
Στον 21ο αιώνα το φαινόμενο του διχασμού έχει κτυπήσει συνολικά την Αντιπολίτευση. Τα τελευταία χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διαλυθεί… εκ ριζών, με τη Νέα Αριστερά και την Κασελάκειο Αριστερά… και το ΠΑΣΟΚ ταλανίζεται με τις αντικρουόμενες απόψεις του πολιτικού του συμβουλίου. Ενας νέος διχασμός των δημοκρατικών κομμάτων αποτελεί φαινόμενο επικίνδυνο για την πολιτική ζωή του τόπου. Η κυβερνώσα Δεξιά έχει απογοητεύσει τους πολίτες με μέτρα αντιλαϊκά, και αποκορύφωμα τον άθλιο χειρισμό της τραγωδίας των Τεμπών, ενώ παράλληλα η αντιπολίτευση διχασμένη απαιτεί την καταψήφιση της κυβέρνησης και εκλογές. Καθώς, λοιπόν, επικρατεί έλλειψη ενιαίου πολιτικού λόγου, που θα μπορούσε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, οι οποίοι συγχρόνως επιθυμούν τη σταθερότητα της πολιτικής ζωής στη χώρα, η κυβερνητική παράταξη εξακολουθεί να παραμένει στην πρώτη θέση των ποσοστών των κομμάτων και η συμμετοχή της να είναι απαραίτητη σε επόμενες εκλογές. Αυτό δυστυχώς οφείλεται στην έλλειψη συνεννόησης του δημοκρατικού χώρου, ακόμη και όταν αυτή είναι απαραίτητη. Οι διχαστικές τάσεις, που μοιάζουν να κυλούν στο αίμα μας, οδηγούν πάντα σε αδιέξοδο, ή και σε ανώφελες ενέργειες.
Αναζητείται, λοιπόν, ικανός κυβερνήτης, γιατί ο λαός δεν βλέπει προοπτική διακυβέρνησης από τα υπάρχοντα κόμματα. Οι πολίτες παραμένουν στην αναμονή και επιλέγουν πρώτο τον «κανένα». Εχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στην πολιτική και τους θεσμούς. Αυτοί ακριβώς οι πολίτες θα καθορίσουν την επόμενη κυβέρνηση, όποτε και αν γίνουν οι εκλογές. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η τραγωδία των Τεμπών θα παραμένει η μαύρη σελίδα της Ν.Δ. και θα τη σημαδεύει πάντα. Και είναι φανερό ότι τα Τέμπη παραμένουν καθοριστικά για τις εξελίξεις. Παρά την απαίτηση, μάλιστα, της κοινωνίας ολόκληρης για απόδοση δικαιοσύνης ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης άφησε στη θέση του τον υπουργό Δικαιοσύνης, δηλώνοντας ξεκάθαρα ότι εμμένει στις περί δικαίου αρχές της! Αν δεν ανακτηθεί η εμπιστοσύνη στους δημοκρατικούς θεσμούς, ελλοχεύει κίνδυνος για το πολιτικό σύστημα της χώρας. Είναι, εξάλλου, λυπηρό να ενημερωνόμαστε από το εξωτερικό, ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει εκφράσει ανησυχίες σχετικά με ζητήματα κράτους δικαίου και με περιστατικά διαφθοράς, που απειλούν και την χρηματοδότηση της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Παρά τα μηνύματα, που έρχονται από τις κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών χωρών για την ανάγκη συναίνεσης και συνεργασίας των κομμάτων, στην Ελλάδα οι πολιτικοί μας εμμένουν στον παραδοσιακό συσχετισμό Δεξιάς – Αριστεράς, και έτσι χάνονται στα σοκάκια… H Πλεύση Ελευθερίας καραδοκεί να… επιπλεύσει, και αυξάνει εντυπωσιακά τα ποσοστά της στις δημοσκοπήσεις, απορροφώντας όλη τη δυσαρέσκεια και την απογοήτευση της κοινωνίας από τους πολιτικούς. Και είναι επιεικώς αφελές να ονειρεύονται οι αρχηγοί της αντιπολίτευσης, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, ότι θα είναι οι επόμενοι πρωθυπουργοί. Θα πρέπει επιτέλους να προσγειωθούν και να κάνουν την υπέρβαση έγκαιρα, γιατί η υπομονή των πολιτών εξαντλήθηκε.
Ενα πρώτο βήμα συμπόρευσης της Αντιπολίτευσης έγινε, αναγκαστικά βέβαια, για την έκφραση δυσπιστίας , με δεδομένη την αποτυχία, και ένα δεύτερο για την πρόταση του ΠΑΣΟΚ σχετικά με την σύνθεση προανακριτικής, με… ακατανόητη και αυτή εξέλιξη, και με αβεβαιότητα των πολιτών για το ποιος υπηρετεί το κράτος δικαίου! Απομένει η τρίτη προσπάθεια… κουνηθείτε!
Η πασίγνωστη αρχαία ρήση «Η ισχύς εν τη ενώσει» θα πρέπει επιτέλους να γίνει συνείδηση των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Η κυρία Στέλλα Πριόβολου είναι ομότιμη καθηγήτρια, πρόεδρος Σώματος Ομοτίμων Καθηγητών ΕΚΠΑ, έφορος Σχολών Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός
