Η προστασία που παρέχει το Σύνταγμα στους υπουργούς ως προς τις ποινικές τους ευθύνες απαντούσε στον φόβο πως ένα «κράτος δικαστών» θα αποκτούσε ασύμμετρη ισχύ έναντι της πολιτικής εξουσίας.
Ο φόβος αυτός, προϊόν μιας δημοκρατίας που δεν αισθανόταν ακόμη ασφαλής, έχει σήμερα εκλείψει. Το περίφημο άρθρο 86 περί ευθύνης υπουργών οδεύει έτσι προς το τέλος του ιστορικού του κύκλου.
Οδεύει και επειδή η απόφαση του υφυπουργού Τριαντόπουλου να θέσει εαυτόν στη διάθεση της Δικαιοσύνης και οι έπαινοι του Πρωθυπουργού που ακολούθησαν, δημιούργησαν ένα «δεδικασμένο»: είναι αδύνατον πλέον να μην περιληφθεί το θέμα της ευθύνης των υπουργών στην αναθεωρητέα ύλη.
Όπως αποδείχθηκε, εξάλλου, η πολιτική έχει αποτύχει παταγωδώς στα ανακριτικά και άλλα δικαιοδοτικά καθήκοντα.
Μένει να φανεί εάν θα πετύχει στην υψηλή αποστολή και στη βασική της ευθύνη που δεν είναι άλλη από την αποκατάσταση του κύρους των θεσμών.
