Στο συλλαλητήριο της περασμένης Παρασκευής διατυπώθηκε ένα αίτημα ορθής λειτουργίας του κράτους – από την ασφάλεια που παρέχει στους πολίτες του έως τη διαφάνεια και την απόδοση δικαιοσύνης.
Κατά τη συζήτηση στη Βουλή, θα φανεί εάν το πολιτικό σύστημα έλαβε το μήνυμα ή εάν, αντιθέτως, θα ακολουθήσει αταβιστικά την οδό της στείρας κομματικής αντιπαράθεσης, εθισμένο στους κανόνες ενός πολιτικού παιχνιδιού, που μετράει μόνο νικητές και ηττημένους.
Το ίδιο το συλλαλητήριο ήταν μια αλλαγή υποδείγματος σε σχέση με το παρελθόν. Ιστορικό δεν το καθιστά μόνο ο όγκος του. Το καθιστά επίσης ο ειρηνικός και ακηδεμόνευτος χαρακτήρας του.
Μια τέτοια αλλαγή υποδείγματος ζητείται τώρα και από το πολιτικό σύστημα. Κραυγές και τσιτάτα δεν έχουν θέση στην πολιτική ζωή, ακριβώς επειδή οι πολίτες δεν πείθονται πια από τέτοιου τύπου συμπεριφορές.
Η δυσπιστία εξάλλου που εκφράζεται απέναντι στους θεσμούς, αγγίζει και τα ίδια τα κόμματα. Τα οποία οφείλουν να συμβάλουν, το καθένα από τη θέση του και στο μέτρο που του αναλογεί, στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης.
