Το γύρο του διαδικτύου έκανε πρόσφατα ένα βίντεο, στο οποίο φαίνεται μία ηλικιωμένη ασθενής να επιστρέφει στο σπίτι της επάνω σε μια πλαστική καρέκλα που έχει τοποθετηθεί πρόχειρα σε ένα φορτηγό. Το περιστατικό συνέβη στο Κέντρο Υγείας Αβδηρών του νομού Ξάνθης, και μου υπενθύμισε την πολιτική υγείας που εφαρμόζει η τωρινή κυβέρνηση, μια άγαρμπη επίθεση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) που έχει βαφτιστεί “αναβάθμιση των περιφερειακών νοσοκομείων”.
Ενστικτωδώς, θυμήθηκα τον συγχωρεμένο Σόιμπλε που ήθελε Ευρωζώνη δύο ταχυτήτων, και τώρα θα μου πείτε τι σχέση έχουν αυτά τα δυο; Η μεγάλη εικόνα του τομέα υγείας της χώρας μας είναι σε γενικές γραμμές η ακόλουθη: τα μεγάλα γενικά νοσοκομεία βρίσκονται σε μεγάλες αστικές περιοχές, τα περιφερειακά νοσοκομεία στη κύρια διοικητική περιοχή και τα μικρότερα νοσοκομεία σε ημιαστικές περιοχές και μικρές πόλεις. Τα νοσοκομεία που συνδέονται με τις ιατρικές σχολές της χώρας (που κατα κύριο λόγο βρίσκονται στις μεγάλες αστικές περιοχές) προσφέρουν σύνθετες και τεχνολογικά προηγμένες υπηρεσίες, κάτι το οποίο δεν συμβαίνει στον ίδιο βαθμό στα περιφερειακά και μικρά νοσοκομεία που αντιμετωπίζουν ελλείψεις ιατρικού αλλά κυρίως νοσηλευτικού προσωπικού.*
Οι ανισότητες υπάρχουν παντού, το ζήτημα όμως στο πολυτιμότερο αγαθό, την υγεία,είναι βαθιά ιδεολογικό. Καμία κυβερνήση του ανεπτυγμένου κόσμου δεν πέτυχε την αειφόρα οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη χωρίς να επενδύσει στην ανθρώπινη υγεία. Οι κυβερνητικές αποφάσεις – σαν άλλα βασιλικά διατάγματα – χωρίζουν τους πολίτες μεταξύ γαλαζοαίματων κατοίκων των αστικών κέντρων και πολίτων Β’ κατηγοριας, που μένουν στην περιφέρεια.
Η σημερινή κυβέρνηση κάνει μια οικονομική αξιολόγηση κόστους-ώφελους, μειώνοντας τα λειτουργικά κόστη προς το σύνολο των νοσηλευθέντων στις περιφέρειες, ενώ παράλληλα κρατά σταθερά τα κόστη στα αστικά κέντρα, καθώς ένα μεγάλο μέρος του νέου πληθυσμού ζει και εργάζεται εκεί, ενώ οι οικονομικές δραστηριοτήτες είναι συγκεντρωμένες σε αυτά. Αυτή η πολιτική είναι μεν κληρονομιά της οικονομικής κρίσης, όμως η κυβέρνηση την έχει μεγεθύνει περαιτέρω βάζοντας στο κάδρο την γνωστή αγαπημένη της “ατομική ευθύνη”, δημιουργώντας έμπρακτα διλήμματα για το κατά πόσο πρόθυμος είναι κάποιος να πληρώσει για ιδιωτική εξέταση ή επέμβαση,όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με παροχή εμφανώς υποβαθμισμένων υπηρεσιων στα νοσοκομεία της περιφέρειας.
Ο ενδόμυχος στόχος δυστυχώςφαίνεται να είναι να αφαιρεθεί η μάσκα οξυγόνου του ασθενή που λέγεται Ε.ΣΥ., ώστε να ξεκινήσει η μερική ιδιωτικοποίηση του συστήματος υγείας.
Η ασταθής αλαζονεία του 41% δημιουργεί σύννεφα που δεν αφήνουν την κυβέρνηση να αντιληφθεί πως ένα χαμηλό επίπεδο υγείας οδηγεί σε χαμηλό επίπεδο περιφερειακής ανάπτυξης και χαμηλής παραγωγικότητας. Το Ε.ΣΥ. – με βασικο εμπνευστή και αρχιτέκτονα τον αείμνηστο Γιώργο Γεννηματά – παραπαίει εδώ και χρόνια, μαζί με τις δομές του και τους ανθρώπους του.
Όπως ο Σοιμπλε οραματίζονταν τους Έλληνες σαν Ευρωπαίους πολίτες Β κατηγορίας, εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά εκτός Ευρωζώνης, έτσι και η Κυβέρνηση αντιμετωπίζει στην πράξη τους πολίτες της Ελληνικής περιφέρειας, που δεν έχουν την τύχη και τιμή να κατοικούν στα δυο μεγάλα αστικά κέντρα.
Η κ. Ντελή Ιμπραήμ Μπερρήν είναι Οικονομικός Σύμβουλος-Πιστοποιημένη λογίστρια Α’ υπογραφή.
