Αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες διεθνώς αποτελούν, ίσως, τη μεγαλύτερη γεωστρατηγική ανατροπή από την εποχή της προσέγγισης της Κίνας του Μάο με τις ΗΠΑ, επί προεδρίας Νίξον και της διπλωματίας του… πινγκ πονγκ.

Μεγάλος κερδισμένος όλων αυτών εμφανίζεται να είναι ο Ρώσος Πρόεδρος Πούτιν, παρά το γεγονός ότι απέτυχε στρατιωτικά, καθώς, παρά τις απώλειες, δεν κατάφερε να προχωρήσει το μέτωπο δυτικότερα μετά τον Νοέμβριο του 2022. Ωστόσο εμφανίζεται σήμερα κερδισμένος πολιτικά. Πρώτον, γιατί βγαίνει από τη διεθνή απομόνωση που του είχε επιβάλει η Δύση και συνομιλεί ως ίσος προς ίσο με τους Αμερικανούς, αλλά και γιατί κερδίζει μια σειρά από παραχωρήσεις, όπως η μη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, πριν καν ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις.

Ακόμα πιο σημαντικός, ίσως, είναι ο διχασμός της Δύσης, και ιδιαίτερα του ΝΑΤΟ, μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ. Η περίφημη «ομπρέλα», ή εγγύηση ασφάλειας, που παρείχε η Αμερική για 80 χρόνια στην Ευρώπη, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έχει σίγουρα τραυματιστεί όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν. Ταυτόχρονα, η άνοδος της φιλορωσικής, αυταρχικής, εθνικιστικής και ευρωσκεπτικιστικής ακροδεξιάς αποδυναμώνει την, έτσι κι αλλιώς, προβληματική ευρωπαϊκή ενότητα, τη στιγμή που η ενίσχυσή της είναι πιο απαραίτητη από ποτέ.

Αποφασισμένος να τα βρει με τη Ρωσία ο Τραμπ

Ο Τραμπ εμφανίζεται αποφασισμένος να τα βρει με τη Ρωσία, όμως κανείς δεν γνωρίζει αν υπάρχει, και ποιο είναι, το συγκεκριμένο σχέδιο για την πολυπόθητη ανακωχή και ειρήνη. Όλα αυτά έχουν προκαλέσει σοκ στους περισσότερους Ευρωπαίους ηγέτες, χωρίς ωστόσο να τους έχουν κινητοποιήσει προς το παρόν στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της ευρωπαϊκής άμυνας.

Η Ελλάδα προσέρχεται στη σχετική ευρωπαϊκή συζήτηση, που μόλις ξεκίνησε, με αναβαθμισμένη αξιοπιστία, καθώς είναι από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες που παραδοσιακά επιχειρηματολογούσαν υπέρ της γεωστρατηγικής χειραφέτησης της Ευρώπης και, ταυτόχρονα, ξοδεύει πολλά για την αμυντική της προπαρασκευή, σε αντίθεση με τους περισσότερους εταίρους της. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ήδη υπερασπιστεί, μαζί με τον Πολωνό ομόλογό του, Ντόναλντ Τουσκ, μια σειρά από πρωτοβουλίες για την κοινή ευρωπαϊκή άμυνα.

Προϋπόθεση, βέβαια, για να προωθηθούν οι ελληνικές απόψεις και τα συμφέροντα στο νέο ευρωπαϊκό τοπίο που διαμορφώνεται είναι η εσωτερική πολιτική σταθερότητα, την οποία κάποιοι σήμερα επιχειρούν να αμφισβητήσουν.