Ενα κλίμα τοξικότητας εγκαθίσταται και πάλι στη χώρα, αντίστοιχο με αυτό που δηλητηρίασε την ελληνική κοινωνία την προηγούμενη δεκαετία.
Το επεισόδιο που καταγράφηκε στη Βουλή ανάμεσα σε υπουργούς της κυβέρνησης και βουλευτές της αντιπολίτευσης με αφορμή τον θάνατο του Βασίλη Καλογήρου, γιου εισαγγελέως στη Λάρισα, είναι απλώς ενδεικτικό. Μπορεί να υποθέσει κανείς βασίμως ότι δεν θα είναι το τελευταίο.
Στον δημόσιο διάλογο κυριαρχούν πλέον σπερμολογίες, εξαπολύονται κατηγορίες, επιστρατεύονται πιθανά και απίθανα επιχειρήματα για να στηριχθούν θεωρίες. Πρόσωπα αμφίβολης επιστημονικής επάρκειας ανάγονται σε ειδικούς και άλλα, που ουδεμία σχέση έχουν με το ανακριτικό έργο, σε δικαστές.
Για ακόμη μία φορά, κανένας δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Καταφανώς η κυβέρνηση που υπέπεσε σε μια σειρά από διαχειριστικά λάθη αναπαράγοντας παθογένειες του παρελθόντος. Προφανώς και η αντιπολίτευση, τμήμα της οποίας αποδίδει σκοπιμότητες, ανάλογες που θα αποδίδονταν στο οργανωμένο έγκλημα.
Οπως έχει διδάξει η πρόσφατη εμπειρία, η μετατροπή της πολιτικής ζωής σε βούρκο έχει μόνο χαμένους. Κυρίως την ελληνική κοινωνία, η οποία καλείται στο τέλος να πληρώσει τον λογαριασμό. Αυτό είναι το τίμημα. Και είναι πολλαπλάσιο από οποιοδήποτε πρόσκαιρο όφελος που μπορεί να προσδοκά κανείς.
