Διάβαζα προ ημερών το νέο βιβλίο του ομ.καθηγητή Ιωάννη Μάζη: Γεωπολιτική και σύγχρονη Τέχνη, και σκεπτόμουν κάθε τόσο: «Ω! τι κόσμος μαμά…». Τι κόσμος είναι αλήθεια αυτός, που κυριαρχείται παλαιόθεν από τη δύναμη του χρήματος, με την εξουσία του «Ηγεμόνα» να καταπατά κάθε ανθρώπινη αξία;
Πάντα με προβλημάτιζε η ηγεμονία της Αμερικής, αλλά ομολογώ ότι συγκλονίστηκα απ’ όσα διάβασα για την CIA και τον κόσμο των Γραμμάτων και Τεχνών. Το βιβλίο αυτό με διευκόλυνε να ερμηνεύσω ιστορικά την πολιτική της Αμερικής εντός και εκτός των ορίων της, βιώνοντας σήμερα τον… θρύλο της προεδρίας Τραμπ!
Επιλεκτικά, λοιπόν, αναφέρομαι σε ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα του βιβλίου. Στο σημείωμα προθέσεων, ο Ιωάννης Μάζης ενημερώνει τον αναγνώστη για την εργαλειοποίηση της Τέχνης, Εικαστικών και Μουσικής, μέσω σημαντικών και υψηλού κύρους μαρξιστογενών – αντισοβιετικών όμως – διανοούμενων. Aλλωστε, όπως ο ίδιος συμπληρώνει, στην διεθνή πολιτική ιδιαίτερα, ο Πυλώνας Πολιτικής και ο Πυλώνας Πολιτισμού – Πληροφορίας δίνουν την δυνατότητα να πείθεις, επηρεάζοντας τους κοινωνικούς σχηματισμούς, παρά να εξαναγκάζεις με τον σκληρό Πυλώνα Aμυνας /Ασφάλειας. Αυτό το είδος ισχύος είναι πιο αποδεκτό από τις κοινωνίες. Μέσω, δηλαδή της εργαλειοποίησης της κουλτούρας και των πολιτιστικών αξιών, πραγματοποιούνται οι επιθυμίες του εκάστοτε «Ηγεμόνα» για τις αλλαγές στη δομή της κοινωνίας.
Στον πρόλογό του ο συγγραφέας μάς ενημερώνει ότι κατά τη διάρκεια της κορύφωσης του Ψυχρού Πολέμου, η κυβέρνηση των ΗΠΑ διέθεσε τεράστιους πόρους για ένα άκρως μυστικό πρόγραμμα πολιτικής προπαγάνδας στη Δυτική Ευρώπη το οποίο διαχειρίστηκε η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών CIA. Επίκεντρο ήταν το Κονγκρέσο για την Πολιτική Ελευθερία, το οποίο διηύθυνε πράκτορας της CIA από το 1950 έως το 1967. Ως αποστολή είχε να απομακρύνει τη δυτική διανόηση από την τάση προς τον μαρξισμό και τον κομμουνισμό. Η ίδρυση της CIA σηματοδότησε μια δραματική αναμόρφωση της παραδοσιακής αμερικανικής πολιτικής, που μακροπρόθεσμα προχώρησε σε ένα αόρατο μοντέλο διακυβέρνησης, του οποίου η δυνατότητα κατάχρησης, δεν γνώριζε κανένα είδος λογοδοσίας, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Εξάλλου, η CIA και το ίδρυμα Ford, μεταξύ άλλων οργανισμών, είχαν δημιουργήσει και χρηματοδοτούσαν έναν μηχανισμό διανοούμενων που επιλέχθηκαν για τις «σωστές θέσεις» σχετικά με τον Ψυχρό Πόλεμο. Η συμφωνία αυτή των διανοούμενων δεν θα μπορούσε, φυσικά, ποτέ να είναι προς το συμφέρον των Γραμμάτων και Τεχνών, ακόμα και προς το συμφέρον της ίδιας της ανθρωπότητας.
Τέλος από το κεφάλαιο του βιβλίου με τίτλο «Πολιτιστικό ΝΑΤΟ» ο αναγνώστης ενημερώνεται ότι η κύρια ομάδα πίεσης για την προώθηση της ιδέας μιας ενωμένης Ευρώπης σε συνεργασία με την Αμερική ήταν το Ευρωπαϊκό Κίνημα, μια οργάνωση –ομπρέλα, που κάλυπτε μια σειρά από δραστηριότητες που στόχευαν στην πολιτική, στρατιωτική, οικονομική και πολιτιστική ολοκλήρωση. Χρηματοδοτήθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου από την CIA μέσω ενός εικονικού μετώπου, που ονομαζόταν «Αμερικανική Επιτροπή για την Ενωμένη Ευρώπη». Αυτές οι οργανώσεις ήταν στην αιχμή μιας εκστρατείας σκληρής προπαγάνδας. Αρκεί να αναφερθεί ότι όσοι φιλελεύθεροι διεθνιστές ενδιαφέρονταν για την ιδέα μιας Ευρώπης ενωμένης γύρω από τις εσωτερικές της αρχές, και όχι σύμφωνα με τα αμερικανικά στρατηγικά συμφέροντα, θεωρήθηκαν από την Ουάσιγκτον αιρετικοί. Eτσι, η CIA και το Συμβούλιο Ψυχολογικής Στρατηγικής έλαβαν οδηγίες να καθοδηγήσουν τα μέσα ενημέρωσης και τα προγράμματα προς την καταστροφή αυτής της συγκεκριμένης αίρεσης.
Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό ο αναγνώστης ενημερώνεται υπεύθυνα για θέματα που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Αμερική, αλλά και τη διεθνή πολιτική. Παράλληλα όμως απογοητεύεται από την αμερικανική πολιτική, που σταθερά και διαχρονικά ηγεμονεύει με όπλο το χρήμα, μακριά από ανθρωπιστικές αξίες και ιδεώδη.
Η Αμερική, ως φαίνεται, συνεχίζει και σήμερα την ίδια πολιτική, με κορυφαίο γεγονός, την επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία. Ο πλανητάρχης στον πρόσφατο λόγο του με την ανάληψη της προεδρίας έδωσε δείγματα αυταρχισμού, έλλειψης ορθολογισμού, αθέμιτου ανταγωνισμού, και απαξίωσης των πάντων! Επαγγέλθηκε μια Μεγάλη Αμερική, ακόμη και με κατάληψη άλλων χωρών. Παρουσίασε το μοντέλο μιας εξουσίας, που στηρίζεται στη δύναμη του χρήματος καιστην επικοινωνία. Δεν τέλειωσε καλά-καλά ο όρκος του και ο πλανητάρχης Τραμπ υπέγραψε την αποχώρηση των ΗΠΑ από την Συνθήκη του Παρισιού για το κλίμα, αλλά και από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, με εξαιρετικά σοβαρές επιπτώσεις παγκόσμια, και σε μια εποχή που ταλανίζεται από την κλιματική κρίση και την πανδημία. Στήριξε την ύπαρξη δύο φύλων, την αύξηση των αμυντικών δαπανών και των δασμών, καθώς και σκληρά μέτρα για τους μετανάστες. Ο ίδιος επιχειρεί να θέσει ουσιαστικά τους όρους του παγκόσμιου παιχνιδιού, καθώς όλοι οι άλλοι γύρω του, και κατεξοχήν οι Ευρωπαίοι, είναι κατά τη γνώμη του, ανάξιοι λόγου.
Ουδέποτε πρόεδρος κράτους, και μάλιστα πλανητάρχης, παρέλειψε να αναφερθεί σε εναρκτήριο λόγο του στις ανθρωπιστικές αξίες και τα ιδεώδη, καθώς και στην ανάγκη διατήρησης της ειρήνης παγκόσμια. Ο φιλελευθερισμός των προκατόχων του Τραμπ εξανεμίστηκε με έναν και μόνο δικό του λόγο. Ας ελπίσουμε μια δύναμη θεϊκή να βοηθήσει στην τήρηση της διεθνούς ομαλότητας που κινδυνεύει και αυτή να εξανεμιστεί!
Η κυρία Στέλλα Πριόβολου είναι ομότιμη καθηγήτρια, πρόεδρος Σώματος Ομοτίμων Καθηγητών ΕΚΠΑ, έφορος Σχολών Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός.