Στο 20ο επεισόδιο των «Απαράδεκτων» ή αλλιώς της εμβληματικής τηλεοπτικής σειράς του MEGA που συνέγραψε η Δήμητρα Παπαδόπουλου, οι ήρωες, ήτοι ο Σπύρος, η Δήμητρα, ο Γιάννης και ο Βλάσης αποφασίζουν να μετρήσουν το μπόι τους με την ελληνική εκπροσώπηση στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision. Παρά την τίμια προσπάθειά τους και τις ευφάνταστες απόπειρές τους να απαντήσουν στο ερώτημα «τι θέλει η Ευρώπη;», τελικά μένουν με άδεια χέρια.

Η Βασιλεία των 170 χιλιάδων κατοίκων δηλώνει καθ’ όλα έτοιμη να υποδεχτεί τα στίφη των eurofans μεταξύ 13 και 17 Μαΐου
Η εξαμελής παρέα – με τις προσθήκες του Βασίλη Χαλακατεβάκη και της Ρένιας, aka Αστροπελέκι- κατέληξε μεν στη δημιουργία του τραγουδιού «Ζήτω οι ομάδες» το οποίο εικονοποίησαν με χλαμύδες, περικεφαλαίες, σανδάλια και ακορντεόν, όμως σύμφωνα με το σενάριο του επεισοδίου η ελληνική επιτροπή αποφάσισε να μην προκρίνει κανένα τραγούδι για την Ευρώπη, λόγω του χαμηλού ποιοτικού επιπέδου των συμμετοχών.

T@ Nemo κατάφερε με την περσινή νίκη του στο Μάλμο να φέρει το διαγωνισμό στην Ελβετία έπειτα από 25 χρόνια
Μπορεί 33 χρόνια μετά η χώρα μας να έχει κάνει φιλότιμες προσπάθειες για τη σοβαρότερη αντιμετώπιση του τηλεοπτικού διαγωνισμού τραγουδιού, τον οποίο μόνο πέρσι παρακολούθησαν 163 εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλον τον κόσμο. Τι κι αν όμως φέτος συμπληρώνονται 20 χρόνια από τη σημαδιακή πρώτη και μόνη νίκη της Ελλάδας στη Eurovision, φαίνεται πως η αλλοτινή αμηχανία που χαρακτήρισε τη σχέση μας με το θεσμό, αυτή δηλαδή που είχαν αποτυπώσει μέχρι κεραίας οι «Απαράδεκτοι», έχει επιστρέψει για τα καλά.

Ο σχεδιασμός της σκηνής του 69ου Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision, στους χορηγούς του οποίου δεν ανήκει πλέον το TikTok
Αυτό τουλάχιστον αποπνέουν οι 12 φιναλίστ του φετινού εθνικού τελικού, οι οποίοι απόψε θα διεκδικήσουν το εισιτήριο για τον 69ο Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision που θα πραγματοποιηθεί στη Βασιλεία της Ελβετίας (13-17/05) -πρόκειται για την 45η συμμετοχή της χώρας μας στο θεσμό-, σε μια ψηφοφορία που αναμένεται πιο άνευρη και αδιάφορη κι από την εκλογή σχολικού δεκαπενταμελούς συμβουλίου – το αποτέλεσμα θα προκύψει κατά 50% από την ψηφοφορία του κοινού ενώ το άλλο 50% θα κριθεί από την ετυμηγορία των δύο ελλανόδικων επιτροπών (Ελλήνων και διεθνών ειδημόνων). Ακούσαμε, θυμηθήκαμε, σκεφτήκαμε, αναπολήσαμε, αναρωτηθήκαμε -κυρίως γιατί- και μεταφέρουμε.
1. Elevator (Up & Down) – RIKKI
Δε χρειάζεται να μακρηγορήσει κανείς για να μιλήσει για τον Rikki, κατά κόσμον Κωνσταντίνο και το τραγούδι του. Η συνταγή είναι απλή: λίγος Mika, μια ιδέα Harry Styles – χωρίς τα γουναρικά και το larger than life ενδυματολογικό κώδικα-, λίγος Τζάστιν Μπίμπερ και μια πρέζα εφηβική ενέργεια boyband θα μπορούσαν να κάνουν τη δουλειά. Αλλά δεν την κάνουν. Ωστόσο οφείλει να αναγνωρίσει κανείς πως ακούγεται παραπάνω από ευχάριστα ως μουσικό χαλί ανελκυστήρα.
2. Free Love – Θάνος Λάμπρου
Ένα πράγμα μπορεί να νιώσει κανείς ακούγοντας τον οιονεί ροκ ύμνο του νεαρού τραγουδοποιού. Ποιο είναι αυτό; Μα τι άλλο από τη χαίτη του Τζον Μπον Τζόβι να ανεμίζει μπρος στο πρόσωπό του ραντίζοντας τον αφειδώς με στάλες ιδρώτα. Το «Free Love», μοιάζει κάπως εκτός μόδας όπως ο Χρήστος Δάντης το 2007 με το τραγούδι «No Madonna». Για την ιστορία τότε την κούπα σήκωσε ο Σαρμπέλ με το δοκιμασμένο τρίπτυχο τσιφτετέλι-σινανάι-αγγλοελληνικός στίχος που συμπυκνώθηκε στο αλήστου μνήμης «Yassou Maria».
3. Γη Μου – Κώστας Αγέρης
Να μια ακόμα καθόλου φιλόδοξη προσπάθεια να παντρευτεί η ελληνική παράδοση με το σύγχρονο ήχο της φυλής μας. Μοναδικό πρόβλημα της εν λόγω συμμετοχής είναι το γεγονός πως ο σύγχρονος ήχος στη χώρα μας τόσο υπαρκτός όσο ας πούμε η κοινή λογική.
Σε κάθε περίπτωση το τραγούδι που προκρίθηκε στις 12 καλύτερες συμμετοχές του φετινού ελληνικού τελικού πασχίζει να συνδέσει τα ασύνδετα και δεν είναι καν τόσο αχταρμάς όσο ο περσινός που παρουσίασε η Μαρίνα Σάττι. Κοντολογίς δεν καταφέρνει να γίνει τόσο κακό, ώστε να καταλήγει αν όχι καλό, τουλάχιστον ενδιαφέρον.
4.Lost My Way – Andy Nicolas
Ας μην ταξιδέψουμε πολύ πίσω στο χρόνο. Θυμάστε το 2023 , όταν ο Βίκτωρ Βερνίκος και τα κοντά, προσκοπικά παντελονάκια με τα οποία εμφανίστηκε επί σκηνής του Λίβερπουλ έφεραν το απευκταίο, άφησαν δηλαδή τη χώρα μας εκτός του νυμφώνος του μεγάλου τελικού της Eurovision;
Ε, η ιστορία θα μπορούσε να επαναληφθεί και φέτος ως φάρσα εάν ο Ανδρέας Κουτσονικόλας κατά κόσμον Andy Nicolas πάρει το χρίσμα και το μακρύ δρόμο για τη Βασιλεία της Ελβετίας όπου θα πραγματοποιηθούν οι ημιτελικοί και ο τελικός της Eurovision στις 13, 15 και 17 Μαΐου.
Εννοείται πως ο ελληνικός λαός δεν έχει καμία πρόθεση να μάθει από την ιστορία του, όμως στα καλά νέα η κατά τα άλλα τίμια μπαλάντα του νεαρού τραγουδοποιού είναι τόσο αδιάφορη που μπορεί να περάσει απλώς ως ένα ευχάριστο διάλειμμα για διαφημίσεις – κατά προτίμηση βρεφικών τροφών.
5. Αστερομάτα – Klavdia
Είτε συχνάζει κανείς σε πανηγύρια, είτε έχει πάθει όψιμο «τσότσο» με την ελληνική μουσική παράδοση, είτε μπούχτισε την Μαρίνα Σάττι και γονάτισε από την υπερκατανάλωση Ιουλίας Καραπατάκη, η klavdia είναι εδώ για να εκφράσει, να χορτάσει και να δώσει μια γιουροβιζιονική εναλλακτική στον μέσο Έλληνα φασαίο, τον γκρούβαλο και τον νεοχίπι.
Αν μη τι άλλο αξίζουν συγχαρητήρια στα ακόμα μη γνωστά πρόσωπα της ελληνικής κριτικής επιτροπής (θα τα μάθουμε τη βραδιά του ελληνικού τελικού) για το πνεύμα συμπερίληψης που επέδειξαν φέρνοντας το σεγκούνι πρωταγωνιστή στην ευρωπαϊκή μουσική κονίστρα. Παρεμπιπτόντως, η Klavdia μπαίνει στην αρένα του εθνικού τελικού με το momentum του φαβορί. Εντάξει, και τα γυαλιά της Νάνας Μούσχουρη.
6. Παράδεισος – Κωνσταντίνος Χριστοφόρου & Κώστας Καραφώτης
Το 1994 ο Κώστας Μπίγαλης και οι Sea Lovers ταξίδεψαν στη δυτικότερη πρωτεύουσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήτοι στο Δουβλίνο, μεταφέροντας στις αποσκευές τους ήλιο, θάλασσα και αθάνατο ελληνικό καλοκαίρι. Το για λάθος λόγους εμβληματικό «Τρεχαντήρι» – με τη Βικτώρια Χαλκίτη στα φωνητικά – κατετάγη στην 14η θέση από τις συνολικά 25 συμμετοχές του διαγωνισμού. Κυρίως γράφτηκε με χρυσά (άντε ορειχάλκινα γράμματα) στην ιστορία, αφού ανέβασε τον πήχη του καλτ των ελληνικών συμμετοχών σε δυσθεώρητο ύψος.
Αυτή την ατμόσφαιρα του δαντελωτού ακρογιαλιού, του μεταμοντέρνου greek kamaki, του κύματος που σκάει μπρος στα τραπέζια της παρά θιν’ αλός ταβέρνας αποφάσισαν να αναστήσουν ο Κωνσταντίνος Χριστοφόρου (που έχει συμμετάσχει ήδη τρεις στη Eurovision για λογαριασμό της Κύπρου) και ο Κώστας Καραφώτης στην παρθενική εμφάνισή του ως φιναλίστ. Το δίχως άλλο η σύμπραξή τους απέδωσε καρπούς. Αν δηλαδή είχαν σκοπό να δημιουργήσουν ένα ιδανικό μουσικό θέμα (βλ. χαλί) για νεόκοπη σαπουνόπερα της ελληνικής TV.
7. High Road – Georgina Kalais & John Vlaseros
Είναι τούτο το τραγούδι έτοιμο να εκπορθήσει τη γιουροβιζιονική Ευρώπη; Η απάντηση θα είναι σκληρή αλλά ειλικρινής. Παρότι αξιόλογη σύνθεση και με παραπάνω από ευπρεπή ερμηνεία, η καριέρα αυτής της συμμετοχής μοιάζει καταδικασμένη να διαρκέσει λιγότερο από όσο κρατά η κατανάλωση ενός ποτηριού bourbon σε ένα συνοικιακό jazz bar της Νέας Ορλεάνης. Εβίβα, να πάνε κάτω τα φαρμάκια.
8.Sirens – BARBZ
Εντάξει, ας είμαστε δίκαιοι. Η πρόταση της Barbz και της ομάδας της για τον φετινό, 69ο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision είναι ό,τι πιο σύγχρονο και relevant (που λένε και στη μέση ελληνική επαρχία) με την εποχή που διανύουμε. Κι αυτό βεβαίως είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημά του σε σχέση με την επιλογή του φιλοθεάμονος κοινού, το οποίο εκτός από τη σοφία του πολλάκις έχει αποδείξει και τη μη στενή σχέση του με το καλό γούστο, την αισθητική και το τώρα.
Βεβαίως υπάρχει μια βασική μομφή που θα μπορούσε να εκφράσει κανείς, πως δηλαδή η ανερχόμενη καλλιτέχνης θυμίζει υπερβολικά την Αμερικανίδα συνάδελφό της Μπίλι Άιλις. Αλλά για να είμαστε και ρεαλιστές: α) σιγά μη φτάσουν ποτέ τα νέα στην Αμερική για τη σωσία της τραγουδίστριας από τις εσχατιές της Βαλκανικής χερσονήσου και β) όχι ότι δεν έχουμε δει κόπιες, ρεπλίκες, ενίοτε και κακέκτυπα διεθνών σταρ με το καντάρι στον πανευρωπαϊκό διαγωνισμό τραγουδιού. Στο τέλος της μέρας άλλωστε «κάλλιο πρώτος στο χωριό, παρά δεύτερος στην πόλη».
9. Vale – Evangelia
Ο τίτλος του τραγουδιού της νεαρής καλλιτέχνη που ήδη εκκολάπτεται σε σταρ του ντόπιου πενταγράμμου είναι μάλλον αυτοαναφορικός και δηλωτικός του τρόπου με τον οποίο δημιουργήθηκε η σύνθεση την οποία εκείνη και οι συνεργάτες της έκλεισαν σε ένα φάκελο γεμάτο νότες, όνειρα και προσδοκίες και απέστειλαν στην ΕΡΤ.
Βάλε και λίγο ποπ, βάλε και λίγο τσιφτετέλι, βάλε και μια ντουζίνα beats, βάλε μια μυρωδιά ελληνικής παράδοσης να θυμηθούμε τις ένδοξες γιουροβιζιονικές μας ημέρες, τότε που η Έλενα Παπαρίζου έπαιζε ποντιακή λύρα επί σκηνής με το μπαλέτο του Φωκά Ευαγγελινού στο ρόλο του μουσικού οργάνου. Κοντολογίς, θα το κάψουμε απόψε κυρ-Στέφανε.
10. Odyssey – Dinamiss
Επιτέλους και μια συμμετοχή που αποφάσισε να φτύσει ρίμες στη σκηνή της εγχώριας Eurovision, δοξάζοντας την ελληνική παραδοσιακή μουσική, δηλαδή την τραπ. Ένα γυναικείο δίδυμο, ένα τραγούδι που παντρεύει την Ανατολή, τη Δύση, το Βορά και το Νότο με τα «πριόνια», ένας πολιτισμικός πολτός από εκείνους που μιλούν αδιαμεσολάβητα στην καρδιά μας.
Τέτοιο έπος είχε να συμβεί από το 2002, τότε που η Πέγκυ Ζήνα με το τραγούδι «Love is a wonderful thing» (σε σύνθεση Θάνου Καλλίρη) κονταροχτυπιόταν στα τηλεπαράθυρα με τον νικητή εκείνης της χρονιάς Μιχάλη Ρακιτζή, την ώρα που η MLV, κατά κόσμον Μαρία Λουίζα Βασιλοπούλου έχυνε μαύρο δάκρυ που ακόμα και ο ίδιος ο πατέρας της δεν είχε καταφέρει να την ψηφίσει μέσω της τηλεψηφοφορίας. Ευτυχώς, που πια δεν υπάρχουν τηλεπαράθυρα. Ή και όχι.
11. Unhurt Me – Nafsika
Φιλότιμη μεν, άνευρη δε η συμμετοχή της τραγουδίστριας στη φετινή κούρσα για το ντόπιο χρίσμα της Eurovision. Θα περίμενε κανείς κάτι τουλάχιστον πιο «ώπα» από μια από τις μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού αλλοτινές teen pop stars της χώρας.
Η Nafsika που κάποτε τραγούδησε το έπος «Μη με παίρνεις τηλέφωνο / Μη μου στέλνεις μηνύματα» αλλά και το «Κάνω όνειρα» σε μουσική και στίχους αμφότερα του Γιώργου Θεοφάνους βγήκε στον πηγαιμό για τη Eurovision με μια μελιστάλαχτη, λυρική, ακορύφωτη μπαλάντα. Σαν να λέμε γυμνή στ’ αγκάθια ή κατά τα νεόκοπα ειωθότα ντυμένη στο Instagram.
12. Play It – Xannova Xan
Υπάρχει κάτι επιτηδευμένα επικό στο τραγούδι με το οποίο η Xannova Xan παλεύει να κουρσέψει τον εγχώριο τελικό της Eurovision και κατόπιν να εκστρατεύσει στην Ευρώπη. Θα ήταν μια παραπάνω από φιλόδοξη συμμετοχή εάν εκπροσωπούσε κάποια από τις αλλοτινές χώρες του ανατολικού μπλοκ που αναζητούν μερτικό στη δυτικότροπη ποπ, όμως τι κρίμα που ανήκομεν – έστω και κατ’ όνομα- εις την Δύσιν.