Μετά το ογκώδες συλλαλητήριο στην Αθήνα για τα Τέμπη και τις πολυπληθείς συγκεντρώσεις σε άλλες πόλεις, κόμματα της αντιπολίτευσης ζήτησαν τον Πρωθυπουργό σε προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή. Ο ίδιος ανταποκρίθηκε στο αίτημα.
Η συζήτηση θα κριθεί ως προς την ουσία της. Θα ήλπιζε πάντως κανείς να μην εξελιχθεί σε ακόμη μία μια ανούσια αντιπαράθεση και μια μάχη εντυπώσεων κατά την οποία η μία πλευρά θα κατηγορεί και η άλλη θα επιστρέφει τις κατηγορίες.
Το νόημα και η σημασία της συζήτησης έχουν κατά μία έννοια οριστεί από το μέγεθος και το ύφος των συλλαλητηρίων. Σχεδόν ποτέ στη χώρα μας δεν διαδήλωσαν τόσοι πολλοί και τόσο σιωπηρά.
Οι συγκεντρώσεις των πολιτών ήταν η έκφραση ενός βουβού πένθους για ένα συλλογικό τραύμα που παραμένει ανοικτό. Ηταν και μια εκδήλωση συμπαράστασης στους συμπολίτες μας που θρηνούν για τους οικείους τους, η οποία συνοδεύτηκε από ένα αίτημα: Να διαλευκανθούν πλήρως τα αίτια που προκάλεσαν την τραγωδία και οι υπεύθυνοι να τιμωρηθούν από τη Δικαιοσύνη χωρίς να πλανάται πάνω από τη χώρα το φάντασμα της συγκάλυψης.
Το πολιτικό σύστημα οφείλει να αρθεί στο ύψος του πήχη που έθεσαν οι πολίτες και η συζήτηση να γίνει και υπό το φως των στοιχείων που θα προκύψουν και από το επίσημο πόρισμα του ΕΜΠ.
Σε κάθε περίπτωση, το συλλογικό τραύμα δεν θα πρέπει να βαρύνει από ένα τραύμα στους θεσμούς.
Στη χώρα δεν πρέπει ένα τέτοιο διπλό τραύμα.