Τι οδήγησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην επιλογή του Κώστα Τασούλα που σπάει μια παράδοση εικοσαετίας που ήθελε ο Πρωθυπουργός να προτείνει για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα πρόσωπο από άλλο πολιτικό χώρο από αυτόν που εκπροσωπεί ο ίδιος και το κόμμα του; Θα μπορούσε κάποιος, στα σοβαρά, να υποστηρίξει ότι οφείλεται στη …μοίρα των αρχηγών της ΝΔ που είτε είναι, είτε θέλουν να εμφανίζονται, ως κεντρώοι. Σκοντάφτουν στην βάση της παράταξης τους, που τους θέτει όρια. Το είδαμε στο παρελθόν με τον Κώστα Καραμανλή. Πολιτεύθηκε με σημαία του τον «μεσαίο χώρο» αλλά ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν να βάλουν την υπογραφή τους στο διχαστικό δημοψήφισμα Χριστόδουλου για τη μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Αντί να υποστηρίξει μια αυτονόητη απόφαση έκλεισε το μάτι σε ακραίες συντηρητικές απόψεις.

Πριν από μια εβδομάδα ο Πρωθυπουργός στον επικήδειο που εκφώνησε στην κηδεία του Κώστα Σημίτη επιχείρησε να διεκδικήσει μεγάλο μέρος της πολιτικής παρακαταθήκης του ανθρώπου που κατάφερε να αλλάξει την όψη της σύγχρονης Ελλάδας. Και λίγα εικοσιτετράωρα, πριν την ανακοίνωση της απόφασης του για τον υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας μιλώντας σε μαθητές του ΕΠΑΛ Περάματος είχε επισημάνει: «Υπάρχουν φορές, που πρέπει να κάνεις πραγματικές υπερβάσεις, που πρέπει να διαλέγουμε την πιο τολμηρή, την πιο προχωρημένη λύση, έστω κι αν αυτό μπορεί να σημαίνει αναταραχή ή να προκαλεί κάποιο πρόσκαιρο πολιτικό κόστος.» Η επιλογή του αξιοπρεπούς Κώστα Τασούλα, ενός πολιτικού που δεν έχει συνδεθεί με την τοξικότητα που κυριάρχησε στην πολιτική σκηνή της χώρας τα δύσκολα χρόνια της οικονομικής κρίσης, κακά τα ψέματα, δεν είναι ούτε η πιο τολμηρή, ούτε η πιο προχωρημένη λύση.

Είναι μια επιλογή που έδειξε ότι ο Πρωθυπουργός υπολογίζει, παρά τα λεγόμενα του, και την αναταραχή και το (δεξιό) πολιτικό κόστος. Στο εσωτερικό της ΝΔ από εχθές επικρατεί ηλιοφάνεια. «Επιτέλους φύσηξε δεξιός αέρας» ήταν μια από τις φράσεις των βουλευτών της ΝΔ με την οποία έγινε δεκτή η ανακοίνωση της επιλογής Τασούλα. Η δεξιά πολυκατοικία «μαζεύτηκε», στη λογική ότι η ΝΔ «δεν έχουμε πρόβλημα στο κέντρο αλλά στα δεξιά μας». Καλά, θα μπορούσε να είναι ο αντίλογος, η επιλογή Τασούλα δεν φέρνει σε απόσταση τον κ. Μητσοτάκη από τους καλούμενους κεντρώους ψηφοφόρους; Δεν νομίζω. Κάποιοι πολίτες που έχουν χαρακτηριστεί και ως «ακροκεντρώοι» εξακολουθούν να διατηρούν, όπως έδειξαν και οι «μάχες» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, την εμπιστοσύνη τους προς τον Πρωθυπουργό. Ίσως επειδή θεωρούν «λαϊκιστικές» και αρκετά «αριστερές» θέσεις όπως, για παράδειγμα, ότι δεν μπορούν να φορολογούνται τα φιλοδωρήματα των σερβιτόρων και να μην φορολογούνται τα μπόνους των τραπεζιτών.

Κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει στα σοβαρά, χωρίς να κινδυνεύσει να χαρακτηριστεί εμπαθής, ότι ο κ. Τασούλας δεν θα είναι ένας καλός πρόεδρος της Δημοκρατίας που θα ασκήσει με τρόπο επαρκή τα συνταγματικά του καθήκοντα. Δεν θα είναι όμως ένας Πρόεδρος που θα εκλεγεί με 200 ψήφους. Θα είναι ένας Πρόεδρος που θα εκλεγεί από την ΚΟ της ΝΔ, ανεξάρτητους βουλευτές, τον Στίγκα και την παρέα του, δηλαδή τους εκπροσώπους του Κασιδιάρη. Και αυτό, σε καμία περίπτωση, δεν λες ότι είναι μια καλή αρχή.