Αν εξαιρέσω το λυπημένο πρόσωπο της Δάφνης, την τρεμάμενη φωνή του Τσουκαλά και το μοναδικό, άσπρο τριαντάφυλλο της Κατερίνας Σακελλαροπούλου ,το θέαμα της κηδείας στην τηλεόραση ήταν η αντιστροφή της ζωής: η αυτόνομη εικόνα του μη- ζώντος.

Αλλά αυτό που μου φάνηκε αδιανόητο είναι πώς δύο πολιτικοί αρχηγοί μπροστά σε ένα φέρετρο προβάρουν με πρόσχημα τον σπουδαίο νεκρό, τα σημερινά τους αδιέξοδα και την πιθανή, μετεκλογική τους συνεργασία;