Ρίχνοντας μια πρώτη, σύντομη ματιά στις κινηματογραφικές βραβεύσεις των Χρυσών Σφαιρών που την περασμένη Κυριακή απενεμήθηκαν για 82η φορά από την Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου στο Λος Αντζελες, αυτό που αμέσως αντιλαμβάνεσαι, είναι ότι στον (ούτως ή άλλως αψυχολόγητο) διαχωρισμό πολλών ταινιών σε δύο μεγάλους τομείς, την Δραματική Ταινία και την Κωμωδία ή Μιούζικαλ, εκείνες που έχουν το μομέντουμ είναι η «Emila Perez» του Ζακ Οντιάρ (κέρδισε τέσσερα βραβεία στην ενότητα Κωμωδία ή Μιούζικαλ) και το «The Brutallist» του Μπρέιντι Κορμπέτ (κέρδισε τρία βραβεία στην ενότητα της Δραματικής Ταινίας).
Μάλιστα, έχοντας κερδίσει τόσο στην κατηγορία της καλύτερης ταινίας – κωμωδίας ή μιούζικαλ αλλά και στην κατηγορία της μη αγγλόφωνης ταινίας, οι οσκαρικές μετοχές της «Εmilia Perez» ανεβαίνουν. Γιατί στην πραγματικότητα, το μόνο που ουσιαστικά οι Χρυσές Σφαίρες κάνουν, είναι να φτιάχνουν κλίμα και να στρώνουν το έδαφος για τα πολύ πιο σοβαρά βραβεία Οσκαρ που δίνονται δύο μήνες αργότερα και από τα οποία, βέβαια, λείπουν τέτοιου τύπου διαχωρισμοί που το μόνο που προκαλούν είναι σύγχυση.
Εντυπωσιακή πάντως ήταν η πλήρης απουσία από τα βραβεία των Χρυσών Σφαιρών της απλώς χαριτωμένης «Anora» του Σον Μπέικερ, για την οποία έχει γίνει πολύς θόρυβος μετά την βράβευσή της στο τελευταίο φεστιβάλ Καννών με τον Χρυσό Φοίνικα.
Σε κάθε περίπτωση, η δύναμη της «Εmilia Perez» είναι εμφανής γιατί μοιάζει να έχει αποκτήσει την φήμη του κινηματογραφικού λαβάρου της συμπερίληψης που τα τελευταία χρόνια είναι πολύ της μόδας, λόγος για τον οποίο από τα βραβεία δεν απουσιάζει παντελώς το «Κονκλάβιο» του Γερμανού Εντουαρντ Μπέργκερ, που κέρδισε το βραβείο σεναρίου (Πίτερ Στρόγκαν), παρότι άξιζε περισσότερο.
Για παράδειγμα, ο Ρέιφ Φάινς του «Κονκλαβίου» θα μπορούσε να βρίσκεται στην θέση του νικητή με την Χρυσή Σφαίρα καλύτερης δραματικής ταινίας Εντριαν Μπρόντι του «The brutallist». Από την άλλη πλευρά, το γυρισμένο σε φιλμ διάρκειας τριών ωρών και 35’ «The brutalist» του Μπράντλεϊ Κορμπέτ (που κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο τελευταίο φεστιβάλ Βενετίας), είναι μια γενναία επιστροφή στο μεγάλο, επικό σινεμά που τα τελευταία χρόνια εκλείπει.
Η οσκαρική «μονομαχία» των «Εmilia Perez« και «The brutalist» φαίνεται ότι θα έχει ενδιαφέρον.
Κατά τα άλλα, τα μέλη της Ενωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου του Λος Αντζελες προτίμησαν να φωτίσουν το comeback της Ντεμί Μουρ στο «The substance: Το Ελιξίριο της Νιότης»» της Κοραλί Φαρζέ, ένα οριακά κακό σπλάτερ που παρ’ όλ’ αυτά συμπεριλαμβανόταν στον τομέα… Κωμωδία / Μιούζικαλ χωρίς να είναι τίποτα από τα δύο.
Η βράβευση της Βραζιλιάνας ηθοποιού Φερνάντα Τόρες για το βραζιλιάνικο πολιτικό δράμα «Είμαι ακόμα εδώ» που θα δούμε σύντομα στις ελληνικές αίθουσες ήταν μια όμορφη έκπληξη αλλά η αδικία εδώ σε ότι αφορά την Αντζελίνα Τζολί ως Μαρία Κάλλας στην «Μαρία» είναι κάτι παραπάνω από κραυγαλέα (θυμίζουμε ότι ένα δεύτερο μεγάλο όνομα με το οποίο η Τόρες «μονομάχησε» ήταν η Νικόλ Κίντμαν στο «Babygirl»).
