Έφυγε από τη ζωή ο Πρωθυπουργός, ο οποίος στο τέλος της μακράς του θητείας παρέδωσε την Ελλάδα στην καλύτερη στιγμή της νεότερης ιστορίας της. Την Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων στο κέντρο των Ευρωπαϊκών εξελίξεων που ακτινοβολούσε.

Έφυγε ο Πρωθυπουργός των μεγάλων εθνικών επιτευγμάτων της ΟΝΕ και του ευρώ, της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ και του Ελσίνκι. Ο Πρωθυπουργός των μεγάλων έργων που άλλαξαν και εκσυγχρόνισαν τη χώρα. Ένας ευρωπαίος ηγέτης καταξιωμένος στην ΕΕ που ενέπνευσε σεβασμό και αξιοπιστία.

Έφυγε ένας πραγματικός πατριώτης, με την αντιστασιακή του δράση στη δικτατορία, που τίμησε τη μεγάλη οικογενειακή του παράδοση. Ένας προοδευτικός και δημοκράτης πολιτικός προσηλωμένος στις αρχές, τα οράματα και τους στόχους της σοσιαλδημοκρατίας.

Πολλοί θα μιλήσουν ίσως για λάθη ή παραλείψεις, άσκησαν και θα ασκήσουν κριτική για τα πεπραγμένα του, καλόπιστη ή κακόπιστη. Ιστορικά τίποτα δεν μπορεί να αμαυρώσει μια κρυστάλλινη θητεία στα δημόσια πράγματα.

Είχα την χαρά και την τιμή να τον γνωρίσω φοιτητής όντας, το καλοκαίρι του 1975. Έζησα όλη τη διαδρομή του από κοντά. Μου είναι όμως αδύνατον να ξεχάσω, τη συνεργασία μου μαζί του ως γραμματέας του ΠαΣοΚ και υπουργός Εσωτερικών, από το 1996 ως το 2004.

Ως πρόεδρο του ΠαΣοΚ, με τη βαθιά θεσμική του προσήλωση, τη δημοκρατική ευαισθησία, την εμμονή στη συλλογικότητα και στη σύνθεση των απόψεων.

Ως πρωθυπουργό με την καθημερινή επικοινωνία στις 9 το πρωί να ρωτά αν έγινε πράξη μια σημείωση που είχε στο ιστορικό πια μπλοκάκι.

Και βέβαια τις διαδικασίες τις διαδοχής του Ανδρέα Παπανδρέου και το ιστορικό συνέδριο του 1996, προανάκρουσμα της εκλογικής νίκης που ακολούθησε. Είναι στιγμές που ανέδειξαν μέσα μου το μέγεθος του πολιτικού και του ανθρώπου, ενός πραγματικού ηγέτη.

Άνθρωπος ακέραιος, ανεπίληπτης ηθικής, με βαθιά μόρφωση και παιδεία, ευγενικός και μετριοπαθής, απίστευτα εργατικός και αποτελεσματικός, ξεχώρισε από το σινάφι των πολιτικών του καιρού του. Άφησε παρακαταθήκη το μεγάλο του έργο και τη βαθιά του αξιοπρέπεια. Δίκαια η χώρα θρηνεί την απώλεια του.