«Με μεγάλη λύπη ανακοινώνουμε τον θάνατο του Μπαρτ, του εμβληματικού κροκόδειλου του θαλασσινού νερού και πρωταγωνιστή της αυστραλιανής κλασικής ταινία “Ο Κροκοδειλάκιας” (Crocodile Dundee).» Η είδηση μοιράστηκε στο Instagram την Κυριακή 22 Δεκεμβρίου από τους ανθρώπους που φρόντιζαν τον υπερήλικα κροκόδειλο στο σπίτι του στο Πάρκο Ντάργουϊν, στο Κροκόσαουρους Κόουβ.
Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία της ζωής ενός ζώου «με δύναμη, ανθεκτικότητα και προσωπικότητα», το Πάρκο Ντάργουιν αναφέρει ότι ο Μπαρτ ήταν ένας αμετανόητος… εργένης κάτι που φάνηκε από την στιγμή που αιχμαλωτίστηκε τη δεκαετία του 1980 στον ποταμό Ρέινολντς. Κατάφερε όμως να γίνει ένας από τους πιο αναγνωρισμένους κροκόδειλους στον κόσμο, χάρη στην εμφάνισή του στον «Κροκοδειλάκια» μια ταινία που «βοήθησε στην διαμόρφωση της εικόνα της Αυστραλίας ως χώρας με τραχιά φυσική ομορφιά και άγρια ζωή που προκαλεί δέος».
Μια «δύναμη της φύσης»
Η επιτυχία της ταινίας που σκηνοθέτησε ο Πίτερ Φάιμαν ήταν τεράστια παγκοσμίως και οδήγησε τον πρωταγωνιστή της, Πολ Χογκαν, στις υποψηφιότητες των Χρυσών Σφαιρών, με την ίδια την ταινία να κερδίζει αργότερα μια υποψηφιότητα για το Οσκαρ σεναρίου. Την ακολούθησαν δύο «συνέχειες», το 1988 και το 2001.
Για το Πάρκο Ντάργουϊν ο Μπαρτ δεν ήταν απλώς ένας κροκόδειλος, ήταν μια «δύναμη της φύσης και μια υπενθύμιση της δύναμης και του μεγαλείου αυτών των απίστευτων πλασμάτων». Με την προκλητική προσωπικότητά του, μπορούσε να γίνει αξέχαστος και αγαπητός σε όλους όσοι συνεργάστηκαν μαζί του και τους χιλιάδες που τον επισκέφτηκαν όλα αυτά τα χρόνια. «Οι επισκέπτες από όλο τον κόσμο θαύμασαν με το εντυπωσιακό μέγεθος και την επιβλητική παρουσία του, ειδικά την ώρα του φαγητού» αναφέρεται επίσης στην ανακοίνωση.
«Ενώ θρηνούμε την απώλειά του, θυμόμαστε τον ζωτικό ρόλο που παίζει η άγρια ζωή στην κοινή μας ιστορία και τη σημασία της διατήρησής της για τις μελλοντικές γενιές», καταλήγει η ανακοίνωση αναφέροντας μάλιστα ότι η κληρονομιά του Μπαρτ θα τιμηθεί με μια αναμνηστική πινακίδα στο αξιοθέατο, ώστε να υπάρχει ένας μόνιμος «εορτασμός της εξαιρετική ζωής του, των ιστοριών και των αλληλεπιδράσεων που μοιραζόταν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του στο Πάρκο».
